Χρονογράφημα

Προσκυνητής: Ευλογείτε, Γέροντα.

Γέροντας: Ο Κύριος, παιδί μου. Μόνος;

Προσκυνητής: Δυστυχώς, μόνος. Οι άνθρωποι με εγκατέλειψαν.

Γέροντας: Σε εγκατέλειψαν ή τους εγκατέλειψες; Λυπάσαι που είσαι μόνος;

Προσκυνητής: Ναι, μόνος και λυπάμαι γι’ αυτό. Όμως, ορκίζομαι δεν φταίω εγώ. Εγώ αγαπώ τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους ξένους, είμαι έτοιμος να θυσιαστώ για την ανθρωπότητα, αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Μόλις καθίσει ο άλλος κοντά μου ανακατεύομαι. Με ενοχλεί. Με ενοχλεί με αυτά που λέει, με αυτά που κάνει και δεν τον ανέχομαι. Καταλήγω να κάνω συντροφιά μόνο με τον εαυτό μου. Έχω καλές προθέσεις, πίστεψέ με, Γέροντα, αλλά δεν τους μπορώ. Αυτό είναι η δυστυχία μου και αυτό θέλω να εξομολογηθώ, εδώ πάνω στην ερημιά, σε αυτήν την βίγλα του Θεού.

Γέροντας: Παιδί μου, φαίνεσαι καλός άνθρωπος. Είναι φανερό ότι υποφέρεις. Πες τα όλα να ξαλαφρώσεις. Ο Ιησούς που σε ακούει θα σε ελεήσει και θα σου δώσει τη χαρά της ζωής. Μόνο να λες την αλήθεια, γιατί ο άνθρωπος κινδυνεύει πολύ από τα δικά του ψέματα. Κινδυνεύει να χάσει την εκτίμηση προς τον εαυτό του και αυτό είναι το πιο μεγάλο κακό. Και μια συμβουλή πριν αρχίσεις: μην αγαπάς υπερβολικά τον εαυτό σου και θέλεις να τον δικαιολογείς πάντα.

Προσκυνητής: Είμαι καλός, Γέροντα. Δεν λέω ψέματα. Αγαπώ όλη την ανθρωπότητα. Θέλω να θυσιαστώ για όλους. Ονειρεύομαι μια κοινωνία ευτυχισμένη και να είμαι εγώ ο αίτιος αυτής της ευτυχίας. Αγαπώ τον Ιησού. Όμως…

Γέροντας: Συνέχισε, παιδί μου.

Προσκυνητής: Όμως, όλα αυτά τα όνειρα τα γκρεμίζει ο άλλος, ο συγκεκριμένος άνθρωπος που θα βρεθεί στον δρόμο της ζωής μου. Ήθελα να παντρευτώ, δεν παντρεύτηκα και ζω μόνος. Φοβόμουν ότι δεν θα βρω κάποια γυναίκα που να μου ταιριάζει.

Ήθελα να έχω πολλούς φίλους, αλλά δεν έχω και ζω μόνος. Οι άλλοι με ενοχλούν, όλοι μου φταίνε. Για να με πιστέψεις, να ένα παράδειγμα: Μπήκαμε στο Όρος τρείς, εγώ και δυο φίλοι μου. Είναι καλοί άνθρωποι. Μας έβαλαν στο ίδιο δωμάτιο. Δεν έκλεισα όλη τη νύχτα μάτι. Ο ένας είχε συνάχι, όλη νύχτα φτερνιζόταν και σκούπιζε τη μύτη του, ο άλλος αποκοιμήθηκε αμέσως και άρχισε να φωνάζει βοήθεια, τόσο δυνατά που σε έκοβε τρομάρα. Δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα.

Όταν το πρωί χτύπησε το σήμαντρο για τη Θεία Λειτουργία, είχα φοβερό πονοκέφαλο, ήμουν σαν τρελός από τα νεύρα μου, πήρα το σάκκο μου και τράβηξα προς τα μέρη σας, μόνος, κατάμονος. Σε όλη τη διαδρομή προσευχόμουν. Παρακαλούσα: «Ελθέ ο μόνος προς μόνο», έλεγα και ξανάλεγα. Άραγε θα με σπλαχνισθεί ο Θεός; μονολογούσα κοιτάζοντας προς την κορυφή του Όρους, όπου η εκκλησία της Θείας Μεταμορφώσεως. Γέροντα, τελείωσα. Σου είπα όλη την αλήθεια. Αγαπώ την ανθρωπότητα, αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω τον πλησίον.

Γέροντας: Παιδί μου, σε άκουσα με προσοχή. Φαίνεσαι ειλικρινής. Όμως κάνεις κάποιο λάθος, χωρίς να το ξέρεις. Θα σου επισημάνω το λάθος με πολλή αγάπη. Κανέναν δεν αγαπάς. Μια εξαίρεση υπάρχει: Αγαπάς μόνο τον εαυτό σου, κανέναν άλλο. Τον εαυτό σου λατρεύεις. Είπες: «ελθέ ο μόνος προς μόνο», τούτο παιδί μου το έλεγε ένας Άγιος προς τον Ιησού.

Όμως ο Ιησούς έρχεται παίρνοντας το πρόσωπο κάποιου συνανθρώπου μας. Και ειδικά κάποιου που βρίσκεται σε ανάγκη.

Αν δεχτείς τον άνθρωπο, τότε θα σε επισκεφτεί ο «μόνος» που κάλεσες. Ο άλλος, κι όταν ακόμα μας ενοχλεί, είναι το μέσον της σωτηρίας μας. Αυτή την αγάπη δίδαξε ο Ιησούς. Αυτή η αγάπη είναι θυσία, ανοχή, προσφορά, είναι Σταυρός για την σωτηρία όλων, ακόμη και των αμαρτωλών, ίσως πιο πολύ για την σωτηρία αυτών. Εσύ ο μικρόψυχος, που δεν ανέχεσαι κανέναν, που όλοι σε ενοχλούν, δεν έχεις το δικαίωμα να επικαλείσαι τον «μόνο» να σε επισκεφτεί. Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από αγάπη και η αγάπη αυτή πρέπει να είναι ενεργός. Αγάπη προς όλους, αγάπη που δεν ζητάει ανταλλάγματα. Αν νιώσεις τέτοια αγάπη, θα ανέχεσαι τους άλλους, θα τους συγχωρείς και δεν θα τους εγκαταλείπεις με την παραμικρή αφορμή, όπως τους εγκατέλειψες σήμερα. Πήγαινε να τους συναντήσεις και να τους ζητήσεις να σε συγχωρήσουν, γιατί τους πίκρανες. Αυτά που είπες ότι αγαπάς την ανθρωπότητα, αλλά δεν μπορείς να αγαπήσεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο είναι κρυμμένος εγωισμός, φιλαυτία σατανική, που σου στερεί τον παράδεισο. Να θυμάσαι πάντα την αλήθεια, που μας έμαθε η Έρημος: «Ου δύνασθε άλλος σωθήναι, ει μη δια του πλησίον». Λυπάμαι, που δεν έχω τίποτε άλλο να σου πω. Στην ευχή της Παναγίας.  

Διογένης Μαλτέζος

Δάσκαλος

Περιοδικό: Αθωνίτης (Γ´ τρίμηνο 2005)