Το άρθρο το οποίο ακολουθεί, με τον ανωτέρω τίτλο, είναι από το «ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΦΩΣ», Φεβρουάριος 1981. Όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, τα Χριστούγεννα του 1980 και επι κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη είχαν γίνει παρόμοια γεγονότα μ’ αυτά που έγιναν το Δεκέμβριο του 2008, που κοντέψαμε να κάψουμε την Αθήνα όπως έκαψαν οι Τούρκοι τη Σμύρνη το 1922. Σ’ αυτά τα γεγονότα αναφέρεται το άρθρο και υποδεικνύει τα αίτια που τα προκάλεσαν. Το καλοκαίρι του 1981 έγιναν φοβερές πυρκαγιές όπως και φέτος· και 18 Οκτωβρίου του 1981 έγιναν οι εκλογές -όπως έγιναν και φέτος στις 4 Οκτωβρίου- τις οποίες τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον μακαριστό Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας του ΠΑΣΟΚ είπε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Συλβάνα Ράπτη σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή.
Ας προσέξουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται κατά περίεργες συμπτώσεις: Δεξιές κυβερνήσεις ανίκανες να προσφέρουν ασφάλεια στο λαό και επακολουθούσα κατάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ. Το μόνο σταθερό και μη συμπτωματικό ο πόλεμος όλων των κομμάτων εναντίον του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας. Και το μόνο σίγουρο ότι θα καταστραφούμε πέρα για πέρα αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία. Ας απολαύσουμε το ωραιότατο και τόσο επίκαιρο αυτό άρθρο.
«Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έξαλλη άμιλλα ποιος θα βάλει τις περισσότερες βολές εναντίον της χριστιανικής πίστεως. Άλλος έμμεσα, άλλος άμεσα. Ο Τύπος και ιδιαίτερα ορισμένα συγκροτήματα δεν παύουν την πολεμική τους ούτε τις ημέρες που ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος γιορτάζει κοσμοϊστορικά γεγονότα, όπως τα Χριστούγεννα κλπ.
»Το ίδιο το Κράτος με τα όργανά του δεν χάνει ευκαιρία βολής. Όπως είναι γνωστό τόσο το Ράδιο όσο και η Τηλεόραση είναι οργανισμοί κρατικοί. Δια μέσου των κρατικών αυτών οργανισμών, που επηρεάζουν ολόκληρο σχεδόν τον ελληνικό πληθυσμό, γίνεται πλύσις εγκεφάλου όχι λίγες φορές κατά πάσης χριστιανικής ηθικής. Άρα και πίστεως. Σε τέτοιο σημείο, ώστε το περασμένο Πάσχα και συγκεκριμένα την Μεγάλη Εβδομάδα, ενώ οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα και καλούσαν τον δυστυχή άνθρωπο ν’ ατενίσει στο Σταυρό του Θεανθρώπου, το τρίτο πρόγραμμα του κρατικού ραδιοφώνου μετέδιδε αισχρότητες ομοφυλοφιλίας!
»Αλλά το Κράτος δεν έχει μόνο τα ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα στη δικαιοδοσία του. Έχει πολλά άλλα. Έχει π.χ. την Εκπαίδευση. Τι γίνεται τους τελευταίους καιρούς τόσο στην Μέση εκπαίδευση όσο και στην Ανώτερη και Ανώτατη, είναι σε όλους γνωστό. Γενική εκθεμελίωση κάθε ηθικής αρχής. Κάθε παραδόσεως. Παντός σεβασμού. Κάθε πειθαρχίας. Αναρχία και ασυδοσία είναι το σήμα κατατεθέν. Και τούτο, γιατί το Κράτος ηθέλησε να αποχριστιανίσει την Παιδεία και ως αντιστάθμισμα να την πολιτικοποιήσει. Και, για να είμεθα δίκαιοι σε τούτο βοήθησαν ολόψυχα όλα τα κόμματα. Ο κάθε διδάχος είναι ελεύθερος να διατυμπανίζει και να μεταδίδει στα άτυχα παιδιά ότι παράλογο αυτός πρεσβεύει. Π.χ. ο άνθρωπος είναι κτήνος. Κατάγεται από τον πίθηκο. Και, φυσικά, ως κτήνος δεν έχει απολύτως καμιά ηθική υποχρέωση ούτε απέναντι των ανθρώπων ούτε απέναντι του Θεού, που τελικά η θεωρία αυτή τον αρνείται. Επομένως σωστά τα σχολικά και πανεπιστημιακά κτήρια έχουν μεταβληθεί σε στάβλους ζώων και αρένες ταυρομαχιών, μια και φιλοξενούν πιθήκους!
»‘Ο Ελληνικός λαός δεν έχει τέτοιες παραδόσεις. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του να προβαίνει σε τέτοια ανατριχιαστικά εγκλήματα. Να βάνει φωτιά και να καίει τα μεγαλύτερα καταστήματα της Αθήνας και της Ελλάδας και να αφήνει στους δρόμους χιλιάδες υπαλλήλους με τις οικογένειές τους και τόσους άλλους βιοτέχνες που συνεργάζονται με τα καταστήματα αυτά’. Αυτά είπαν όλοι οι πολιτικοί μας, όταν το κέντρο των Αθηνών είχε μπουκώσει από τους καπνούς των καιόμενων καταστημάτων, προ των Χριστουγέννων.
»Σ’ αυτά που είπαν έκαμαν ένα μικρό χρονικό λάθος. Είπαν ότι δεν «έχει» αντί να ειπούν δεν «είχε». Πράγματι. Ο Ελληνικός λαός δεν είχε τέτοιες εγκληματικές και ανατριχιαστικές παραδόσεις. Υπήρχαν βέβαια πάντοτε κακοποιά στοιχεία. Αλλ’ αυτά ήσαν μεμονωμένα άτομα, τα οποία δεν συγκρίνονται στο μέγεθος της κακοποιΐας με τους σημερινούς οργανωμένους κακοποιούς. Δεν είχε, λοιπόν, ο ελληνικός λαός τέτοιες κανιβαλιστικές παραδόσεις. Να όμως που τώρα τις απόκτησε. Επομένως τώρα έχει τέτοιες παραδόσεις. Αυτές τις καθιέρωσε η μεταπολεμική κουλτούρα. Τις καθιέρωσε, όπως σημειώσαμε, η άμιλλα μεταξύ εκδοτών, δημοσιογράφων, λογοτεχνών. Συγγραφέων, πολλών εκπαιδευτικών, πολιτικών κομμάτων, ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων, σχολικών βιβλίων και πολλών άλλων παραγόντων ποιος απ’ όλους αυτούς θα ρίξει τις περισσότερες ριπές κατά του Χριστιανισμού, επάνω στον οποίο στηρίζονται όλες οι υγιείς παραδόσεις.
»Το αποτέλεσμα; Ότι σπείρεις θα θερίσεις. Έσπειραν ανέμους. Θερίζουν θύελλες. Όσο περισσότερες ριπές ρίχνεις κατά του Χριστιανισμού τόσο περισσότερες πυρκαγιές ανάβεις. Γέμισε το κέντρο της Αθήνας καπνούς. Δεκαόροφα κτίρια γεμάτα εμπορεύματα γίνονταν λαμπάδες που καίγονταν και σκόρπιζαν τη δυστυχία, όχι τόσο στους ιδιοκτήτες, όσο σε χιλιάδες φτωχές οικογένειες που ζούσαν από τα καταστήματα αυτά. Αλλ’ αυτό, η πυρπόληση των καταστημάτων, είναι ένα από τα πολλά που γίνονται στους τελευταίους καιρούς. Και ίσως να είναι προειδοποιητήρια για κείνα που μέλλουν να γίνουν. Ίσως να ιδούμε και να υποστούμε ακόμη χειρότερα. Φυσικό είναι αυτό. Όταν από μια αμαξοστοιχία αφαιρέσει κανείς τα φρένα και τη θέσει σε κίνηση γεμάτη κόσμο, που θα καταλήξει και η αμαξοστοιχία και ο κόσμος; Μα, που αλλού από την καταστροφή!
»Εδώ ακριβώς έγκειται η μωρία όλων εκείνων των ιδιωτικών και κρατικών παραγόντων, που προσπάθησαν σαν «προοδευμένοι» πλέον, ν’ αφαιρέσουν κάθε ηθικό φρένο. Νόμισαν, ότι ελεύθεροι πλέον από ηθικούς φραγμούς θα τρέχουμε με ταχύτητα πυραύλου να φθάσουμε τους αναπτυγμένους και πολιτισμένους λαούς. Ξέχασαν ωστόσο, ότι χωρίς ηθικούς φραγμούς, που αποτελούν το φρένο κάθε παρεκτροπής, κάθε εγκλήματος, κάθε κακουργίας, κάθε καταστροφής, το αποτέλεσμα θα είναι το μπούκωμα σήμερα της Αθήνας και αύριο όλης της Ελλάδος από καπνούς καταστροφής. Ξέχασαν, ότι όλη αυτή η τακτική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο χάος.
»Οι πάντες και τα πάντα στις ημέρες μας βάλλουν εναντίον του Χριστιανισμού. Βάλλουν εναντίον του Θεού. Εναντίον δηλαδή εκείνου από τον οποίο πηγάζει κάθε ηθική αρχή. Βάλλουν έμμεσα και άμεσα οι κρατικοί φορείς, και τα κρατικά όργανα. Οι ιδιωτικοί φορείς, οι λεγόμενοι «πνευματικοί» φορείς και όλοι εκείνοι που επηρεάζουν κατά κάποιο τρόπο το λαό με τα λεγόμενα τους και τα γραφόμενα τους. Ξέχασαν ωστόσο εκείνο που είπε ο Ντοστογιέφσκυ και που έχει αιώνια ισχύ· «ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ»
»Κάθε έγκλημα. Κάθε πυρπόληση. Κάθε ατιμία. Κάθε δολοφονία. Κάθε ηθική ή υλική καταστροφή. Κάθε προδοσία. Κάθε κανιβαλισμός. Κάθε εξωφρενισμός ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ…κύριοι!».
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ