Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν αλλάζουν σκοπό και μέσα, όταν δεν έχουν πραγματική εξάρτηση από τον Θεό, είτε ως μονάδες είτε ως έθνη. Έτσι οι Σύριοι ξέχασαν πόσο καλά τους φέρθηκε ο Ιωράμ υπό την καθοδήγηση του προφήτου Ελισαίου στην προηγούμενη επίθεσή τους και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, υπό την διοίκηση του βασιλιά υιού Άδερ Β´, επιτίθενται ξανά εναντίον του Ισραήλ και πολιορκούν την πρωτεύουσα Σαμάρεια. Λόγω της στενής πολιορκίας των Σύρων η πείνα κατάντησε αφόρητη με αποτέλεσμα η κεφαλή ενός όνου να στοιχίζει πενήντα αργυρούς σίκλους (50 δολλάρια) και το ένα τέταρτο του γαλονιού της κοπριάς των περιστεριών στοίχιζε πέντε αργυρούς σίκλους (πέντε δολλάρια).
Το πόσο φοβερή ήταν η πείνα φαίνεται από το εξής τραγικό επεισόδιο που ιστορεί η αγία Γραφή. Ο βασιλιάς του Ισραήλ Ιωράμ, ενώ επιθεωρούσε το τείχος της Σαμάρειας, για να δει σε τι κατάσταση είναι η άμυνα που αντιτάσσουν στην επίθεση των εχθρών, συνάντησε μία γυναίκα που του φώναξε· «σώσε με, Κύριε βασιλιά». Και ο βασιλιάς της απάντησε· «Εάν ο Κύριος δεν σε σώσει, εγώ ποιά βοήθεια μπορώ να σου προσφέρω; Μήπως από το ανύπαρκτο σιτάρι του αλωνιού ή από το ανύπαρκτο κρασί του πατητηριού του αμπελιού; Για πες μου τι σου συμβαίνει»; Και η γυναίκα του είπε ότι, λόγω της φοβερής πείνας, συμφώνησε με μία άλλη γυναίκα να φάνε τα παιδιά τους. Κι ενώ έψησαν και έφαγαν στην αρχή το δικό της, μετά η άλλη δεν έδωσε το δικό της για να το φάνε, όπως είχαν συμφωνήσει! Μόλις άκουσε ο βασιλιάς τα λόγια της γυναίκας έσχισε τα ρούχα του από πόνο, φρίκη και απόγνωση και φόρεσε το πένθιμο σάκκο κατάσαρκα. Πάνω στην ταραχή του αλλά και την απιστία του θεώρησε ότι ο Ελισαίος είναι υπεύθυνος για όλα αυτά, αφού άφησε τους Σύρους να φύγουν ελεύθεροι μετά τη σύλληψή τους, όπως είδαμε προηγουμένως. Γεμάτος θυμό είπε να με τιμωρήσει ο Θεός με αυτή την συμφορά και να προσθέσει και άλλες ακόμη χειρότερες, αν σταθεί το κεφάλι του πάνω του, πριν τελειώσει η σημερινή ημέρα. Και αμέσως έστειλε έναν άνδρα του να τον φονεύσει. Ο Ελισαίος, που προγνώρισε το σχέδιό του, προανήγγειλε στους ανθρώπους του τι θα συμβεί και έδωσε εντολή να κλείσουν καλά την θύρα της οικίας του και να τον εμποδίσουν να εισέλθει. Τους προανήγγειλε επίσης ότι πίσω από τον άνδρα, που είχε εντολή να τον φονεύσει, θα ερχόταν ο υιός του φονιά Αχαάβ, ο Ιωράμ. Πράγματι ο άνδρας που έστειλε ο Ιωράμ έφθασε, αλλά δεν μπόρεσε να εισέλθει στο δωμάτιο του Ελισαίου. Πίσω από αυτόν ήρθε ο Ιωράμ, οποίος ξέσπασε μπροστά στον Ελισαίο ότι αυτή η συμφορά ήρθε από τον Κύριο και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο να περιμένω!
Στην ιστορία αυτή της Γραφής φαίνεται πόσο φοβερό είναι το φαινόμενο της πείνας, το οποίο δυστυχώς πλήττει την ανθρωπότητα συνεχώς και αδιαλείπτως. Κατάντησαν οι Ισραηλίτες να τρώνε ακάθαρτες και απαγορευμένες γι' αυτούς τροφές, όπως κρέας όνου, και να αγοράζουν κοπριά περιστεριών, που την χρησιμοποιούσαν –κατά τους ερμηνευτές– αντί για αλάτι. Οι τιμές των υλικών αγαθών, και μάλιστα των τιποτένιων, εκτοξεύθηκαν στα ύψη, ενώ η τιμή της ηθικής εξαφανίστηκε! Άδεια τα πάντα ακόμη και οι βασιλικές αποθήκες. Ο βασιλιάς, που έθρεψε κατ' εντολή του Ελισαίου τους αιχμάλωτους Σύρους στρατιώτες στο προηγούμενο επεισόδιο, δεν μπορεί να θρέψει τώρα τους υπηκόους του. Η αφθονία και η τρυφή που επικρατούν κάποτε, ας μη μας ωθούν στο να πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται να πεινάσουμε και να δυστυχήσουμε. Τα πάντα ρευστά και μεταβλητά σ' αυτόν τον κόσμο. Είτε προς το χειρότερο είτε προς το καλύτερο. Πάντα να αγρυπνούμε και να νήφουμε μήπως έλθει κάτι δεινό στη ζωή μας, ποτέ δε να μη απελπιζόμαστε από δυσχερείς καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε, γιατί κι αυτές μεταβάλλονται.
Επίσης λόγω του λιμού κατάντησαν μητέρες να τρώνε τα παιδιά τους. Η βιολογική ορμή της πείνας καταργεί και το παντοδύναμο μητρικό ένστικτο, όταν δεν υπάρχει χαλκέντερος χαρακτήρας και σθεναρά ηθική προσωπικότητα. Ο Θεός είχε προειδοποιήσει τους Ισραηλίτες ότι, αν αποστατούν από τον Θεό και δεν τηρούν τις εντολές του, θα φθάσουν στο κατάντημα λόγω των δυσμενών καταστάσεων που θα αντιμετωπίζουν να τρώνε τα παιδιά τους (Δευτ. 28,53-57).
Δυστυχώς την αποστασία από το Θεό δεν τη σκέφτεται ο Ιωράμ και δεν μετανοεί. Στις Παροιμίες της Γραφής (19,3) αναφέρεται ότι «ο ανόητος άνθρωπος καταστρέφει την ζωή του ο ίδιος, αλλά κατηγορεί τον Θεό για την κατάντια του». Ο Ιωράμ, αντί να καταστρέψει τους ειδωλολατρικούς βωμούς στην Βαιθήλ και την Δαν και να τιμωρήσει τους προφήτες του Βάαλ και της Αστάρτης, ορκίζεται ότι θα αποκεφαλίσει τον Ελισαίο. Έναν που άξιζε σε ολόκληρο το Ισραήλ και που τον είχε βοηθήσει στον πόλεμο με τους Μωαβίτες και στην επίθεση των Σύρων, αυτόν διάλεξε να αποκεφαλίσει. Όπως έκαναν οι Ρωμαίοι, όταν αντιμετώπιζαν δεινά, που πρόσταζαν «οι χριστιανοί στα λιοντάρια». Θα έπρεπε ο Ιωράμ να θέλει την συνδρομή του Ελισαίου και στο πρόβλημα αυτό και όχι την απώλειά του.
Ο Ελισαίος στον διαμαρτυρόμενο βασιλιά απάντησε· «Ο Κύριος λέγει ότι σε ένα εικοσιτετράωρο θα υπάρχουν άφθονα και φθηνά τρόφιμα στα Ιεροσόλυμα. Τότε ένας αυλικός που τον συνόδευε μίλησε ειρωνικά και του είπε· «μήπως ανοίξουν οι καταρράκτες του ουρανού και βρέξουν τρόφιμα; Είναι δυνατόν να γίνει αυτό»; Και ο Ελισαίος απάντησε· «Θα το δεις με τα μάτια σου αυτό που είπα. Αλλά από τις τροφές αυτές εσύ δεν θα φάγεις τίποτα».
«Μήπως ανοίξουν οι καταρράκτες του ουρανού και βρέξουν τρόφιμα; Είναι δυνατόν να γίνει αυτό»; Αυτή την ερώτηση δεν έπρεπε να την εκφράσει ο αυλικός. Γιατί υπήρχε ιστορικό προηγούμενο. Επί σαράντα έτη ο ουρανός έβρεχε μάννα και ορτύκια και έτρεφε δύο εκατομμύρια ψυχές, δηλαδή ολόκληρο τον λαό του Ισραήλ. Ένα θαύμα που δεν έπρεπε να λησμονήσουν ποτέ οι Ισραηλίτες. Γι' αυτό και στην κιβωτό της διαθήκης υπήρχε και μία στάμνα με μάννα, μαζί με τις πλάκες του νόμου που έλαβε ο Μωυσής στο Σινά και την ράβδο του Ααρών, που έβγαλε άνθη, φύλλα και καρπούς. Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος γράφει· «Βεβαιούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή εν ευχαριστία» (Κολ. 2,8). Όταν ευχαριστούμε το Θεό για δύσκολες στιγμές της ζωής μας, από τις οποίες βγήκαμε σώοι και αβλαβείς, τότε, αν έρθουν άλλες παρόμοιες δυσκολίες, θα τις αντιμετωπίσουμε με πίστη, διότι θα ενθυμούμαστε τις παλαιές διασώσεις μας και θα παίρνουμε κουράγιο.
ΑΡΧΙΜ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ