ΑΥΤΗ Η ΗΜΕΡΑ ΗΝ ΕΠΟΙΗΣΕΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ

ΑΓΑΛΛΙΑΣΩΜΕΘΑ ΚΑΙ ΕΥΦΡΑΝΘΩΜΕΝ

ΕΝ ΑΥΤΗ

Πανευφρόσυνος, φωτοφόρος. Λαμπρός ο στίχος αυτός του 117ου ψαλμού. Οι Ισραηλίτες, όταν λυτρώθηκαν και ελευθερώθηκαν, υμνούσαν τον Θεό στα εγκαίνια του νέου ναού, μετά την επάνοδό τους από τη Βαβυλώνα, και έψαλλαν με ευγνωμοσύνη και αγαλλίαση τον στίχο αυτό. Ύμνος του λαού προς τον Ελευθερωτή Θεό.

Ωστόσο, ωραιότατα και συμβολικότατα, έρχεται η Καινή Διαθήκη και μας ομιλεί γιά την ανοικοδόμηση και τον εγκαινιασμό ενός άλλου ναού. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει: «Απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς. Λύσατε τον ναόν τούτον και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν. Είπον ουν οι Ιουδαίοι. Τεσσαράκοντα και εξ έτεσιν ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ εν τρισίν ημέραις εγερείς αυτόν; Εκείνος δε έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού. Ότε ουν ηγέρθη εκ νεκρών εμνήσθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγε και επίστευσαν τη γραφή και τω λόγω ώ είπεν ο Ιησούς” (Ιω. Β΄, 19-22). Ο ναός αυτός είναι το σώμα του Ιησού, ο θάνατος το γκρέμισμά του και η ανοικοδόμηση του νέου ναού η Ανάστασή Του. Ο Μέγας Αθανάσιος ερμηνεύει: “Αύτη η ημέρα η σωτήριος των εθνών απάντων ημέρα, καθ' ήν ο λίθος ούτος ανέστη μετά το πάθος”, κατά τον Θεοδώρητο.

Ο αναστάς Κύριος, λοιπόν, «έφτιαξε» την ημέρα αυτή. Είναι δική Του η ημέρα, του Κυρίου, η ημέρα η Κυριακή, «η μία των Σαββάτων», η πρώτη, δηλαδή, στη σειρά της εβδομάδος. Τί ήταν μέχρι την ημέρα της εκ νεκρών Αναστάσεως; Μια κοινή ημέρα της εβδομάδος, όπως ήσαν οι άλλες. Αναστάς, όμως, την ξεχώρισε και την «εποίησε» λαμπρή, πανένδοξη, λαμπρή, αγία, αιώνια ημέρα, αρχή άλλης βιωτής, της αιωνίου. Έτσι η Ανάσταση του Κυρίου είναι εορτή κάθε Κυριακής, κατά την οποία έχουμε Πάσχα και καλούμεθα στο μέγα μυστήριο της θυσίας, του θανάτου και της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «εν τη συνάξει της θείας Ευχαριστίας».

Η Θεία Λειτουργία, κάθε Θεία Λειτουργία είναι Πάσχα, είναι Ανάσταση. Σε ό,τι τελείται βλέπουμε την παρουσία του Χριστού του Ιδίου και όσα Εκείνος έκαμε ή έπαθε για μας. Εκεί φανερώνεται η θεία οικονομία του Σωτήρος, οι πρώτες φάσεις του θείου έργου Του, η διδασκαλία Του, το άγιο Πάθος, η Σταύρωση, η Ταφή, η Ανάσταση, η Ανάληψη. Η όλη μυσταγωγία “τον θάνατον αυτού καταγγέλει και την Ανάσταση υμνεί και δοξάζει. Γι' αυτό και ολόκληρη η ζωή της Εκκλησίας έχει ως κέντρο τη Θεία Λειτουργία, τη Θεία Ευχαριστία, τη Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου μας. 'Ολος ο άξονας της λατρείας είναι, συνεπώς, η Θεία Λειτουργία, με βάση την Κυριακή ημέρα, “την πρώτη και την ογδόη” ημέρα λειτουργικά και εσχατολογικά.

Γι' αυτό, κατά τον Ψαλμό, “αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή”. 'Οταν ζεις και βιώνεις τη Θεία Λειτουργία, την Κυριακή ημέρα, δεν μπορείς παρά να θεωρείς «την τερπνότητα του Κυρίου» και, μαζί με τους άλλους πιστούς, να υμνείς και να δοξάζεις τον Αναστάντα. Να λέγεις με τους αγγέλους «Χριστός Ανέστη», να φωτίζεσαι, να ζεις αναστάσιμα, έμπρακτα να ακτινοβολείς Ανάσταση.

Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης

κ. Χρυσόστομος Γ'

Περιοδικό “ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ”, Μάιος 2019)