Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καλλίνικος, στο περισπούδαστο έργο του «Ο χριστιανικός γάμος και η οικογένεια», παρατηρεί τα εξής· «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, υπήρξεν η προς το πρώτον ζεύγος σύστασις του Πρώτου Νυμφαγωγού, ως δι’ άλλων λόγων απέτεινεν εκάστοτε ο πενθερός προς τον γαμβρόν εν τοις αρχαίες Αθήναις, καθ’ ην ημέραν τω ενεχείριζεν την θυγατέρα του, προσφωνών αυτώ επισήμως ταύτα· ‘Παίδων επ’ αρότρω γνησίως δίδωμι σοι την εμαυτού θυγατέρα’. Η παιδοποιία είναι ο καρπός και το στεφάνωμα του όλου γάμου»1. Ο δε Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέγει επιγραμματικά· «Γάμος μεν ουν έστι σύνοδος ανδρός και γυναικός η πρώτη κατά νόμον επί γνησίων τέκνων σπορά»2.

  Βεβαίως η τεκνογονία δεν είναι ο αποκλειστικός σκοπός του γάμου ούτε και ο πρώτος. Ο πρώτος και βασικός είναι η σωφροσύνη, η ηθική καθαρότητα και η τελείωση των νυμφευομένων. Λέγει χαρακτηριστικά ο άγιος Χρυσόστομος· «Δύο γαρ ταύτα εισί δι’ όπερ εισενήνεκται ο γάμος, ίνα τε σωφρονώμεν, και ίνα πατέρες γενώμεθα· των δε δύο τούτων προηγουμένη η της σωφροσύνης εστί πρόφασις· επειδή γαρ εισήλθεν η επιθυμία, εισήλθε και ο γάμος την αμετρίαν εκκόπτων και πείθων μια χρήσθαι γυναικί»3.

  Και στο περί παρθενίας έργο του, απαντώντας στις αιτιάσεις διαφόρων ότι αν οι άνθρωποι δεν παντρεύονται αλλά παρθενεύουν πως θα πολλαπλασιασθεί το ανθρώπινο γένος, λέγει τα εξής αξιοπρόσεκτα· «Δόθηκε βέβαια ο γάμος και εξ αιτίας της τεκνοποιίας αλλά πολύ περισσότερο για να σβήσει τη πύρωση της ανθρώπινης φύσεως. Και μάρτυς είναι ο Παύλος που λέγει· ‘Διά δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω’ όχι διά την τεκνοποιία. Και πάλι διατάσσει να έρχονται σε συνουσία όχι για να γίνουν πατέρες πολλών παιδιών, αλλά τι; ‘Ίνα μη πειράξη υμάς ο σατανάς’ λέγει. Και στη συνέχεια δεν λέγει εάν επιθυμούν παιδιά να παντρεύονται, αλλά τι; ‘Ει δε μη εγκρατεύονται, γαμησάτωσαν’. Στην αρχή λοιπόν όπως είπα, ο γάμος είχε αυτές τις δύο αιτίες· αργότερα όμως όταν γέμισε από ανθρώπους και γη και η θάλασσα και όλη η οικουμένη, έμεινε μόνο μία αιτία διά τον γάμο, το ν’ αποφεύγεται η ακολασία και η ασέλγεια» 4.

  Όσον δε αφορά τον πολλαπλασιασμό του ανθρωπίνου γένους λέγει τα εξής· «Και τώρα δε δεν συγκροτεί το ανθρώπινο γένος η δύναμη του γάμου, αλλ’ ο λόγος του Κυρίου που από την αρχή είπε· ‘Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γη’. Διότι πες μου τι ωφέλησε τον Αβραάμ ο γάμος δια την τεκνοποιία; Δεν ήταν τόσα έτη έγγαμος και στο τέλος ξεφώνησε αυτούς τους λόγους· ‘Κύριε τι θα μου δώσεις; Εγώ πεθαίνω χωρίς τέκνα;’»5. « Ώστε μία εστί γάμου πρόφασις, το μη πορνεύειν, και διά τούτο το φάρμακον εισενήνεκται τούτο6».

  Λοιπόν δεν είναι αποκλειστικός σκοπός του γάμου η τεκνοποιία ούτε και ο πρώτος όπως ήδη προαναφέραμε. Γι’ αυτό και όταν δεν υπάρξουν παιδιά δεν διαλύεται ο γάμος. Προσοχή όμως. Τα όσα λέγει ο απόστολος Παύλος στην Α΄ Κορινθίους και υπομνηματίζει ο ιερός Χρυσόστομος δεν σημαίνουν ότι μπορεί ο χριστιανός να κάνει χρήση διαφόρων μέσων προς παρεμπόδιση της συλλήψεως, όπως φρονούν πολλοί θεολόγοι, λαϊκοί και κληρικοί, ακόμη και επίσκοποι. Απλούστατα ο Παύλος, που είναι ρεαλιστής και ξέρει την πραγματικότητα ότι ο άνθρωπος ρέπει συνεχώς προς το κυνήγι της ηδονής και αποφεύγει κάθε τι που δυσκολεύει την ραστώνη και την άνεσή του, κάνει μία συγκατάβαση και λέγει· πρόσεξε μπορείς να χρησιμοποιείς το ένστικτό σου και πέραν της παιδοποιίας. Αλλά θ’ αφήσεις τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού, προσευχόμενος να μη σου δώσει βάρος παραπάνω από αυτό που μπορείς να κρατήσεις. Θα συνέρχεσαι και ό,τι συμβεί. Πάντα να θυμάσαι την ιστορία του Αυνάν στην Παλαιά Διαθήκη (Γεν. 38 κεφ.). Και να θυμάσαι ότι τον οικογενειακό προγραμματισμό ουσιαστικά τον πραγματοποιεί ο Θεός, σύμφωνα με το σχέδιό του και το θέλημά του. Έτσι ο Αβραάμ είχε ένα παιδί, τον Ισαάκ· ο Ισαάκ είχε δύο, τον Ησαύ και τον Ιακώβ· ο Ιακώβ είχε δώδεκα! Και σε περίπτωση ατεκνίας θα προσφεύγουμε στο Θεό διά της προσευχής και στην ιατρική επιστήμη αν είναι κάτι που θεραπεύεται ιατρικά όχι όμως και σε μεθόδους όπως είναι η τεχνητή γονιμοποίηση οι οποίες είναι εντελώς ανθρωποκεντρικές και δεν είναι αμιγείς από το μόλυσμα της αμαρτίας.

Παραπομπές

1. Κ. Καλλινίκου, «Ο χριστιανικός γάμος και η οικογένεια», Αθήναι 1958, σ.23.

2. Κλήμεντος Αλεξανδρείας, Στρωματείς Β΄ κεφ.

3. Ι. Χρυσοστόμου, Διά δε τας πορνείας &3, Ε.Π.Ε. 27,106.

4. Ι. Χρυσοστόμου, Περί παρθενίας, κεφ.19, Ε.Π.Ε. 29,505·507.

5. Ι. Χρυσοστόμου, Περί παρθενίας, κεφ.15, Ε.Π.Ε. 29,495.

6. Ι. Χρυσοστόμου, Διά δε τας πορνείας, &3, Ε.Π.Ε. 27,108.