από το βιβλίο «ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ»
του
ΑΘΑΝ. Σ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΘΕΟΛΟΓΟΥ – ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ

  Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα, δηλαδή η λαμπρή και πανέορτος των Ορθοδόξων πανήγυρη με την Ορθόδοξη ιεραποστολή του Φιλίππου και την Ορθόδοξη ομολογία και διακήρυξη του Ναθαναήλ, με τους αγώνες, με τις θυσίες, τα αίματα, τα μαρτύρια, αλλά και τις νίκες, τους θριάμβους των μεγάλων αγώνων, με τους Αποστόλους, τους Πατέρες, τους Ομολογητές και Μάρτυρες της Ορθοδόξου του Σωτήρος Χριστού Εκκλησίας. Αλλά ας δού­με την ορθόδοξη δράση και ομολογία στα πρόσωπα των πρώτων μαθητών του Χριστού από το σημερινό ιερό Ευαγγέλιο.

  Ήταν η εποχή που πρωτοβγήκε στον κόσμο ο Χριστός, για να κηρύξει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας και να καλέσει κοντά του τους ανθρώπους, να τους κάνει μαθητές και οπα­δούς του. Την πρώτη δράση του την άρχισε από την Γαλιλαία. Εκεί περπατώντας μια μέρα βρίσκει τον Φίλιππο, που έγινε αμέσως μαθητής του, και του λέει: «Ἀκολούθει μοι». Έλα μαζί μου και ακολούθησέ με στον δρόμο που βαδίζω. Ο Φίλιππος ήταν από την Βηθσαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου, των δύο αδελφών που και αυτοί με τη σειρά τους, πρώτος απ' όλους ο Ανδρέας και έπειτα και ο Πέτρος, έγιναν μαθητές του Κυρίου και μάλι­στα από τους πρώτους. Ο Φίλιππος, μόλις πήρε αυτή την θεία πρόσκληση του Κυρί­ου, χωρίς να αναβάλει ούτε μια στιγμή και χάνει έτσι τον καιρό του, τον ακολουθεί με ιερό και θαυμαστό ζήλο. Μα δεν αρκείται μόνο σ' αυτό. Νοιώθει αμέσως, με την πρώτη επαφή και γνωριμία, τι μέγας προφήτης και διδάσκαλος είναι ο Χριστός, πως δεν είναι άλ­λος παρά αυτός ο ίδιος ο Μεσσίας, που με λαχτάρα τον περίμεναν χιλιάδες χρόνια οι Ιου­δαίοι. Και σκέφτεται στα βάθη της αγαθής ψυχής του, σκέφτεται πως πρέπει τον θείο αυτό θησαυρό να τον γνωρίσει και σε άλλους, και πρώτα απ' όλους στους πρώτους φίλους και γνωστούς του, που κι αυτοί σαν κι εκείνον με τον ίδιο πόθο τον περίμε­ναν να τον δουν, να τον πιστέψουν και να τον ακολουθήσουν. Δεν αναβάλλει λοιπόν. Μόλις μίλησε το ιερό αυτό χρέος έντονα στην ψυχή του, σηκώνεται και τρέχει να το εκπλη­ρώσει. Βρίσκει, λοιπόν, ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ και του λέει: Ναθαναήλ, τον βρή­καμε. Εκείνον για τον οποίον έχει γράψει στα ιερά βιβλία του νόμου του Θεού ο μεγάλος προφήτης Μωυσής και όλοι οι άλλοι προφήτες, τον βρήκαμε. Είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιω­σήφ που κατάγεται από την Ναζαρέτ. Βρήκαμε δηλαδή τον Μεσσία που περιμένουμε να μας σώσει. Τι κάθεσαι, λοιπόν; Έλα, έλα και συ κοντά του. Έλα να τον γνωρίσεις και να τον ακολουθήσεις. Έλα να βρεις κοντά του την χαρά και την ειρήνη, την χαρά και την ευτυχία της ζωής σου και την σωτηρία της ψυχής σου.

  Ο Ναθαναήλ ήταν πιστός και αγαθός Ισραηλίτης και δεν είχε μέσα του πονηριά. Αλλά όταν άκουσε πως ο Ιησούς ήταν από την Ναζαρέτ και ήξερε πόσο κακοί ήταν οι Να­ζαρηνοί, δίστασε κάπως να δεχτεί ανεπιφύλακτα τα λόγια του Φιλίππου. Σκέφτεται, απορεί και λέει· «Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;». Ο Μεσσίας είναι από την Ναζαρέτ! Μα τι λες, Φίλιππε; Είναι δυνατόν να βγει άνθρωπος καλός, και μάλιστα ο Μεσσίας από την Ναζαρέτ, την πόλη της κακίας; Ο Φίλιππος δεν έχει άλλο πιο δυνατό επιχείρημα να τον πείσει, παρά την καλή γνωριμία του Χριστού. Αμφιβάλλεις; του λέει του Ναθαναήλ. «Ἔρ­χου καὶ ἴδε». Έλα να τον δεις. Έλα να τον δεις και με την πρώτη γνωριμία θα πεισθείς. Από όσα θα δεις και θα ακούσεις, θα πεισθείς ότι ο Ιησούς είναι πράγματι ο Μεσσίας που προφήτεψαν οι προφήτες και περιμένουμε εμείς. Ο Ναθαναήλ σηκώνεται και έρχεται. Μόλις τον βλέπει ο Χριστό να τον πλησιάζει, λέει για τον Ναθαναήλ. Να ένας αγνός, αληθινός Ισραηλίτης, που δεν έχει μέσα στην ψυχή του δόλους και πονηρίες. Απορεί ο Ναθαναήλ για την καλή αυτή γνώμη και μαρτυρία που του δίνει ο Κύριος και ρωτά τον Χριστό. Πώς με γνωρίζεις; Και πώς ξέρεις τι κρύβω εγώ στα βάθη της ψυχής μου; Του αποκρίθηκε τότε ο Χριστός και του είπε. Πριν ακόμη σε φωνάξει ο Φίλιππος, κι όταν ακόμη κρυφά από κάθε ανθρώπινο μάτι ήσουν κάτω από την συκιά και έκανες την προσευχή σου, εγώ σε είδα. Αφού σε είδα, έτσι με τρόπο και μάτι θεϊκό, σημαίνει πως μπορώ να δω και τι συμβαίνει μέσα στην καρδιά σου. Αυτά σήμαιναν τα λόγια του Κυρίου. Ο Ναθαναήλ κατάλαβε αμέσως πως δεν έχει συνηθισμένο άνθρωπο μπροστά του, αλλά άγιο Προφήτη, απεσταλμένο του Θεού, αυτόν τον Υιόν του Θεού. Αποκρίνεται, λοιπόν, και λέει στον Χριστό. Διδάσκαλε, «σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Όχι άλλος, παρά εσύ είσαι ο αληθινός Υιός του Θεού, είσαι ο Βασιλιάς του λαού του Θεού, ο πραγματικός Μεσσίας και Σωτήρας. Έτσι έκανε την ορθή, την ορθόδοξη να πούμε ομολογία του ο Ναθαναήλ και διακήρυξε την αληθινή πίστη. Και του λέει τότε ο Χριστός. Επειδή σου είπα, πως σε είδα κάτω από την συκιά πιστεύεις; Βέβαια θαύμα είναι και αυτό. Μα να ξέρεις πως θα δεις πιο μεγάλα και πιο θαυμαστά πράγματα. Σας βεβαιώνω πως από εδώ και πέρα θα δείτε τον ουρανό ανοιγμένο και τους Αγγέλους του Θεού να ανεβοκατεβαίνουν, για να με υπηρετούν, τον Υιόν του Θεού, που με την ενανθρώπισή μου έγινα και Υιός ανθρώπου, άνθρωπος τέλειος, Θεάνθρωπος.

  Αυτή τώρα είναι και η Ορθόδοξη πίστη και ομολογία και η Ορθόδοξη ιεραποστολή και εργασία. Η ομολογία του Ναθαναήλ, ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και βασιλιάς του αληθινού Ισραήλ, του χριστιανικού κόσμου. Αυτή είναι η ορθή πίστη. Και η προθυμία του Φιλίππου και φροντίδα να φέρει προς τον Χριστό τον φίλο του Ναθαναήλ και να βρει και αυτός κοντά στον Χριστό το φως, την ζωή, την χαρά, την ευτυχία. Αυτή είναι η ορθή ιεραποστολή. Βέβαια ο Φίλιππος κατόπιν έτρεξε και σε ξένες χώρες και έφερε το μήνυμα της σωτηρίας. Μα αρχίζει τώρα όχι από τους ξένους, αλλά από τους δικούς του αν­θρώπους. Έτσι και εμείς. Χωρίς να αδιαφορήσουμε και για τους ξένους και αλλόθρη­σκους, από τους δικούς μας πρώτα-πρώτα, από τους συγγενείς μας, από τους φί­λους μας, από τους ανθρώπους του σπιτιού μας να αρχίζουμε την χριστιανική δια­φώτιση και ιεραποστολή. Πρώτα οι δικοί μας θα έρθουν στον Χριστό και έπειτα οι ξένοι. Πρώτα οι Έλληνες να γίνουν Ορθόδοξοι σωστοί, αληθινοί, με επίγνωση του τι πιστεύουν και μετά οι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι. Πρώτοι οι Ορθόδοξοι να μάθουν να λεν με θάρρος και να ομολογούν ηρωικά, ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος και Θεός τους, ο αληθινός σωτήρας τους και έπειτα οι άλλοι. Έτσι να κάνουμε και εμείς. Με την ιεραποστολή μας αυτή να δο­ξάζουμε τον Χριστό μας και την αγία του Εκκλησία, την λατρευτή μας Ορθοδοξία. Αλλά ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας. Την κάνουμε αυτή την ιεραποστολή, καθώς μας επιβάλλει το καθήκον;

Απόδοση στην νεοελληνική
Ανδρέας Π. Παπανδρέου

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ