Πολλές φορές, βλέποντας το κακό να επικρατεί στην κοινωνία μας και το ρεύμα του κακού να παρασύρει την πλειονότητα των συνανθρώπων μας, απογοητευόμαστε και μας καταλαμβάνει ένας πεσιμισμός και μία μοιρολατρεία. «Δεν γίνεται τίποτα»· λέμε και αδρανούμε πλήρως. Μάλιστα μερικές φορές αυτό το κάνουμε χωρίς καμμία δικαιολογία και απαντούμε με κυνισμό και αναίδεια·«Εγώ θα σώσω το Ρωμέικο» ή «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα». Κι όμως ο άγιος Χρυσόστομος, ο μεγάλος και ακούραστος αγωνιστής, ο ακατάβλητος και ενθουσιώδης δημεγέρτης, ο επίμονος και συστηματικός αναζωπυρωτής του ζήλου των χριστιανών, λέγει κατηγορηματικά·
«Αρκεί εις άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσασθε δήμον» (Ε.Π.Ε. 31,624).
«Και μάλιστα», συνεχίζει ο ιερός πατήρ, «όταν δεν είναι ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις αλλά ολόκληρο πλήθος, τότε να ξέρουμε ότι ο κόσμος χάνεται από την αδιαφορία μας και τον ωχαδελφισμό μας.Ένα γαϊδουράκι βλέπουμε να πέφτει από το βάρος και τρέχουμε να το βοηθήσουμε κι ενώ βλέπουμε ανθρώπους να καταποντίζονται και να χάνονται λόγω των ελαττωμάτων τους και των κακών έξεων τους εμείς αδιαφορούμε. Σας διαβεβαιώνω πλήρως και σας εγγυώμαι απόλυτα ότι εάν μοιράζαμε τη πόλι σε τομείς και οργανωμένα αναλάβουμε –ο καθένας μας ή μία ομάδα από εμάς– ένα τομέα, τότε γρήγορα ολόκληρη η πόλη θα διορθωθεί από τα προβλήματα που την βασανίζουν και την ταλαιπωρούν.
Ακόμη κι όταν αυτοί που παρανομούν είναι βασιλείς και δικαστές θα πρέπει να τους διορθώνουμε, φυσικά με πνεύμα ταπεινώσεως, διακρίσεως, και αγάπης. Αυτό έκανε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και είπε στον Ηρώδη «δεν σου επιτρέπεται να έχεις ως σύζυγο τη γυναίκα του αδελφού σου (Φιλίππου)» (Μαρκ. 6,18). Κι αν τίποτα δεν επιτύχεις και σε διώξουν και σε φονεύσουν για το ζήλο σου και το ενδιαφέρον σου εσύ έγινες μάρτυς του καθήκοντος και τελειώθηκες απέναντι του Θεού. Αυτό έκανε και ο Πρόδρομος. Δεν το διέταξαν να προσκυνήσει είδωλα, αλλά επειδή υπερασπίσθηκε τους ιερούς νόμους που υβριζόταν σφαγιάσθηκε και έγινε μάρτυρας. Και συ αγωνίσου μέχρι θανάτου υπερ της αληθείας και ο Κύριος θα πολεμήσει μαζί σου».
Ο δε αείμνηστος Ίων Δραγούμης (1878-1920), όταν κι αυτός αγωνιζόταν για ν’ αναστήσει το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την Μακεδονία, που χανόταν, και αντιμετώπιζε τον ωχαδελφισμό τους και την κυνική αδιαφορία τους, που εκδηλωνόταν με τις παροιμιώδεις φράσεις που προαναφέραμε και που δυστυχώς συχνά τις χρησιμοποιεί ο νεοέλληνας έλεγε· «Ναι εσύ, εγώ, ο άλλος, όλοι μαζί θα σώσουμε το Ρωμέικο και την Μακεδονία μας, αν όλοι κάνουμε το καθήκον μας, ο καθένας στον τομέα του και στο πόστο που κατέχει».
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
www.pmeletios.com