Αβδιού-Ηλίας
Ο λιμός βασάνιζε όλη την περιοχή της Παλαιστίνης και ο Ηλίας ζούσε κάτω από την ευεργετική προστασία του Θεού. Ζούσε καθημερινά το θαύμα του Θεού. Τα κοράκια ήταν οι τροφοδότες του, μετά η χήρα, μετά ο ίδιος ο Θεός τους ανανέωνε το λάδι και το αλεύρι, μετά είδαν ακόμη και την ανάσταση του νεκρού παιδιού της χήρας. Τα θαύματα αυτά δεν τα πήρε είδηση ο αμαρτωλός κόσμος της εποχής εκείνης. Εκείνος ζούσε μέσα στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της απομακρύνσεως από τον αληθινό Θεό. Είχε θεληματική αγνωσία για τον Θεό και τα θαυμάσια που κάνει. Και σήμερα άπειρα θαύματα γίνονται στους ανθρώπους του Θεού, χωρίς να τα αντιλαμβάνονται οι άπιστοι. Οι πιστοί όμως έχουν συνεχή εμπειρία της θείας δυνάμεως και παρουσίας του Θεού και στο διάβα του χρόνου γίνονται μάρτυρες όλο και περισσοτέρων και μεγαλυτέρων θαυμάτων.
Ο Ηλίας ζούσε μακριά από το παλάτι, αλλά και μέσα στο παλάτι υπήρχε ο άνθρωπος του Θεού, ο Αβδιού, που ήταν ο οικονόμος του παλατιού. Αβδιού σημαίνει «ένας υπηρέτης του Κυρίου». Ήταν όπως προαναφέραμε ο τροφοδότης και προστάτης εκατόν ευσεβών προφητών. Η ανέχεια των τροφίμων ήταν φοβερή κι όμως ο Αβδιού έβρισκε τρόπο να τρέφει τους προφήτες από τα τρόφιμα του παλατιού. Ο Θεός σε δύσκολες και οριακές για τις αντοχές μας στιγμές θα μας βοηθήσει από κει που δεν περιμένουμε.
Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει πλήθος ευσεβών Ιουδαίων οι οποίοι ζούσαν και εργαζόταν σε αυλές ασεβών και διεφθαρμένων βασιλέων. Ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο Δανιήλ και οι τρεις παίδες, ο Νεεμίας, ο Ζοροβάβελ. Οι ευσεβείς αυτοί Ιουδαίοι δεν μπόρεσαν να μεταστρέψουν τους ηγεμόνες στους οποίους υπηρετούσαν στον αληθινό Θεό, αλλά ούτε και οι ηγεμόνες μπόρεσαν να μεταστρέψουν τους ευσεβείς Ιουδαίους. Και στο παλάτι του Νέρωνα υπήρχαν ευσεβείς (Φιλιπ. 4,22). Εδώ ισχύει αυτό που λέγει η Αποκάλυψη (22,11) «ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι και ο άγιος αγιασθήτω έτι».
Η πείνα λόγω της ανομβρίας ήταν τόσο φοβερή που ο Αχαάβ παίρνει τον Αβδιού και περιοδεύουν στο βασίλειο του, μήπως και βρουν νερό και χόρτο για τα ζώα τους. Η θεία πρόνοια φέρνει έτσι τα πράγματα ώστε ο Αχαάβ να αντιληφθεί με τα ίδια του τα μάτια το πόσο φοβερά αποτελέσματα έφερε η ανομβρία, που επέφερε ο Ηλίας λόγω της ειδωλολατρίας τους. Το βασίλειο του Ιούδα στο νότο, που δεν είχε αποστεί από την σωστή πίστη, δεν φαίνεται να είχε ανομβρία. Ο Αχαάβ είχε προσπαθήσει να βρει τον Ηλία, αλλά δεν το κατόρθωσε και πάνω στην τρέλλα του και την οργή του έκαιγε τα μέρη, που δεν του έδιναν θετική και ουσιαστική βοήθεια για να τον βρει.
Τις περισσότερες φορές άρχοντες και λαός αγνοούν τους προφήτες και δεν ενδιαφέρονται να έρθουν σε επαφή μαζί τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες, που πήγαν να συλλάβουν τον Χριστό, δεν γνώριζαν ποιος είναι, μετά από τόσα κηρύγματα και θαύματα που είχε κάνει για τρία χρόνια, και χρειάστηκε ο Ιούδας να τον φιλήσει, για να δώσει το σημάδι της αναγνωρίσεως, διότι αυτοί ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να τον γνωρίσουν. Τυχερά παιχνίδια, κακόφημα κέντρα, αρένες με μονομάχους ήταν τα ενδιαφέροντά τους. Έρχονται στιγμές όμως μέσα στην ιστορία που άρχοντες και λαός θα αναγκαστούν να συναντήσουν τους προφήτες, αλλά οι προφήτες θα κρύβονται και δεν θα υπάρχουν. Πεντακόσια περίπου χρόνια πέρασαν από τον προφήτη Μαλαχία μέχρι τον τίμιο Πρόδρομο χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά προφήτης και προφητεία! Πεντακόσια χρόνια γιατί λαός και άρχοντες είχαν χάσει κάθε επαφή με τον Θεό και κανένας δεν περίμενε την έλευση του Μεσσία.
Και ο Ηλίας, αφού προφήτεψε τον λιμό για τριάμισι χρόνια, έγινε άφαντος και δυσεύρετος. Τώρα όμως ο Θεός του δίδει εντολή να παρουσιαστεί στον βασιλιά και να του αναγγείλει ότι ο Θεός θα δώσει βροχή στην γη. Ο Ηλίας πηγαίνει· ο Θεός όμως τα φέρνει έτσι ώστε να συναντήσει πρώτα τον Αβδιού. Ζητά από εκείνον να αναγγείλει στον Αχαάβ τον ερχομό του. Εκείνος αρνείται, διότι γνωρίζει ότι σε περίπτωση που κάτι συμβεί και δεν εμφανιστεί ο Ηλίας αυτός θα φονευτεί. Ο Ηλίας επιμένει και ο Αβδιού υποχωρεί. Μόλις ο Αχαάβ έμαθε την εμφάνιση του Ηλία πήγε αμέσως να τον συναντήσει. Δεν το έκανε βέβαια από καλό σκοπό ούτε διότι είχε αλλάξει. Αλλά ήθελε να τον δει και να τον τρομοκρατήσει για το έργο που είχε αναλάβει. Οι σκληροτράχηλοι και αμετανόητοι άρχοντες ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουν φοβερά δεινά, όπως ο Φαραώ τις δέκα πληγές, παραμένουν αμετανόητοι και εγωιστές. Του μίλησε λοιπόν άσχημα και εχθρικά. Τον ρώτησε αν είναι αυτός που εξεγείρει και αναστατώνει και διαφθείρει τον Ισραήλ και ο Ηλίας του απάντησε ότι ο βασιλιάς και η οκογένειά του είναι αυτοί που διαφθείρουν τον Ισραήλ, εγκαταλείποντας τον αληθινό Θεό και τρέχοντας πίσω από τα είδωλα του Βάαλ, και όχι αυτός. Ο άγιος Χρυσόστομος κάνει μία διευκρίνηση· ο Αχαάβ μιλά με θρασύτητα ενώ ο Ηλίας με παρρησία. Και οι δύο φαίνονται δυναμικοί και θαρραλέοι. Αλλά το τι υποστηρίζουν και γιατί μάχονται αυτό τους κάνει θρασείς ή λεβέντες. Πόσο βαθιά η σκέψη των πατέρων και πως ξεκαθαρίζουν το τι σημαίνει η κάθε κατάσταση των ανθρώπων. Εμείς όλα τα ωραιοποιούμε και όλα τα εξιδανικεύουμε, χωρίς να προσέχουμε όμως τι αντιπροσωπεύει το κάθε τι και ο καθένας από εμάς. Δεν μπορούμε να λέμε γενναίο ένα κακοποιό ή ένα παλιάνθρωπο. Ας μη καταστρέφουμε τη σημασία των λέξεων και ας μη αλλάζουμε το νόημά τους.
Εχθρικός ο βασιλιάς, θρασύς και γεμάτος θυμό, θαρραλέος και ανυποχώρητος όμως ο Ηλίας. Δεν τον προκαλεί ο ίδιος, αλλά και δεν αφήνει αναπάντητη την κακία του. Ο Αχαάβ τον μισεί, αλλά και τον φοβάται. Νιώθει ένα δέος μπροστά στον άνθρωπο που κάνει τέρατα και σημεία απίστευτα σαν αντιπρόσωπος του Θεού και διαχειριστής της θείας εξουσίας, αλλά και δεν υπολογίζει την βασιλική εξουσία και διατηρεί την παρρησία και το θάρρος του. Αυτός φορά πορφύρα και ο Ηλίας μηλωτή (προβιά). Κι όμως η πορφύρα φοβάται την μηλωτή. Στην περίπτωση αυτή ισχύει το ρητό των Παροιμιών (28,1) «Φεύγει ασεβής μηδενός διώκοντος, δίκαιος δε ώσπερ λέων πέποιθεν». Λιοντάρι ήταν ο βασιλιάς Αχαάβ ως προς τη δύναμη και τη δόξα, αλλά δεν ήταν δίκαιος, ευσεβής, συνετός. Έτσι κατάντησε να τρέμει έναν πτωχό και ακτήμονα ασκητή, που δεν είχε που να κλίνει το κεφάλι του.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ