ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ

Θεατρικό έργο Αμερικανού συγγραφέως και Άγγλου σκηνοθέτη με αφάνταστες βλασφημίες κατά του προσώπου του Χριστού ετοιμάζεται να παιχθεί και μάλιστα μέσα σε μεσαιωνική εκκλησία της Σκωτίας. Όπως δήλωσε ο σκηνοθέτης του, «όποιος έχει πρόβλημα με την πιθανότητα ότι ο Χριστός θα μπορούσε να υπήρξε ομοφυλόφιλος, τότε σίγουρα θα έχει πρόβλημα και με την παράσταση» (βλ. «Πολιτισμός», ένθετο της εφημ. «Ελ. Τύπος», Κυριακή, 20 Ιουνίου 1999, σελ. 2).

  Στη Ν. Υόρκη, που έκαναν απόπειρα να το ανεβάσουν, ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών και οι υπεύθυνοι του θεάτρου, όπου θα ανέβαινε το έργο, ματαίωσαν κατ’ αρχάς την παράσταση, αργότερα όμως απεφάσισαν να το ανεβάσουν επικαλούμενοι «την ελευθερία έκφρασης και δικαιωμάτων του κάθε πολίτη». Στην Σκωτία, όπου ετοιμάζεται τελικώς η πρώτη παράσταση, ο επίσκοπος του Εδιμβούργου Ρίτσαρντ Χολογουέι υπεστήριξε, ότι το έργο «εντάσσεται στο πλαίσιο της διασκευής των βιβλικών ιστοριών, που γίνεται με μοντέρνους τρόπους». Πόσο έχει προχωρήσει η διάβρωση μέσα στις τάξεις του αγγλικανικού «κλήρου»! Και μερικοί ταγοί μας συνεχίζουν να συμπροσεύχονται μαζί τους…

  Ευτυχώς, όμως, και εκεί ακουστήκαν κάποιες φωνές διαμαρτυρίας. Ο εφημέριος Ντέιβιντ Μούρεϊ της «Ελεύθερης εκκλησίας της Σκωτίας» δήλωσε, ότι «το έργο είναι βλάσφημο και προσβλητικό και πρέπει να απαγορευτεί. Μιλάει περισσότερο για όσα συμβαίνουν στην φαντασία του συγγραφέα παρά για τον Χριστό».

  Έχει άραγε δικαίωμα ο κάθε «καλλιτέχνης» να διαστρεβλώνει τη μορφή ιστορικών προσώπων, εν ονόματι δήθεν της ελευθερίας εκφράσεως; Όπως σωστά εγράφη, «σήμερον προστατεύεται ο πλουραλισμός ιδεών αντί της αληθείας». Έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματα «από δικαιώματα υπέρ του πλησίον, καθίστανται εργαλεία επιβουλής επί του πλησίον». (Ν.Ι. Σταυριανίδη, Θεοσοφία-«Νέα Εποχή»· αντίχριστη ιδεολογία παγκοσμίου ναζισμού, Αθήνα 1997, σελ. 77,79),διότι ο καθένας πλέον μπορεί να ατιμάζει οποιονδήποτε. Πολύ βαρύτερη είναι η ευθύνη τους τώρα, που προσπαθούν να λερώσουν το άσπιλο πρόσωπο του Κυρίου, πετώντας τις λάσπες των παθών τους, αν και έτσι τελικώς οι ίδιοι λερώνονται και αυτοδιασύρονται. Σκοπός τους η εξουδετέρωση της πίστεως στην αγιότητα του προσώπου του και η κατάπτωση του ήθους της ανθρωπότητας, για να εξαπλωθεί το σκοτάδι της Νέας Εποχής, πίσω δε απ’ αυτό η λατρεία του διαβόλου.


«ΣΤΑΥΡΟΣ» 1999

 



ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Κορυφή