«Περὶ τῆς Θείας Κοινωνίας κατὰ τὴν Γρίπη»

  Ἐξ ἀφορμῆς καὶ νέων δημοσιευμάτων γιὰ τὴν συμμετοχὴ στὴ Θεία Κοινωνία κατὰ τὴν μεταδιδομένη ἤδη γρίπη, καὶ ἐπειδὴ ἀναμειγνύεται καὶ τὸ ὄνομά μου, θεωρῶ χρέος μου νὰ δηλώσω τὰ ἑξῆς:

2. Ἐνῶ ἡ ἐνημέρωση αὐτὴ μετεδόθη ἀκριβῶς ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημερώσεως, ἕνας τηλεοπτικὸς σταθμὸς τῆς Ἀθήνας, μὲ μεγάλη θεαματικότητα, μετέδωσε στὸ βραδυνὸ δελτίο εἰδήσεων τὸ δεύτερο μέρος τῶν λεχθέντων ἀπὸ μένα, καὶ παρέλειψε τὸ πρῶτο, ποὺ ἦταν τὸ σημαντικώτερο γιὰ τὴν δύναμη τῆς πίστεως καὶ τοῦ ἀπροσίτου μυστηριακοῦ περιεχομένου τῆς Θείας Κοινωνίας. Αὐτὴ ἡ δημοσιογραφικὴ παράβαση, ἔδωσε ἀφορμὴ καὶ στὴ Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο νὰ ἀσχοληθῇ καὶ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα.

3. Στὴ συνέχεια προσεκλήθην σὲ ἄλλο μεγάλο τηλεοπτικὸ σταθμὸ τῆς Ἀθήνας γιὰ νὰ συζητήσωμε τὸ θέμα. Ὁ συμμετέχων στὴ συζήτηση ἰατρὸς, εἰδικὸς ἐπιστήμων, κατέθεσε ὅτι στὸν ἄρτο ποὺ τρῶμε καὶ χρησιμοποιεῖται στὴ Θεία Κοινωνία, καὶ στὸ κρασὶ ὡσαύτως, δὲν μποροῦν νὰ ἐπιβιώσουν ἰοὶ ὅπως τῆς γρίπης ! Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς μου ἀνέγνωσα στὸ τηλεοπτικὸ κοινὸ δύο ἐπίσημα ἔγγραφα τοῦ ὑπουργείου Ὑγιείας-Προνοίας καὶ τοῦ Πανελληνίου Ἰατρικοῦ Συλλόγου ἀπὸ τὸ 1988, ὅταν εἶχε τεθῇ ὅμοιος προβληματισμὸς γιὰ τὸ Ἔητζ, ὅπου τὸ Ὑπουργεῖο καὶ ὁ Ἰατρικὸς κόσμος τάσσονται μὲ τὶς ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας μας περὶ τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως καὶ περὶ τοῦ ὑψίστου μυστηριακοῦ χαρακτῆρος τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐνῶ οἱ θέσεις καὶ οἱ ἁρμοδιότητες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι μοναδικὲς καὶ ἀναμφισβήτητες. Ἐκεῖ οὐσιαστικὰ ἔκλεισε καὶ τὸ θέμα. Ὁ Θεὸς βοηθὸς στὴν πίστη μας, στὴ ζωή μας, στὰ ἔργα μας καὶ στὶς ἐλπίδες μας γιὰ τὸ μέλλον.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ