Ζούμε σε μια εποχή που τουλάχιστον στις χώρες του δυτικού κόσμου υπάρχει η τάση για μια καθαριότητα που να είναι όσο πιο τέλεια γίνεται. Ο άνθρωπος, γνωρίζοντας πλέον τα μικρόβια που παλαιότερα τα αγνοούσε, προσπαθεί να θωρακισθεί απέναντι σε αυτά με κάθε τρόπο. Επίσης θεωρεί στοιχείο πολιτισμού και εξευγενισμού το να είναι κανείς καθαρός και περιποιημένος, να μη μυρίζει άσχημα και να μη απωθεί με την λάθος εμφάνιση και παρουσία του. Τα κάθε είδους απορρυπαντικά στην εποχή μας γι' αυτό τον λόγο πραγματοποιούν ρεκόρ πωλήσεων το ίδιο και τ' αποσμητικά και τ' αρώματα. Ειδικά στις μέρες μας με την εμφάνιση του κορωνοϊού η κάθε είδους απολύμανση και καθαριότητα έχει φθάσει στην αποκορύφωσή της και τείνει να γίνει νεύρωση και ψύχωση. Την κατάσταση επιτείνουν τα Μ.Μ.Ε. και η κρατική προπαγάνδα και διοίκηση. Επικρατεί ένας υγειονομικός φασισμός άνευ προηγουμένου.
Κι ενώ αυτό παρατηρείται στην υλική και σωματική πλευρά του ανθρώπου και της κοινωνίας, δυστυχώς στην πνευματική, ψυχική και ηθική σφαίρα του ανθρώπου δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Απολυμαίνουμε και καθαρίζουμε τα πάντα εξωτερικά, άπειρες φορές και με εξοργιστική συχνότητα. Ξοδεύουμε μυθώδη ποσά σε αποσμητικά και αρώματα. Δυστυχώς όμως δεν δείχνουμε το ίδιο ενδιαφέρον για τα πάθη της ψυχής, για τις μολύνσεις του πνεύματος, για την αμαρτία η οποία καταστρέφει και την ψυχή και το σώμα. Ενδιαφερόμαστε και ξοδεύουμε τεράστια ποσά για να βρούμε το εμβόλιο του κορωνοϊού, π. χ., αλλά δεν δείχνουμε το ίδιο ενδιαφέρον, την αποφασιστικότητα, και τη διάθεση να ξοδεύσουμε τεράστια ποσά για να βρούμε το «εμβόλιο» για την κακία, την πλεονεξία, την διαφθορά, την ανηθικότητα, τον αριβισμό και τα άλλα πνευματικά δεινά που κατατρύχουν το σώμα της κοινωνίας.
Κανείς από εμάς δεν θεωρεί ότι η ασθένεια δεν είναι μόνο κακό αλλά και καλό. Όπως κι όλα στη ζωή μας, καλά και κακά, είναι ευλογίες του Θεού και παραχωρούνται για την πνευματική ολοκλήρωσή μας. Στο Άγιο Όρος, όταν ασθενεί κάποιος μοναχός, λένε ότι τον επισκέφτηκε ο Κύριος. Σε όλες τις περιπτώσεις ο Θεός επιτρέπει μια ασθένεια σαν ευλογία και σαν έκφραση του ενδιαφέροντός του για τη σωτηρία του ανθρώπου. Την επιτρέπει για να παραμείνει ο άνθρωπος ταπεινός, κοντά στον Θεό, να δυναμώσει η προσευχή του, να αυξηθεί η αντοχή του και γενικά η κάθε αρετή. Εμείς βέβαια μπορούμε και οφείλουμε να προσευχόμαστε να έχουμε υγεία, αφού διδαχθήκαμε να λέμε στην προσευχή μας «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Αλλά δεν χρειάζεται να έχουμε άγχος ή φοβία όταν την αντιμετωπίζουμε και να χάνουμε την ευτυχία μας. Καλό επίσης είναι να φροντίζουμε να μη ασθενούμε λόγω των αμαρτιών και των παθών μας.
Ακόμη και η διοίκηση της Εκκλησίας τελευταία έχει πέσει στην παγίδα και ασχολείται αποκλειστικά με την εξωτερική καθαριότητα και απολύμανση, με την σωματική υγεία. Έχει ξεχάσει το «νίψον ανομήματα και μη μόναν όψιν», το «από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή», το ότι υπάρχει η σωματική νέκρωση, αλλά η φοβερή είναι η πνευματική. Το ότι στις προσευχές της ικετεύει όχι αποκλειστικά για την υγεία αλλά «υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών των δούλων του Θεού...».
Έχει βέβαια η Εκκλησία ανάμεσα στα μυστήριά της και το ευχέλαιο το οποίο όμως αφορά όχι μόνο την υλική αλλά και την πνευματική υγεία. Η τελευταία ευχή, που διαβάζει ο ιερέας ενώ είμαστε γονατιστοί, είναι ευχή εξομολογήσεως. Το ευχέλαιο παλαιά γινόταν μαζί με το μυστήριο της εξομολογήσεως, πράγμα που δεν γίνεται στις μέρες μας. Δεν εύχεται λοιπόν η Εκκλησία ποτέ αυτόνομα για την υγεία ούτε την ειδωλοποιεί ούτε την δίνει την πρώτη θέση στις επιδιώξεις της. Ούτε η Εκκλησία μπορεί χάριν της υγείας να καταργεί την ομαδική προσευχή, την λειτουργία, την ακρόαση του λόγου του Θεού, την επισυναγωγή των πιστών επί το αυτό, αλλά ούτε και να υποκύπτει στις κρατικές πιέσεις και μεθοδεύσεις.
Ο Χριστός πολλές φορές στην αγία Γραφή, πριν θεραπεύσει θαυματουργικά κάποιον από την αρρώστια του έλεγε· «αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου». Και στην συνέχεια του έδινε την εντολή της θεραπείας· «εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου» (Ματθ. 9,7). Ή και μετά την θεραπεία συνιστούσε· «Ίδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται» (Ιω. 5,14).
Γιατί το έκανε ο Χριστός αυτό; Διότι υπάρχει ουσιαστική σχέση μεταξύ αμαρτίας και αρρώστιας, φυσικά και αμαρτίας και του θανάτου. Κι αυτό το βλέπουμε στη κατάστάση που προέκυψε μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας αλλά και στην μετέπειτα εν γένει ζωή των ανθρώπων.
Κάθε αμαρτία, δημιουργεί κλυδωνισμούς, αναστατώσεις και ενοχές στη συνείδηση του ανθρώπου. Ο φόβος και η αναστάτωση του Αδάμ και της Εύας μετά την βρώση του απαγορευμένου καρπού, επαναλαμβάνεται σε κάθε περίπτωση παραβάσεως του νόμου του Θεού από τους ανθρώπους.
Η αναστατωμένη όμως συνείδησή μας αναστατώνει όλη την προσωπικότητά μας και πολύ περισσότερο τις ψυχικές λειτουργίες που ρυθμίζουν και κατευθύνουν τις σωματικές. Έτσι κάθε ευχάριστη ή δυσάρεστη συμπεριφορά της συνειδήσεως έχει και τις ανάλογες επιπτώσεις και στο σώμα. Κι αυτό γιατί το σώμα και η ψυχή είναι συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώνται και αλληλοπεριχωρούνται σε αφάνταστο βαθμό.
Έτσι πολλές ασθένειες που φαίνονται καθαρά σωματικές έχουν την αιτία και τη ρίζα της εμφανίσεώς τους στην ψυχή. Πάντως η αμαρτία βλάπτει εν τέλει και το σώμα και την ψυχή, ολόκληρη δηλαδή την προσωπικότητα του ανθρώπου.
Άλλο πράγμα που πρέπει να μη διαφεύγει της προσοχής μας είναι το ότι διαφορετικά αντιδρούν οι άνθρωποι στις προσβολές της ασθενείας, των λοιμώξεων και εν γένει των παθογόνων παραγόντων.
Οι βιολόγοι λένε ότι στο κύτταρο κάθε φυσιολογικού ανθρώπου υπάρχουν καρκινογόνα χρωματοσώματα. Κάποια στιγμή το κύτταρο αρχίζει να πολλαπλασιάζεται κατά καρκινικό τρόπο κι άλλος οργανισμός σταματά τον πολλαπλασιασμό ενώ άλλος δεν αντιδρά.
Στον πόνο άλλο άτομο αντιδρά λιγώτερο κι άλλο περισσότερο. Ακόμη και το ίδιο άτομο αντιδρά διαφορετικά σε διαφορετικές περιπτώσεις. Είναι φανερο ότι η αντοχή εξαρτάται από την τωρινή ψυχική κατάσταση και άσκηση του ανθρώπου.
Δεν είναι τυχαίο γιατί κάποιος υποκύπτει στον ιό της γρίππης π. χ. και άλλος όχι. Η κούραση ψυχική και σωματική, η λύπη, το άγχος, τα νεύρα δημιουργούν θετικές ή αρνητικές προϋποθέσεις για να εμφανιστεί μια ασθένεια. Αντίθετα η ξεκούραση, η αισιοδοξία, η ελπίδα, το θάρρος, η πίστη στο Θεό, η γύμναση ψυχής και σώματος βοηθούν στο να μη ασθενήσουμε. Αυτά δεν τα ανεκοίνωσαν στην υγειονομική προπαγάνδα τους οι αρχές, φροντίζοντας μόνο να καλλιεργούν ένα αρρωστημένο φόβο και μία υστερία στον πληθυσμό, που ψυχολογικά τον εξαθλίωσε και αποδιοργάνωσε την κοινωνία καταστρεπτικά, υλικά και πνευματικά.
Συνεπώς υλική αλλά και πνευματική καθαριότητα και απολύμανση, αλλά και άσκηση και εκγύμναση ψυχής και σώματος, για να έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα στην ζωή μας, με την βοήθεια και την ευλογία του Θεού μας. Αμήν.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ