Τα γεγονότα στην πολιτική και οικονομική σκηνή των τελευταίων εβδομάδων έφεραν τα πάνω κάτω, και προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις, άκρως αντίθετες μεταξύ τους. Από τη μία πλευρά συναντούμε μία έντονη τάση αυτοκριτικής και έντονες προσπάθειες επανορθώσεως εκ μέρους τού Ελληνικού λαού, ο οποίος στη συντριπτική του πλειοψηφία λίγο φταίει, και, από την άλλη πλευρά, πρωτοφανείς επιθέσεις κυρίως από την πλευρά της Γερμανίας δια στόματος πολιτικών και δημοσιογράφων.

  Όσο ακραίες και υπερβολικές και αν μας φαίνονται αυτές οι αντίθετες αντιδράσεις, υπάρχει εξήγηση και υπάρχουν οι αφορμές. Ο Ελληνικός λαός αισθάνεται συνένοχος, επειδή δεν εμπόδισε με όλες τις δυνατότητες του τούς ξένους προς την πίστη και την εθνική συνείδηση κλέφτες με Ελληνικό δελτίο ταυτότητος· οι δε Δυτικοευρωπαίοι φοβούνται ότι «θα παρασυρθούν στην οικονομική κρίση και θα καταγράψουν απώλειες στο επίπεδο της ευημερίας τους» (Εφημερίδα Bild 23-2-2010). Ενώ μια ματιά στην ιστορία φανερώνει, πόσο αδικαιολόγητη είναι αυτή η πολεμική, διότι ποτέ δεν πείνασαν οι «καλοί» Ευρωπαίοι εξ αίτιας των «κακών» Ελλήνων, εν τούτοις φοβούνται πραγματικά, επειδή δεν αντέχουν «να συναντήσουν ακόμα αντίδραση». (Bild 23-2-2010).

  Από εκεί φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι καθαρά πνευματικό και κυρίως δογματικό. Στόχος των προασπιστών του πλούτου είναι ή Ορθόδοξη Ελλάδα, όχι οι δορυφόροι της Δύσεως πού έφεραν με τις ευλογίες και σε στενή συνεργασία με τούς νυν επικριτές την χώρα μας στην παρούσα οικονομική και πνευματική κατάπτωση. Τώρα καλείται ό λαός να πληρώσει τα σπασμένα. Από τούς κλέφτες δεν ζητάει κανείς το λόγο.

  Και δεν φτάσαμε τυχαία εδώ πού φτάσαμε, αλλά σταδιακά και συστηματικά. Στην αρχή ήταν το καλόπιασμα με πλούσιες επιδοτήσεις, οι οποίες είχαν σκοπό να κάμψουν τις τυχόν επιφυλάξεις και να εξαγοράσουν την εμπιστοσύνη. Φαίνεται ότι προς τιμή μας δεν επετεύχθη πλήρως αυτός ό σκοπός. Γι’ αυτό τώρα μεταχειρίζονται άλλες μεθόδους, μας υβρίζουν και μας ταπεινώνουν με σκοπό να μας οδηγήσουν σε μία νέα άλωση. Αλλά ευτυχώς και πάλι τα αποτελέσματα δεν θα είναι τα ποθητά τους. Πάλι απορούν πώς υπάρχουν φωνές πού σκέπτονται την επαναφορά της Δραχμής και πού δεν εξευτελίζονται μπροστά στους ψευδοσωτήρες, ώστε να θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό του ειδώλου «Ευρώ».

  Δεν είναι αυτό δικό μας κατόρθωμα, αλλά είναι ή απάντηση «της των ειδώλων τον δόλον ελεγξάσης», όπως ψάλλουμε στον Ακάθιστο Ύμνο. Ακριβώς αυτό τούς ζεματάει. Οι υπήκοοι του Πάπα, οι διάδοχοι του Βαρλαάμ και του Νίτσε δεν δέχονται ότι ό πεθαμένος θεός ενεργεί και δίνει χάρη και δύναμη σε "ανθρωπάκια" πού πιστεύουν ακόμα και δεν θεωρούν ανάγκη να προσφεύγουν στον Ευρωπαίο υπεράνθρωπο με το παντοδύναμο Ευρώ του.

  Ακόμα περισσότερο τούς καίει το ότι δεν τούς δίδεται το δικαίωμα για τέτοιες προσβλητικές επιθέσεις σαν αυτές των τελευταίων ημερών. Πάντοτε, και τα παλαιότερα χρόνια και στη σύγχρονη Ιστορία συναντούσαν οι Ευρωπαίοι και οι δορυφόροι τους την πλέον ευγενική αντιμετώπιση και φιλοξενία.

  Ας το δούμε στο παράδειγμα τού ανωτέρω αναφερομένου αιρετικού λόγιου μονάχου Βαρλαάμ από την Καλαβρία της Νοτίου Ιταλίας. Όταν έφτασε το 1326 στην Κωνσταντινούπολη τον υποδέχθηκε ο ίδιος ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος Γ', και ο πρωθυπουργός Ιωάννης Κατακουζηνός τον πρότεινε για καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Βασιλευούσης. Παντού βρήκε ο Βαρλαάμ ανοιχτές πόρτες και απολάμβανε μεγάλες τιμές, μέχρι που απεκαλύφθησαν τα δόλια του σχέδια. Όταν δε ό Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς ανέτρεψε με ατράνταχτα επιχειρήματα τις αιρετικές του διδασκαλίες, τότε απεκάλυψε ό Βαρλαάμ το πραγματικό του πρόσωπο. Γράφει σχετικώς ό Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας: «Ό Βαρλαάμ ήταν ένας υπερήφανος, πολύ υπερήφανος τύπος. Εθίγη από τις παρατηρήσεις του άγιου Γρηγορίου και σε στιγμή του υπερφίαλου εγωισμού του είπε γ’ αυτόν “Ταπεινώσω τον άνδρα”! Αυτός είναι ό Βαρλαάμ σ' όλο το μεγαλείο! (Ό Άγ. Γρηγόριος ό Παλαμάς και ή θεολογία του, Δημητσάνα 2007, σελ. 74).

  Μήπως σήμερα δεν ισχύουν τα ίδια; Μήπως σήμερα δεν γίνονται δεκτοί όλοι οι αλλότριοι με τιμές και δεν τους προσφέρονται μεγάλα αξιώματα; Μήπως δεν προτι-μώνται τα προϊόντα τους, πολλές φορές σε βαθμό ξενομανίας;

  Αλλά παρά ταύτα ένα πρέπει να ξέρουν: Δεν θα θυσιάσουμε την Ανάσταση για τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα της κάθε εποχής! Και όσο μεγαλώνει ή πίεση, τόσο «ή των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα» Υπέρμαχος Στρατηγός πλατύνει τη σκέπη της και άλλο τόσο θα περιορίσει τους Ευρω-ειδωλολάτρες των παπών - εκπροσώπων του θανόντος Θεού.

  Πολύ επίκαιρα ακούγονται πάλι τα λόγια, τα οποία έγραψε ό αείμνηστος Φώτης Κόντογλου πριν από 46 χρόνια στον «Ορθόδοξο Τύπο»: «Σήμερον κρεμάται ή Ορθοδοξία υπό των νέων Γραμματέων και Φαρισαίων. Στέφανον εξ ακάνθων περιτίθεται ή Νύμφη του Χριστού. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ή περιβάλλουσα την αγίαν Αυτού Πίστιν δια των μαρτυρικών και καθημαγμένων χειρών της. Ραπίσματα καταδέχεται ή σεβάσμια Μήτηρ των Χριστιανών. Ήλοις προσηλώθη ή Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Λόγχη εκεντήθη παρά τού Ρωμαίου δημίου η Μήτηρ των Εκκλησιών. Προσκυνούμεν Σου τα πάθη, Ορθοδοξία. Δείξον ημίν και την ένδοξόν Σου Ανάστασιν».

π. Γεώργιος Χάας

Σημ. Συντάξεως: Ό π. Γεώργιος Χάας είναι Γερμανικής καταγωγής αλλά ή ψυχή του ανήκει στην μοναδική Πατρίδα μας, την Ορθοδοξία.

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΜΑΡΤΙΟΣ» 2010

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ