Το συμπέρασμα της προφητείας.
«Μακάριος αυτός που θα υπομείνει τις δοκιμασίες και θα φθάσει στο τέλος των χιλίων τριακοσίων τριάκοντα πέντε ημερών» (Δαν. 12,12).
Όλα όσα λέχθηκαν για τις διάφορες δοκιμασίες των Ιουδαίων, δεν λέχθηκαν για να ικανοποιηθεί η περιέργειά τους τι θα γίνει στο μέλλον και πότε θα τελειώσουν οι δοκιμασίες, αλλά για να ετοιμάζονται συνεχώς για ό,τι κακό πρόκειται να έλθει και να είναι γυμνασμένοι να το αντιμετωπίσουν, όποτε κι αν έλθει. Μακάριος συνεπώς θά είναι όχι αυτός που ξέρει απλώς τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά αυτός που θα υπομείνει μέχρι τέλος τις δοκιμασίες. Μακάριος θα είναι όχι αυτός που περιμένει το τέλος των κακών, αλλά αυτός που συνεχώς γυμνάζεται να υπομένει τα οποιαδήποτε κακά και μάλιστα τα απρόοπτα. Ο Σίμων ο Κυρηναίος, ο πατέρας του Αλεξάνδρου και του Ρούφου, γύριζε από τον αγρό του κατάκοπος από τον κόπο της ημέρας και πήγαινε προς το σπίτι του για να ξεκουραστεί. Και τότε ξαφνικά συναντάται με τον Χριστό, ο οποίος βάδιζε προς τον Γολγοθά και αδυνατούσε να σηκώσει τον σταυρό του. Οι Ρωμαίοι αγγάρευσαν τότε τον Σίμωνα για να σηκώσει αυτός τον σταυρό (Μαρκ. 15,21). Τι ξαφνική δοκιμασία για τον κατάκοπο Σίμωνα να επωμισθεί, έστω για λίγο, εκτός από τον οποιοδήποτε προσωπικό του σταυρό και τον σταυρό του Χριστού! Αλλά και τι μεγάλη δόξα γι' αυτόν εις το διηνεκές, και της νυν ζωής και της αιωνίου!
«Και συ Δανιήλ αναπαύου και παύσε να ασχολείσαι με τις λεπτομέρειες των προφητειών, διότι απομένουν πολλές ημέρες και ώρες για να έλθει η συντέλεια του κόσμου. Τότε θα αναστηθείς και συ, διά να λάβεις το μερίδιο της δόξας και της τιμής που σε επιφυλάσσεται μετά θάνατο» (Δαν. 12, 13).
Ο Δανιήλ καλείται τέλος από τον άγγελο να ηρεμήσει και να ησυχάσει. Είναι ήδη προχωρημένος στην ηλικία, έχει περάσει από πολλές συγκινήσεις, δοκιμασίες και περιπέτειες. Οι προφητείες που άκουσε για τα διάφορα γεγονότα, είτε στο απώτερο είτε στο απώτατο μέλλον, θέλουν πολύ χρόνο για να πραγματοποιηθούν. Κάποιες από αυτές θα πραγματοποιηθούν στην συντέλεια του κόσμου. Αυτός δεν θα δει αυτά τα γεγονότα ούτε θα τα αντιμετωπίσει. Αρκετά αγωνίστηκε και αρκετά αντιμετώπισε. Πρέπει όμως να ετοιμάζεται για την έξοδό του, η οποία είναι πλέον πολύ άμεση και οριστική. Και να γνωρίζει ότι, όταν έλθει η συντέλεια του κόσμου, τότε θα αναστηθεί κι αυτός για να λάβει το μερίδιο της τιμής και της δόξας που του αναλογεί. Εδώ ο άγγελος Γαβριήλ του αποκαλύπτει το μέγιστο γεγονός της ιστορίας των ανθρώπων, την ανάσταση. Αυτή ήταν η πιο μεγάλη αποκάλυψη του Θεού στον Δανιήλ και τον λαό του.
Πολλές φορές αγωνιζόμαστε με ένα άνευ προηγουμένου ακτιβισμό ν' αντιμετωπίσουμε πλείστα όσα προσωπικά ή γενικά προβλήματα, που αναφύονται κατά την διάρκεια της ζωής μας, και ξεχνούμε ότι η δύναμή μας είναι σχετική και είμαστε εφήμεροι και περαστικοί από αυτή την ζωή. Ξεχνούμε ότι ο παράδεισος δεν είναι εγκόσμια πραγματικότητα και ότι εις την γη τίποτε δεν υπάρχει τέλειο και ιδανικό. Ότι «καινούς ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί (Β´Πέτρ. 3,13). Θα αγωνιστούμε βέβαια –όσο εξαρτάται από εμάς– η ανθρωπότητα να μη καταντήσει πλήρη κόλαση, αλλά θα θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι του Θεού θα βρίσκονται πάντα αναμεμειγμένοι με τους ασεβείς και θα συζούν μαζί τους και θα τους ανέχονται. Στον αγρό του Κυρίου θα υπάρχουν κατά τον αψευδή του λόγο μαζί με τον σίτο τον καθαρό και τα ζιζάνια, που θα δημιουργούν πάντα προβλήματα. Θα αντιδράσουμε βέβαια όσο μπορούμε να τα περιορίσουμε, αλλά η τελική μας προσπάθεια και ο τελικός μας σκοπός θα είναι, όσο οι ασεβείς βυθίζονται όλο και περισσότερο στην αμαρτία, εμείς να ανερχόμαστε όλο και πιο ψηλά στον ουρανό της Εκκλησίας. «Ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι», αλλά «και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι. Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ' εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον αυτού» ( Αποκ. 22,11-12).
Ας σκεπτόμαστε λοιπόν και το προσωπικό μας τέλος και πως να βρεθούμε έτοιμοι και κατά Θεό την ημέρα της κρίσεως. Ο Θεός είναι εκείνος που διοικεί την ανθρωπότητα και κατευθύνει την ιστορία, όπως εκείνος γνωρίζει και θέλει. Αυτοί που τον ακολουθούν δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα οποιεσδήποτε καταστάσεις κι αν αντιμετωπίσουν. Στο 13ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως γίνεται αναφορά στον Αντίχριστο και για τους διωγμούς που θα διοργανώσει, για να υποτάξει τους αγίους και να τους νικήσει. Στο επόμενο όμως κεφάλαιο, στο 14ο, ο Ιωάννης ο Θεολόγος βλέπει σε όραμα το Αρνίο να στέκεται πάνω στο όρος Σιών και μαζί του να βρίσκονται 144.000, που πάνω στο μέτωπο τους δεν έχουν το χάραγμα του Αντίχριστου αλλά το όνομα του Χριστού και το όνομα του Πατρός αυτού. Ποιοί είναι αυτοί; Είναι αυτοί που α´) «μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν», β´) «οι ακολουθούντες το αρνίω όπου αν υπάγει», γ´) «ουχ ευρέθη ψεύδος εν τω στόματι αυτών· άμωμοι γαρ εισίν» (Αποκ. 14, 4-5). Βλέπουμε λοιπόν ότι παρ' όλους τους φοβερούς διωγμούς του Αντιχρίστου, αυτοί που αγωνίζονται με συνέπεια να βιώσουν το ευαγγέλιο, όχι μόνο δεν θα χαθούν, αλλά και θα θριαμβεύσουν μαζί με τον Χριστό, άσχετα από το κακό που επικρατεί στον κόσμο, στο βαθμό βέβαια που το επιθυμούν οι άνθρωποι.
Στο σημείο αυτό τελειώνει το βιβλίο του Δανιήλ.
Μας δίδαξε ότι ο άνθρωπος, ακόμη κι όταν βρεθεί στο ναδίρ της προσωπικής ή εθνικής και κοινωνικής δυστυχίας, μπορεί να μεγαλουργεί, να αγιάζεται και ξεπερνά συνεχώς τα όριά του και τις αντοχές του, φθάνοντας σε ανέλπιστα και ανυποψίαστα ύψη.
Τίποτα δεν μπορεί να μας αναγκάσει να χάσουμε την βασιλεία του Θεού, την βασιλεία των ουρανών. «Τον εαυτόν μη αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται» όπως αναπτύσσει σε σχετική του πραγματεία ο άγιος Χρυσόστομος. Ο Διάβολος και οι άνθρωποι του, για τους ανθρώπους του Θεού, είναι απλώς οι σκληροί προπονητές και εκπαιδευτές τους, οι οποίοι εν τέλει τους ωφελούν και δεν τους βλάπτουν καθόλου. Γι' αυτό και ο Θεός δεν τους καταργεί και τους αφήνει να υπάρχουν μέχρι συντελείας των αιώνων.
Ο προφήτης Δανιήλ, ο «ανήρ επιθυμιών», με τη ζωή του και την δράση του είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι κι αν καταστραφούν όλα τα κατά κόσμο όνειρά μας και οι ελπίδες μας, η οριστική και αιώνια ευτυχία και σωτηρία μας δεν χάνεται αλλά αντίθετα εδραιώνεται και ακτινοβολεί διά μέσου των αιώνων, αλλά και αιωνίως στην βασιλεία του Θεού.
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ