Με τον όρο ηθική εννοούμε ένα σύστημα δεοντολογικών κανόνων συμπεριφοράς των ανθρώπων. Η ηθική όμως είναι ή ανθρωποκεντρική (το δέον σύμφωνα με την λογική του ανθρώπου εξ ου και η ηθική αποτελεί κλάδο της φιλοσοφίας) ή θρησκειοκεντρική (το δέον κατά την άποψη των θρησκειών) ή Χριστοκεντρική (το δέον κατά την διδασκαλία του Ενός της αγίας Τριάδος, που ενηνθρώπησε). Η ηθική κατ’ επέκταση είναι συνώνυμη με την ενάρετη ζωή, όπως την νοούν βέβαια οι άνθρωποι, οι θρησκείες, και ο Χριστός. Οι άνθρωποι όταν δεν φωτίζονται από τον αληθινό Θεό ή οι θρησκείες  –που κι αυτές είναι δημιουργήματα ανθρώπων– φθάνουν στο να υιοθετούν απάνθρωπα μέτρα συμπεριφοράς (Κάιν, Λάμεχ, Χαμ, Ιούδας, ανθρωποθυσίες, καταστροφικές λατρείες, συγκρούσεις μεταξύ θρησκειών και άλλα πολλά). Δίχως τον αληθινό Θεό, όλα επιτρέπονται θα γράψει ο Ντοστογιέφσκυ. Για να ικανοποιήσει ο άνθρωπος τον εγωισμό του και το συμφέρον του θα υποκύψει στον σχετικισμό και υποκειμενισμό της ηθικής και θα κάνει ηθικό νόμο τα πάθη του.

Ο αληθινός συνεπώς ηθικός νόμος είναι ο Θεόδοτος από τον Ένα και Μοναδικό Νομοθέτη, τον αληθινό Θεό και φρουρείται από την Εκκλησία αλλά και από τη συνείδηση. Με αυτήν κρατάμε την πνευματική μας ακεραιότητα. Όταν αμβλύνεται η συνείδηση ως προς την κρίση της γι’ αυτά που πρέπει ν’ αποφευχθούν και γι’ αυτά που πρέπει να γίνουν (τα φευκτέα και πρακτέα) και υπάρχουν διλήμματα, τότε παρεμβαίνει ο γραπτός νόμος του Θεού ΟΔΗΓΗΤΙΚΑ.

Ποιά είναι η βασική αρχή του ηθικού νόμου του Θεού; Η κένωση. Το άδειασμα του εαυτού μας από τον εγωισμό και το προσωπικό συμφέρον. «Ός εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ός εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος». «Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής... πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει». Το αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν, που ίσχυε στην Παλαιά Διαθήκη, στην Καινή γίνεται αγαπήσεις τον πλησίον σου υπέρ εαυτόν. Ο Χριστός προσεύχεται προς τον Θεό Πατέρα πάνω στον σταυρό και όχι μόνο δεν ζητά το δίκαιό του και την τιμωρία των σταυρωτών του, αλλά παρακαλεί «ἂφες αὐτοῖς». Δικαιολογεί την ανθρώπινη πράξη προς τον Θεό Πατέρα. ΑΓΝΟΙΑ την μεταφράζει όχι κακία. «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Αποβαίνει ο τέλειος δικηγόρος των διωκτών του και συνάμα ο διάπυρος ικέτης προς Θεό υπέρ αυτών.

Αυτή η ανεξικακία και μακροθυμία του Χριστού και η κένωση κατά πάντα που προηγήθηκε συνθέτουν τον αληθινό, μοναδικό και πραγματικό ανθρωπισμό, ο οποίος οδηγεί προς την χριστιανική ηθική, η οποία δεν είναι κατ' άνθρωπον αλλά κατά Θεόν.

Πριν φτάσει όμως ο Χριστός στο «ἂφες αὐτοῖς» προηγήθηκε κηρυκτικά με το «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν». Έδωσε πρώτα την διδαχή και τώρα δίδει και το παράδειγμα. Καθίσταται το αιώνιο πρότυπο της κατά Χριστόν ηθικής και αρετής. Φωτεινό παράδειγμα και πρότυπο που στο χώρο της Εκκλησίας βρήκε μιμητές. Παράδειγμα, άμεσο μετά την σταύρωση, ο άγιος Στέφανος ο πρωτομάρτυς. «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» παρακάλεσε γι' αυτούς που τον λιθοβολούσαν, ενώ αιμμοραγούσε και πονούσε. Αποτέλεσμα άμεσο της προσευχής η μεταστροφή του Παύλου. Ο Παύλος προΐστατο των λιθοβολούντων και φονευόντων τον άγιο Στέφανο και ο άγιος Στέφανος εκείνη τη στιγμή τον αιχμαλώτιζε και τον άφηνε στη θέση του να συνεχίσει την ιεραποστολή του! Εχθροί σ᾽αυτή τη ζωή, φίλοι και συναπόστολοι στην άλλη!

Έτσι κάπως πρέπει να λειτουργεί και η χριστιανική οικογένεια –το προσχολικό αλλά συγχρόνως και σχολικό και μετασχολικό ουσιαστικό σχολείο της ζωής– με δασκάλους τους γονείς. Υγιή παραδείγματα προς μίμηση όπως ο Μοναδικός Παιδαγωγός ο Χριστός και οι άγιοί του χρειάζονται τα παιδιά μας. ΟΧΙ μόνο παχιά λόγια ή διαφωτιστές, ουμανιστές και εξορθολογιστές δασκάλους. Τα λόγια του δασκάλου έχουν ισχύ και κύρος όταν βάση έχουν το ευαγγέλιο και όταν επικυρώνονται από τις πράξεις του.

«Η ηθική χριστιανική μόρφωση των πολιτών είναι η βάση της κοινωνικής και πολιτικής ανόρθωσης του Έθνους» είχε υποστηρίξει ο Καποδίστριας. Συνεχίζοντας δε είπε· «Έχω εμπιστοσύνη σ’ απόλυτο βαθμό στον Θεό. Με θαύματα έσωσε τούτο το Έθνος επί τέσσαρες αιώνες, θα το σώσει και στο μέλλον». Αυτά δήλωναν οι έχοντες το δικαίωμα να λέγονται ΗΓΕΤΕΣ και αγωνίζονταν παντί τρόπῳ να τα κάνουν πράξη. ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΜΩΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

«Σήμερα όμως», όπως αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος, «όλα έχουν ανατραπεί και επικρατεί γενική σύγχυση· και πουθενά δεν μπορεί να βρει κάποιος έστω και ίχνος αρετής».

Από ψηλά έως χαμηλά, άρχοντες και λαός διεφθάρησαν άμα και ηχρειώθησαν. Οι μεν ένεκα αλαζονείας και γενικότερης απιστίας προς τον Θεό, ο δε λαός γιατί βολεύεται με τους πρότερους, καθότι εξυπηρετούνται όλες οι αμαρτωλές επιθυμίες του.

Έτσι λοιπόν έχουν επιπλεύσει οι φελλοί. Τα σύγχρονα βαττολογούντα θολοκουλτουριάρικα ανθρωποειδή του συγχρόνου «πνεύματος». «Οι πολύγνωροι», «οι πολυμαθείς», «οι ειδήμονες», οι μικροί και τιποτένιοι, οι άσημοι, οι αχυρολόγοι, οι φαύλοι, οι ακρατείς, οι εγωιστές, η σύγχρονη κόπρος του Αυγεία. Οι ερχόμενοι από την ανυπαρξία στο πουθενά. Ήλθαν, κατέλαβαν θέσεις και αξιώματα νομίζοντας ότι έγιναν κάποιοι. Τις θέσεις όμως τις αναδεικνύουν τα πρόσωπα και όχι το αντίθετο.

Ένα μας απομένει στις μέρες μας. Να πιστέψουμε ως άτομα και ως λαός ολόψυχα στον Θεό και ότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς Αυτόν. Όλα περιλαμβάνονται στην Θεία Του Πρόνοια. Είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από πλευράς μας να μεταμορφωθούμε και να συμμορφωθούμε εν Χριστώ. Έχουμε όμως ν’ αντιμετωπίσουμε ένα σοβαρό πρόβλημα σαν Έθνος. Ένα εμπόδιο που φράζει τον δρόμο της απελευθέρωσης της ψυχικής. Μία σοβαροτάτη ενοχή απέναντι στον Θεό. Έχουμε κηλιδώσει το Σύνταγμά μας με την ψήφιση καταπτύστων αντιχριστιανικών και αντεθνικών νόμων όλα αυτά τα χρόνια. Τα χρόνια «της δημοκρατικής» μεταπολίτευσης.

Θα έπρεπε να ισχύει και στις μέρες μας αυτό που ίσχυε παλαιότερα στην πόλη των Λοκρών «τῆς εὐνομωτάτης πόλεως» όπως αναφέρει ο Δημοσθένης. «Ἐν Λοκροῖς… ἐάν τις βούληται νόμον καινόν τιθέναι, ἐν βρόχῳ τόν τράχηλον ἔχων νομοθετεῖ, καί ἐάν μέν δόξῃ καλός καί χρήσιμος εἶναι νόμος, ζῇ ὁ τιθείς καί ἀπέρχεται, εἰ δέ μή, τέθνηκεν ἐπισπασθέντος τοῦ βρόχου».

Ολιγόλογη περίληψη του κειμένου. Στον άθλιο νομοθέτη ανήκει η κρεμάλα.

Όλοι οι νόμοι λοιπόν, που δεν έχουν σχέση με το ευαγγέλιο και βαρύνουν τον τράχηλο του Έθνους μας εδώ και χρόνια, αν δεν αποσυρθούν, ο Θεός δεν πρόκειται να μας ελεήσει. Και για να θυμηθούμε τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό· «Τότε το μέλλον μας θα είναι μεγάλο, όταν όλα στηριχθούν στην ηθική». Φυσικά την εν Χριστώ και Ευαγγελική.

Αρίσταρχος