Ο Θεός εμφανίζεται στον Ηλία

Ο Θεός μετά την δικαιολογητική απάντηση του Ηλία, γιατί βρέθηκε στο Σινά του είπε· «Να βγεις αύριο από τη σπηλιά και να σταθείς εκεί στο όρος και θα περάσει ο Κύριος μπροστά σου. Αυτό θα γίνει ως εξής· θα φυσήξει ξαφνικά θύελλα μεγάλη και ισχυρή, που θα διαλύει όρη και θα κατακομματιάζει πέτρες· αλλά εκεί δεν θα είναι ο Κύριος. Μετά την θύελλα θα επακολουθήσει σεισμός· αλλά ο Κύριος δεν θα είναι ούτε στον σεισμό. Μετά τον σεισμό θα ακολουθήσει φωτιά· αλλά δεν θα είναι ούτε στην φωτιά ο Κύριος. Μετά την φωτιά θα έλθει ο απαλός ψίθυρος λεπτής αύρας· εκεί θα είναι ο Κύριος».

Η θύελλα, ο σεισμός, η φωτιά είναι σημάδια της θείας παντοδυναμίας αλλά και της θείας παρουσίας κάποτε. Ο Θεός παρουσιάστηκε στον Μωυσή στην έρημο της Μαδιάμ, όπου έζησε για σαράντα χρόνια μετά την φυγή του από το παλάτι του φα­ραώ και ενώ έβοσκε τα πρόβατα του πεθερού του Ιοθόρ, με την μορφή της φλεγο­μένης και μη καιομένης βάτου. Το Σινά, όταν ανέβηκε ο Μωυσής, για να παραλάβει την διαθήκη του Θεού με τον λαό του και του παρουσιάστηκε ο Θεός, επίσης κάπνιζε και φλεγόταν. Ο Ηλίας κυριολεκτικά εργάσθηκε και επέφερε με τα θαύματά του και με το κήρυγμά του το ελεγκτικό και φλογερό μία πνευματική θύελλα, για να οδηγή­σει τον λαό του σε μετάνοια. Επέφερε ξηρασία με την ανομβρία, πείνα και λιμοκτο­νία. Κατέβασε φωτιά και έκαψε στρατιωτικά αποσπάσματα, που πήγαν να τον συλ­λάβουν. Άναψε με την προσευχή του το θυσιαστήριο στο όρος Κάρμηλο. Έσφαξε τους ιερείς του Βάαλ.

Όλα αυτά τα ανέχθηκε ο Θεός να γίνουν και τα ευλόγησε, λόγω της φοβεράς αμε­τανοησίας των Ισραηλιτών. Αλλά τώρα θέλει να δείξει στον Ηλία ότι το πραγματικό έργο του Θεού είναι έργο αγάπης, φιλανθρωπίας, και μυστικής μεταμορφώσεως της ψυχής των ανθρώπων. Ο Γολγοθάς με το «πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λκ. 23,34), στέκεται ψηλότερα από το Σινά ακόμη και από το Θαβώρ και αποκαλύπτει την θεότητα του Χριστού, όσο τίποτα άλλο. Το Σινά και το Θαβώρ το απήλαυσαν μόνο οι εκλεκτές ψυχές του Μωυσή του Ηλία, και των αποστόλων Πέτρου, Ιωάννου και Ιακώβου. Τον Γολγοθά και την αγάπη και την συγχωρητικότη­τα του Χριστού την απήλαυσαν οι πάντες. Ο Χριστός, που επέφερε έκθλιψη ηλίου, έσχισε το καταπέτασμα του ναού και άνοιξε τους τάφους των Ιεροσολύμων και ανέστησε τους νεκρούς, που υπήρχαν μέσα· ο Χριστός που έσεισε το σύμπαν ολόκληρο μετά τη σταύρωσή του, ό ίδιος συγκλόνισε πνευματικά, κατά τρόπο αφάνταστο και εκπληκτικό, όλη την ανθρωπότητα ανά τους αιώνες, με την απερίγρα­πτη αγάπη και μακροθυμία του.

Ο απόστολος Παύλος στο δωδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής του (στίχοι 18-24) αναπτύσσει κι αυτός με τη σειρά του τα όσα ήδη εκθέσαμε. «Δεν έχε­τε δε προσέλθει σε όρος (το Σινά), που είναι γυμνό και καίεται με φωτιά, και σε πυ­κνή ομίχλη και σκότος και θύελλα και ήχο σάλπιγγας και τέτοια φωνή λόγων, ώστε εκείνοι που άκουσαν, παρακάλεσαν να μην ακούσουν πλέον. Δεν υπέφεραν επίσης την διαταγή· και ζώο ακόμη, αν εγγίσει το όρος, θα λιθοβοληθεί. Ναι, τόσο φοβερό ήταν το φαινόμενο! Ο Μωυσής είπε· είμαι γεμάτος φόβο και τρόμο.

»Αλλ' έχετε προσέλθει στο όρος Σιών και στην πόλη του Θεού του πραγματικού, την επουράνια Ιερουσαλήμ και σε μυριάδες αγγέλων, σε πολυπληθή συνάθροιση και σύναξη εκλεκτών υιών, οι οποίοι έχουν καταγραφεί στους ουρανούς και στο Θεό, ο οποίος δεν είναι κριτής αλλά δικαιωτής όλων, και στα πνεύματα των δικαίων, οι οποίοι έχουν τελειωθεί (εν μέρει βεβαίως, διότι η πλήρης δικαίωση θα γίνει κατά την δευτἐρα παρουσία) και στον Ιησού, ο οποίος είναι μεσίτης νέας διαθήκης, και σε αίμα καθαρισμού, το οποίο ομιλεί καλύτερα από το αίμα του Άβελ (αφού το αίμα του Ιησού καθαρίζει από κάθε αμαρτία, ενώ το αίμα του Άβελ ζητούσε εκδίκηση)».

Λοιπόν Ηλία να ξέρεις ότι, τότε θα είσαι μεγάλος και θεοφόρος, όταν δείξεις ευ­σπλαχνία και συγχωρητικότητα προς τους ασθενείς πνευματικά ανθρώπους. Γι' αυτό επέτρεψε ο Θεός την πτώση σου, για να φανείς και συ επιεικής. Όπως σε ανέχθηκε ο Θεός και σε φρόντισε ακόμη και με αγγέλους, έτσι και συ να φροντίσεις με επιείκεια όλους τους Ισραηλίτες.

Ο Θεός παρηγορεί και ενισχύει τον Ηλία, αλλά και τον ελέγχει

Ο Ηλίας είχε ζητήσει από τον Θεό να πεθάνει, διότι δεν αντέχει την πνευματική κατάντια των Ισραηλιτών, αλλά και να αγωνίζεται εντελώς μόνος στο να τους διορ­θώσει. Ο Θεός όμως δεν επέτρεψε να πεθάνει, αλλά έστειλε αγγέλους να τον παρηγο­ρήσουν και να τον θρέψουν. Ήταν σαν να του έλεγε· «Ηλία ο κόσμος δεν σε δέχεται, αλλά εγώ εκτός από τη φοβερή χάρη που σου έδωσα και θαυματουργείς κατά τρόπο εκπληκτικό και κάνω ό,τι μου ζητήσεις, σου δίδω και αγγέλους να σε φροντίζουν».

Τώρα ο Θεός προχωρεί επί πλέον και τον ενημερώνει τα εξής παρηγορητικά για εκείνον, αλλά απειλητικά και τιμωρητικά για τους Ισραηλίτες. Του λέγει ο Κύριος· «Πήγαινε, γύρισε πίσω και ακολούθησε τον δρόμο, που οδηγεί στην Δαμασκό. Και, όταν φθάσεις στην Δαμασκό, να χρίσεις τον Αζαήλ ως βασιλιά της Συρίας. Επίσης να χρίσεις και τον Ιού, τον υιό του Ναμεσσί,, ως βασιλιά του Ισραήλ. Τον δε Ελι­σαίο, τον υιό του Σαφάτ, θα χρίσεις ως προφήτη, που θα σε διαδεχθεί. Θα συμβεί δε αυτό· εκείνος, που θα σωθεί από το ξίφος του Αζαήλ, θα τον θανατώσει ο Ιού και εκείνος, που θα σωθεί από το ξίφος του Ιού, θα τον θανατώσει ο Ελισαίος. Θα φυ­λάξεις δε και δεν θα θανατώσεις στο βασίλειο του Ισραήλ επτά χιλιάδες άνδρες, όσους δηλαδή δεν γονάτισαν διά να προσκυνήσουν και να λατρεύσουν τον Βάαλ, όσα στόματα δεν προσκύνησαν (δια της προσευχής) το είδωλο του θεού αυτού».

Παρεπονείτο ο Ηλίας ότι η αποστασία του Ισραήλ έμεινε ατιμώρητος από πλευράς Θεού. Δεν είχε βέβαια δίκαιο, διότι ο Θεός και δεν έβρεξε επί τρεισήμισι χρόνια και φωτιά κατέβασε, που έκαψε στρατιωτικά αποσπάσματα που πήγαν να τον συλλάβουν ή άναψε το θυσιαστήριο, και επίσης του έδωσε τη χάρη να κάνει θαύματα φοβερά, που έδειχναν ότι είχε την εύνοια του Θεού και ο Θεός τον χαρίτωνε ενώπιον των ασεβών Ισραηλιτών. Τώρα όμως ο Θεός του αποκαλύπτει ότι η αποστασία του Ισρα­ήλ θα τιμωρηθεί έτι περαιτέρω. Διότι, όταν ο Αζαήλ γίνει βασιλιάς, θα αιματοκυλίσει τον Ισραήλ (Δ´ Βασ. 8,12) και ο Θεός θα το επιτρέψει με απώτερο σκοπό να συνετι­στεί. Επίσης, όταν ο Ιού γίνει βασιλιάς στο βασίλειο του Ισραήλ, θα εξολο­θρεύσει τον οίκο του Αχαάβ, φονεύοντας τον υιό του Ιωράμ και την μητέρα του Ιε­ζάβελ, την οποίαν την έφαγαν τα σκυλιά, πριν προλάβουν να την κηδεύσουν και όλους τους απογόνους του Αχαάβ καθώς και τους ιερείς του Βάαλ (Δ´ Βασ. 9° και 10° κεφ.). Αλλά και ο Ελισαίος με την μάχαιρα του Πνεύματος θα κεντήσει τις συ­νειδήσεις που θα γλιτώσουν από το πολεμικό σπαθί του Αζαήλ και το σπαθί της δι­καιοσύνης του Ιού και θα εξοντώσει πνευματικά τους ασεβείς.

Ο Θεός όμως εμμέσως και ελέγχει τον προφήτη Ηλία, διότι του αποκαλύπτει ότι δεν είναι μόνο αυτός που έμεινε πιστός στον αληθινό Θεό, αλλά υπάρχουν και άλλοι επτά χιλιάδες Ισραηλίτες, που δεν προσκύνησαν τον Βάαλ. Μπορεί οι άνθρωποι του Θεού να μη φαίνονται εύκολα ούτε να διακρίνονται από τους άλλους, αλλά υπάρχουν και μυστικά δρουν και κινούνται προς βίωση των εντολών του αληθινού Θεού. Συνε­πώς Ηλία δεν έφυγες, διότι έμεινες μόνος, αλλά διότι φοβήθηκες εσύ ο ατρόμητος και ζηλωτής και αυστηρός και ανελέητος μια γυναίκα, την βασίλισσα Ιεζάβελ.

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ