Είναι αξιοπρόσεκτη και η προσωρινή «μετάνοια» του βασιλιά Αχαάβ. Σχίζει τα ρούχα του, φορά σάκκο και οδύρεται και μετά από λίγο πηγαίνει να προσεταιρισθεί τους καρπούς του εγκλήματος, που είχε σχεδιάσει η σύζυγός του. Κανονικά θα έπρεπε να αποδώσει δικαιοσύνη και να τιμωρήσει την σύζυγό του, για την εγκληματική της πρωτοβουλία και αυθαιρεσία, ακόμη και με θάνατο, να αποφύγει δε την πρόσκτηση του αμπελώνος. Ακόμη και το ιερατικό και πρόστυχο κατεστημένο που καταδίκασε τον Χριστό απέφυγε να οικειοποιηθεί τα χρήματα που επέστρεψε ο Ιούδας, γιατί ήταν χρήματα προδοσίας και αίματος αθώου ανθρώπου. Αλλά εδώ βλέπουμε το θέατρο που παίζει ένας βασιλιάς, για να μη εξοργίσει τον λαό, ή έστω την επιπόλαια και επιδερμική μετάνοια ενός αμετανόητου. Ο Ζακχαίος ο αρχιτελώνης, όταν μετάνιωσε, έδωσε τη μισή του περιουσία στους πτωχούς και όποιον αδίκησε τον αποζημίωσε στο τεραπλούν. Σε κάθε εποχή οι αρχηγοί του εγκλήματος και της διαφθοράς νομίζουν ότι με ένα «Κύριε ελέησον» και με ένα κερί, χύνοντας και κάποιο δάκρυ κροκοδείλιο, μπορούν να αποκατασταθούν και να απολαύσουν εν ειρήνη τους καρπούς των εγκλημάτων τους.
Εντύπωση προκαλεί και η σαπίλα των αρχόντων και των γειτόνων του Ναβουθαί, οι οποίοι για να ευχαριστήσουν την βασίλισσα Ιεζάβελ εκτελούν το παράνομο και άδικο σχέδιο της και θανατώνουν κατά τον χειρότερο τρόπο έναν αθώο. Ο Πιλάτος βλέπετε έχει προϊστορία και καθόλου πρωτοτυπία. Εδώ φαίνεται ότι οι αιμοσταγείς και άδικοι ηγεμόνες δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα, αν δεν υπήρχαν οι ηθικά ανερμάτιστοι, δουλοπρεπείς, φοβισμένοι και καιροσκόποι συνεργάτες και υπήκοοι τους. Πάντως οι τύραννοι, που διαφθείρουν τις συνειδήσεις των κατωτέρων τους με τις εγκληματικές διαταγές τους, θα ανακαλύψουν αργότερα ότι εκείνοι, οι οποίοι δεν αντιδρούν στο να κάμουν εγκλήματα χάριν των αρχόντων τους, είναι έτοιμοι και να κάνουν εγκλήματα εις βάρος των αρχόντων τους. Έτσι όταν αργότερα ο Ιού ζήτησε από τους άρχοντες της Σαμαρείας να δολοφονήσουν τους εβδομήντα υιούς του Αχαάβ, εκείνοι το έκαναν χωρίς ενδοιασμό και χωρίς καμμία δίκη (Δ´ Βασ. 10,6-7).
Κανείς δεν μίλησε ενάντια στους βασιλείς και ούτε τους ήλεγξε. Ο Θεός όμως αμέσως κινήθηκε. Έδωσε εντολή στον Ηλία να μεταβεί και να ελέγξει τον Αχαάβ, τη στιγμή που νόμισε ότι όλα τέλειωσαν και μπορεί να χαρεί τα όσα επιθύμησε και παράνομα απέκτησε. Στο τόπο που τα γουρούνια και τα σκυλιά έγλειψαν το αίμα του Ναβουθαί, στον ίδιο τόπο τα σκυλιά θα γλείψουν το αίμα του Αχαάβ και οι πόρνες θα λουστούν με το αίμα του. Η προφητεία αυτή πραγματοποιήθηκε επακριβώς όπως βλέπουμε στη συνέχεια ρης διηγήσεως (Γ´Βασ. 22,29-38).
Ο Αχαάβ, αντί να συνέλθει και να μετανοήσει πραγματικά, νευρίασε και είπε προς τον Ηλία ότι πάλι τον βρήκε ο εχθρός του. Και ο Ηλίας του απάντησε ότι τον βρήκε όχι γιατί θέλει να τον καταδιώκει συνεχώς, αλλά διότι εξόργισε και πάλι τον Κύριο με τα όσα κάνει και στην ιδιωτική του ζωή. Και πρόσθεσε ότι ο Θεός δεν θα εξολοθρεύσει μόνο αυτόν αλλά και κάθε αρσενικό απόγονό του, ώστε να καταστραφεί εντελώς η οικογένειά του. Ό,τι έκανε ο Θεός με την οικογένεια του Ιεροβοάμ του υιού του Ναβάτ και την οικογένεια του Βαασά του υιού του Αχιά, των ασεβών προκατόχων του, θα κάνει και την οικογένειά του, διότι με τη ζωή του και τη διοίκησή του διέφθειρε πνευματικά τον Ισραήλ
Και για την Ιεζάβελ προφήτεψε ο Ηλίας ότι ούτε καν θα προλάβουν να την θάψουν, διότι τα σκυλιά θα την φάνε έξω από τα τείχη της οικίας της. Και όσοι απόγονοί του πεθάνουν μέσα στην πόλη δεν θα τους ενταφιάσει κανείς, διότι θα τους φάνε τα σκυλιά και όσοι πεθάνουν στα χωράφια θα γίνει το ίδιο, διότι θα τους φάνε το όρνια. Ο αναγνώστης του Δ´ Βασ. 9, 30-37 βλέπει πως πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Ηλία για την Ιεζάβελ.
Βλέπουμε ότι ο Αχαάβ καθόλου δεν ωφελήθηκε από όσα του προφήτεψε ο Ηλίας. Θα μπορούσε όπως οι Νινευίτες, οι οποίοι άκουσαν την καταστροφή τους από τον προφήτη Ιωνά και με την μετάνοια τους την ματαίωσαν, να αλλάξει κι αυτός το σχέδιο του Θεού με πραγματική και ουσιαστική μετάνοια, αλλά δεν θέλησε. Θα μπορούσε να αποκατασταθεί ενώπιον Θεού όπως και ο Δαυΐδ, ο οποίος έπεσε σε παρόμοιο αμάρτημα, αλλά μετανόησε ειλικρινά και πλήρως και «εποίησε το ευθές ενώπιον Κυρίου» έκτοτε. Ο Αχαάβ επίσης εκτός των προσωπικών του αμαρτημάτων ενίσχυσε με κάθε μέσο και τρόπο την διάδοση της ειδωλολατρίας και την εγκατάλειψη της λατρείας του αληθινού Θεού και ποτέ δεν μετάνιωσε γι' αυτό. Επειδή όμως την ημέρα που φονεύθηκε ο Ναβουθαί ο Αχαάβ έσχισε τα ρούχα του και φόρεσε σάκκο και έδειξε έστω και προσωρινά την λύπη του για την ελεεινή πράξη της συζύγου του, ο Θεός ενημέρωσε τον Ηλία ότι τα όσα προφήτεψε επιπλέον για την καταστροφή της Ιεζάβελ και του οίκου του Αχαάβ θα συμβούν στις μέρες του υιού του και όχι εφόσον ζούσε εκείνος. Βλέπουμε εδώ για άλλη μια φορά την απέραντη και ακατανόητη για μας τους ανθρώπους αγάπης του Θεού, που δεν παύει να ψάχνει για κάποιο ελαφρυντικό της τιμωρίας των ασεβών και να εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να δείξει την ευσπλαχνία του.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ.ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ