ΤΙ ΘΕΛΩ

Το χώμα θέλω να πατώ, κατάχαμα της γης,
να μοιρασθώ τη δύναμι, με μυθικό Ανταίο.
Τη μυστική της τη φωνή, ν’ ακούω ολημερίς,
που δίνει στη ζωή, χαρά και λυτρωμό ωραίο.

Να κουβεντιάζω λεύτερα, μ’ ελεύθερες ψυχές,
 που θέωσαν το χρέος
μ’ αυτές, που ζήσαν χθές, προχθές, πολύ παλιά,
μ’ αυτές, που τώρα προσκυνούν, μέσ’ την υγρή
 Σπηλιά,
αθόρυβα και ταπεινά, το νήπιον της Βηθλεέμ
 με όραμα και δέος.

  Το χώμα είναι η πηγή της κάθε μορφής υλικής ζωής. Είναι υπόδειγμα αφανούς και συνεχούς δημιουργίας. Η φύσις δεν βιάζεται, αλλά και δια ουδένα λόγον και ποτέ δεν σταματά να δημιουργεί και μάλιστα πολύ δυναμικά.

  Το χώμα το πατάμε και δεν διαμαρτύρεται. Ότι άχρηστο και δυσώδες να του πετάξουμε, αυτό, όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται, αλλά το χωνεύει, το κάνει λίπασμα και μας δίδει ωραία και ευωδιαστά άνθη και γλυκείς καρπούς.

  Ο άνθρωπος ο οποίος “πατά εις το χώμα”, δηλαδή ο ταπεινός, είναι δυνατός και ανίκητος. Την δύναμιν αυτήν είχαν υπ’ όψη τους οι αρχαίοι πρόγονοί μας και έπλασαν τον μύθο του Ανταίου, ο οποίος ήταν ανίκητος εις την πάλη, εφ’ όσον πατούσε στο χώμα.

  Ο ταπεινός άνθρωπος είναι πραγματικά ελεύθερος και αρέσκεται να συναναστρέφεται και να συνομιλεί μ’ ελεύθερους ανθρώπους, του σήμερα και του χθές και να διαβάζει τα καλά βιβλία των.

  Τους ταπεινούς επισκιάζει η Θεία χάρις και συνεκπολεμεί μαζί τους ο παντοδύναμος Θεός. Διότι μόνον οι ταπεινοί έχουν πνευματικά αισθητήρια υγιή και μπορούν να γνωρίσουν τον Θεόν και το θέλημά Του και να υπακούσουν αφ’ ενός και αφ’ ετέρου να ζητήσουν την βοήθειά Του και την βοήθεια των συνδούλων των, ώστε να συμπορεύονται και να αλληλοβοηθούνται να κατακτήσουν τα “άνω”.

  Μόνον οι ταπεινοί έχουν σπάσει τα “κρύα παλάτια του Εγώ” και φωνάζουν εις τους συνανθρώπους των· -Αδέλφια ελάτε. “Μαζί το δρόμο το στενό να περπατήσουμε/ κι’ εδώ, μαζί, ταχύ να κατακτήσουμε/ της αρετής, τις πιο ψηλές κορφές”.

  Η πιο ψηλή κορφή είναι η του νοητού όρους Θαβώρ, όπου το πρόσωπο του Χριστού εκπέμπει πλούσιο και άκτιστο φως.

  Η θέα του ακτίστου φωτός είναι ο έσχατος σκοπός της ζωής όλων των αθλητών της πίστεως.

  Όλα τα’ αγαθά της γης μας χρειάζονται, μόνον δια το ταξίδι προς την αιωνιότητα. Διότι όσο ελκυστικά και εάν είναι, “είναι μάταια και ψευδή”, αυτά καθ’ εαυτά, λέγει το Πνεύμα το Άγιον και το επιβεβαιώνει η καθημερινή πείρα της ζωής.

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ»

Πάτρα, Φεβρουάριος 2009