Όπως θα εξηγήσει στον Δανιήλ ο άγγελος Γαβριήλ στο τέλος του οράματος του, ο κριός με τα δύο κέρατα συμβόλιζε την μηδοπερσική βασιλεία (539-331), η οποία θα διαδεχόταν την βαβυλωνιακή. Ο βασιλιάς της Περσίας έφερε αντί βασιλικού διαδήματος χρυσό κρανίο κριού, κοσμημένο με πολύτιμους λίθους, όμοιο με αυτό που εικονίζεται στους κίονες της Περσεπόλεως, που ήταν πρωτεύουσα των Αχαιμενιδών, της μεγαλύτερης δυναστείας των Περσών. Τα δύο κέρατα ήταν η Μηδία και η Περσία. Το υψηλότερο, το οποίο συνεχώς μεγάλωνε και προφανώς υπερίσχυσε του μικρότερου, συμβόλιζε την δύναμη των Περσών, η οποία επί των ημερών του Κύρου κυριάρχησε των Μήδων, οι οποίοι ήταν αρχαιότεροι των Περσών. Το «κέρατο που ήταν ψηλότερο του άλλου» μας θυμίζει την αρκούδα του εβδόμου κεφαλαίου του βιβλίου του Δανιήλ, η οποία έκλινε προς το ένα μέρος, καθώς στεκόταν (Δαν. 7,5).
Ο Δανιήλ είδε τον κριό να κτυπά με τα κέρατα προς τα δυτικά (προς Βαβυλώνα, Συρία, Μικρά Ασία, Ελλάδα), προς τα βόρεια (προς Λυδία, Αρμενία, και Σκυθία) και προς τα νότια (προς Ιουδαία, Αραβία, Αίγυπτο Αιθιοπία). Δεν λέγει ότι κεράτιζε προς τα ανατολικά, διότι οι Πέρσες ήλθαν από την Ανατολή. Ο κριός έγινε τόσο ισχυρός, που επικράτησε παντού και έκανε ό,τι ήθελε.
Ενώ ο κριός βρισκόταν στην ακμή του και κυριαρχούσε παντού, ξαφνικά, ο Δανιήλ βλέπει να έρχεται ένας τράγος αιγών. Ο τράγος αυτός, κατά την ερμηνεία του αγγέλου Γαβριήλ, ήταν ο βασιλιάς των Ελλήνων, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μακεδών. Ερχόταν από την Αίγυπτο που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Περσίας. Διότι νίκησε τον Δαρείο στην Κιλικία, αλλά από εκεί στράφηκε στην Συρία, Φοινίκη, Παλαιστίνη, Αίγυπτο και, αφού τις κατέλαβε, τότε στράφηκε και πάλι εναντίον της περσικής αυτοκρατορίας, την οποία κατέλυσε εντελώς. Ο τράγος αυτός έτρεχε με καταπληκτική ταχύτητα (πρβλ. την λεοπάρδαλη του εβδόμου κεφαλαίου του βιβλίου του Δανιήλ, με την οποία κατά τους ερμηνευτές συμβολίζεται και πάλι ο Μέγας Αλέξανδρος). Ήταν τόσο ορμητικός, που υπερνικούσε όλα τα εμπόδια και σε μικρό χρονικό διάστημα (έξι χρόνια) κυρίευσε τον τότε γνωστό κόσμο. Μετά δε θρηνούσε, διότι δεν υπήρχε άλλος κόσμος για να κατακτήσει!
Τράγος αιγών. Αναφέρεται από τους ιστορικούς ότι ο μυθικός γενάρχης (κατ' άλλους υπαρκτό πρόσωπο) Κάρανος ήλθε από το Άργος στην Μακεδονία, οδηγούμενος από κάποιες αίγες (γίδες) κατ' άλλους δίπλα στην σημερινή Βεργίνα, κατ' άλλους στην Έδεσσα, και ίδρυσε την πόλη Αιγαί, ή μετονόμασε έτσι την Έδεσσα, αν δεχθούμε την δεύτερη θεωρία, από τις αίγες, που τον βοήθησαν να έλθει στο μέρος αυτό, σύμφωνα με οδηγία που έδωσε το μαντείο των Δελφών. Συνεπώς υπάρχει ιστορικό υπόβαθρο στον συμβολισμό του Μεγάλου Αλεξάνδρου με «τράγο αιγών».
Ο τράγος είχε μεταξύ των οφθαλμών του μεγαλοπρεπές περίβλεπτο κέρας. Αυτό το κέρας ήταν ο πρώτος βασιλιάς των Μακεδόνων, που κατέκτησαν την Περσία, ο Μέγας Αλέξανδρος. Το κέρας ήταν μεταξύ των οφθαλμών, για να δείξει ότι στις κινήσεις του δεν κυριαρχούσε απλώς η δύναμη, αλλά η σοφία, η σύνεση και η οξυδέρκεια. Ο Αλέξανδρος ήταν ηγεμόνας, που δεν του έλειπε τίποτα.
Όταν έφθασε κοντά στον κριό, τον Δαρείο Κοδομανό, εξαγριώθηκε κυριολεκτικά και επετέθη μανιασμένος. «Κτύπησε» τον κριό, τον «έρριξε» κάτω και τον «καταπάτησε». Με τρεις μάχες, στον Γρανικό (Μάϊος 334 π. Χ.), στην Ισσό (τέλη του 333 π. Χ.) και στα Γαλγάμηλα (Σεπτέμβριος 331 π. Χ.) συνέτριψε τα δύο κέρατα του κριού και τον έλιωσε κυριολεκτικά και οριστικά. Πίσω από τις φράσεις αυτές της Γραφής φανερώνεται ότι οι Έλληνες επετέθησαν με τιμωρητική και εκδικητική διάθεση εναντίον των Περσών, διότι οι Πέρσες είχαν εισβάλει επανειλημμένα στην Ελλάδα και διέπραξαν πλήθος αγριότητες. Ανάγκασαν δε τις ελληνικές μικρασιατικές πόλεις, όπως και τα ελληνικά νησιά, να συμμαχήσουν μαζί τους εναντίον των Ελλήνων. Ο Μέγας Αλέξανδρος πυρπόλησε την Περσέπολη, για να εκδικηθεί το κάψιμο της Ακρόπολης από τον Ξέρξη.
Ο τράγος έγινε δυνατός και ένδοξος. Αλλά, ενώ βρισκόταν στο απόγειο της δυνάμεως και της δόξας του, το περίβλεπτο κέρας συνετρίβη. Στην ηλικία των 33 περίπου ετών πέθανε. Δεν έπεσε στο πεδίο της μάχης, αλλά πέθανε στην Βαβυλώνα το 323 π. Χ. Από πυρετό ή κατ᾽άλλους από δηλητηρίαση. Στη θέση του περίβλεπτου κέρατος φύτρωσαν και βλάστησαν άλλα τέσσερα κέρατα, προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ήταν τέσσερις βασιλείς, που δεν είχαν την δύναμη του πρώτου. Ο Σέλευκος στην Ανατολή (Συρία, Βαβυλωνία, Μηδία κ. λ. π.), ο Κάσσανδρος στην Δύση (Μακεδονία, Θεσσαλία, Αχαΐα κ. λ. π.), ο Πτολεμαίος εις τον Νότο (Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Πετραία Αραβία, Κύπρο κ. λ. π.) και ο Λυσίμαχος στον Βορρά (Θράκη, Καππαδοκία και τα βόρεια της Μικράς Ασίας).
Από το ένα από τα τέσσερα κέρατα ξεφύτρωσε ένα κέρας ισχυρό, ένας βασιλιάς, όπως ερμηνεύει ο άγγελος Γαβριήλ στον Δανιήλ, με αναιδές πρόσωπο, πανούργος και εφευρετικός εις το κακόν και πολυμήχανος. «Η δύναμη του θα είναι μεγάλη και θα προξενήσει ανεκδιήγητες καταστροφές· θα επιτυγχάνει στις ενέργειές του και θα κάνει ό,τι θέλει. Θα καταστρέφει λαούς ισχυρούς και τον άγιο λαό του Θεού (τους Ισραηλίτες). Ο βαρύς και τυραννικός ζυγός της βασιλείας του, θα επιβληθεί στους λαούς με επιτυχία. Θα ενεργεί δόλια, θα καταστρέψει πολλούς και θα σταθεί σαν βασιλιάς πατώντας σε πτώματα, τα οποία θα συντρίψει με την ίδια ευκολία που σπάζει κανείς αυγά στο χέρι του. Ο βασιλιάς αυτός θα είναι φοβερά νάρκισσος και θα φρονεί μεγάλα για τον εαυτό του». Εκτός από αυτά που εξήγησε στον Δανιήλ ο Γαβριήλ στο τέλος της οράσεως, όπως ανέφερε ο Δανιήλ περιγράφοντας το όραμα, θα καταπατήσει τον ναό του Σολομώντος και εξαιτίας του θα σταματήσουν οι θυσίες, που προσφερόταν.
Όλοι οι ερμηνευτές συμφωνούν ότι το κέρας αυτό συμβολίζει τον βασιλιά που προήλθε από το βασίλειο των Σελευκιδών και υπήρξε διώκτης της ισραηλιτικής θρησκείας, τον Αντίοχο τον Δ´τον Επιφανή ή Επιμανή, όπως τον χαρακτήρισαν. Ωρισμένοι ερμηνευτές τον Αντίοχο Δ´προτείνουν και ως ερμηνεία του χωρίου Δαν, 7,8. Εκεί στην όραση με τα τέσσερα θηρία, στο τέταρτο θηρίο, που είχε δέκα κέρατα, ξεφύτρωσε ένα μικρό κέρατο, το οποίο κατέστρεψε τρία από τα δέκα κέρατα. Είχαμε αναφέρει στο σημείο εκείνο, ότι το μικρό αυτό κέρας είναι ο Αντίχριστος και ότι Αντίχριστοι υπήρξαν και θα υπάρξουν πολλοί στο διάβα των αιώνων. Ένας λοιπόν εξ αυτών μπορεί να θεωρηθεί και ο Αντίοχος Δ´.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ