Αξιοπρόσεκτες συγκρίσεις
Ο αρχιεπίσκοπος και ηγούμενος στη μονή Αγίων Πάντων (Νέο Όστρογκ) στον Καναδά π. Λάζαρος, στο άρθρο του με τίτλο· «Ο ερχομός του Ισλάμ» μεταφέρει όλα όσα τον προβλημάτισαν και τον έβαλαν σε σοβαρότερη αξιολόγηση των σημερινών καταστάσεων ανά τον κόσμο, μετά από το σεμινάριο που έγινε πρόσφατα στην Δαμασκό, στο Ισλαμικό Ινστιτούτο, καθώς και στη Ρουμανία, για τον εξισλαμισμό της Ευρώπης.
«Όταν γύρισα στο μοναστήρι μου», λέει «έπρεπε να συνεχίσω να ερευνώ το γεγονός. Θα το έκανα θέμα για κάποιες παρουσιάσεις το φθινόπωρο σε πανεπιστημιακές σχολές και ορθόδοξες ενορίες» και συνεχίζει·
«Υπάρχουν τρία θέματα που είναι ξεκάθαρα και που θα πρέπει να τα προσέξουμε, μήπως αλλάξουν κάποιες από τις θέσεις που έχουμε απέναντι σε αυτά και η στάση ημών των ορθοδόξων, που ίσως κάποια στιγμή μας βλάψει.
1) Σε 20 χρόνια η Ευρώπη θα έχει μετανάστες από όλα σχεδόν τα ισλαμικά κράτη.
2) Σε 10-15 χρόνια οι ενεργοί Μουσουλμάνοι θα υπερβαίνουν σε αριθμό τους ενεργούς Χριστιανούς, τουλάχιστον στον Καναδά.
3) Το Ισλάμ ετοιμάζεται για μια σοβαρή δραστηριότητα στη Δύση.
Το δημογραφικό ζήτημα βαίνει υπέρ του Ισλάμ. Δεν τους χρειάζεται να μεταστρέψουν ούτε έναν άνθρωπο για να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Στη Δύση οι χριστιανοί γεννούν 1,5 παιδιά, ενώ οι μουσουλμάνου, που ζουν στην Δύση γεννούν 4-6 ακόμη και 8 παιδιά.
Οι χριστιανοί κάνουν εκτρώσεις, οι μουσουλμάνοι δεν κάνουν. Οι χριστιανοί έχουν μικρές οικογένειες· κατά μέσο όρο 1ή 2 παιδιά. Οι μουσουλμάνοι έχουν μεγάλες οικογένειες, με 6 ή 8 παιδιά. Οι μουσουλμάνοι ακολουθούν τις παραδόσεις τους, οι περισσότεροι από τους χριστιανούς όχι.
Η προσέλευση των μουσουλμάνων στα τζαμιά υπερβαίνει την αντίστοιχη των χριστιανών στους ναούς. Εν τω μεταξύ, οι ορθόδοξοι χριστιανοί εξαντλούν μεγάλη ενέργεια και χρόνο σε εσωτερικές διενέξεις. Πολλοί ιεράρχες, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ευρώπη, δεν έχουν καμιά προσωπική επαφή με το ποίμνιό τους. Πολλοί ιεράρχες είναι υπερόπτες και ακατάδεχτοι προς τους πιστούς. Κανείς στον ισλαμικό κόσμο δεν μιλά για κατάργηση ή περιορισμό του ραμαζανίου, αλλά πολλοί στον ορθόδοξο κόσμο μιλούν για κατάργηση κάποιων περιόδων νηστείας, μικραίνοντας άλλες.
Η ζωή των μουσουλμάνων κυριαρχείται από την πίστη, ενώ πολλοί χριστιανοί, κληρικοί ιδίως, ενοχλούνται και ντρέπονται να κυκλοφορούν ανάμεσα στο κόσμο με την ιερατική τους εμφάνιση. Οι μουσουλμάνοι σταματούν την εργασία τους, όποιο πόστο και αν κατέχουν, για να προσευχηθούν σε συγκεκριμένο χρόνο αρκετές φορές την ημέρα, ενώ οι ορθόδοξοι χριστιανοί κοιτούν πως θα μειώσουν το ήδη ελάχιστο χρόνο που ξοδεύουν στις ιερές ακολουθίες. Πολλές συγκρίσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε ακόμα, αλλά το θέμα έχει να κάνει με δέσμευση, πειθαρχία αυτοέλεγχο.
Η πίστη μόνο με την πίστη ελέγχεται. Η δέσμευση μόνο με τη δέσμευση αντιμετωπίζεται. Εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, που θα αντίκρουε μια αποφασισμένη ισλαμική ιεραποστολική προσπάθεια, όσο εμείς είμαστε απασχολημένοι με προσωπικού ενδιαφέροντος θέματα. Σε διεθνές επίπεδο, οι προσπάθειες κάποιων να ξαναδημιουργήσουν μια σκιερή μορφή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είναι αρκετά καταστροφική.
Ο φόβος του καθενός μας για τον εαυτό του, σε τοπικό επίπεδο, μπορεί να δημιουργήσει μόνο προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε περισσότερο οργανωμένα και διαβρωτικά. Τελικά, όλα αυτά είναι προδοσία του Ευαγγελίου και της πίστης.
Ζητώ απλά, όλοι μας να είμαστε περισσότερο άγρυπνοι από την πρόκληση και να παλέψουμε κατ’ αρχάς με τους εαυτούς μας, για να ξεπεράσουμε τη δική μας μικρότητα και να βρούμε μεγαλύτερη ενότητα και σκοπό.
Αντί να έχουμε την απάτη «του ανταγωνισμού», πρέπει να μοιραστούμε τις δυνατότητες, που ο καθένας μας έχει να προσφέρει, και να ενισχύσουμε την αντιμετώπιση των εαυτών μας και της πίστης.
Όλοι έχουμε από κάτι να προσφέρουμε και χρειάζεται να είμαστε πρόθυμοι να μοιράσουμε το «εμάς» με το «όλοι» για χάρη του Ευαγγελίου και με σκοπό να αντιμετωπίσουμε, με την ενότητα της αγάπης του Χριστού, τις προκλήσεις, που τόσο ραγδαία ξεφυτρώνουν μπροστά μας.
Πρέπει να τονίσουμε εδώ, πως ο προφητικός αυτός λόγος του ηγουμένου Λαζάρου θα πρέπει να μας προβληματίζει όλους μας, αυτούς τους καιρούς ειδικά, και σε μια χώρα σαν την Ελλάδα μας, που έχει ιστορικά χάσει τόσα τμήματά της και έχει ποτίσει με το αίμα των παιδιών της όλους τους τόπους της ιστορικής επικράτειάς της.
Επιμέλεια· Μ. Μπινιάρη
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΕΜΠΤΗ»
9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ