Ας προσφεύγουμε στις θλίψεις μας προς τον παντοδύναμο και πάνσοφο Θεό.
«Εγώ δε, αν βρεθώ σε δοκιμασίες και συμφορές, δεν θα δυσφορώ και δεν θα παραπονούμαι εική και ως έτυχε, αλλά θα παρακαλέσω τον Κύριο και θα επικαλεστώ αυτόν που ορίζει και διευθύνει τα πάντα. Αυτόν που ενεργεί μεγάλα και ανεξιχνίαστα, ένδοξα και εξαίσια, ων ουκ έστιν αριθμός. Αυτόν που δίδει την βροχή στην γη και αποστέλλει νερό στην έκταση που εκτείνεται κάτω από τον ουρανό. Αυτόν ο οποίος ανεβάζει εις ύψος τους ταπεινούς και ανυψώνει αυτούς που είναι ξεχασμένοι. Αυτόν ο οποίος ματαιώνει τα σχέδια των πανούργων ανθρώπων και έτσι δεν μπορούν να τα πραγματοποιήσουν. Αυτόν ο οποίος συλλαμβάνει τους σοφούς με την εξυπνάδα τους, που αποτρέπει τα σχέδια των πολυμήχανων. Αυτόν που τους τυφλώνει την ημέρα και ζουν και κινούνται σαν να είναι σε σκοτάδι και ψηλαφούν το μεσημέρι σαν να βρίσκονται σε νύχτα. Θα ηττηθούν και θα καταστραφούν στον πόλεμο που κάνουν εναντίον του πτωχού και αδύνατου, εκείνος δε θα εξέλθει σώος από τα χέρια των δυναστών του. Θα υπάρξει ελπίδα στον αδύνατο και το στόμα του άδικου θα κλείσει (Ιώβ 8-16).
Ο Ελιφάζ λέγει στον Ιώβ τι θα έκανε αυτός αν βρισκόταν στην περίπτωσή του. Δεν θα δυσφορούσε ούτε θα παραπονιόταν για ό,τι τον ταλαιπωρεί, αλλά απλώς θα παρακαλούσε τον Κύριο, που ορίζει και διευθύνει τα πάντα, να δώσει λύση στο πρόβλημά του ή, αν ήταν αντίθετο το θέλημα του Θεού, να του δώσει την δύναμη να αντέξει τις όποιες δοκιμασίες αντιμετώπιζε. Η Γραφή συνιστά αυτή την στάση σε πολλά της χωρία. «Κακοπαθεί τις εν υμίν; Προσευχέσθω (Ιακ. 5,13). «Εκχεώ ενώπιον αυτού την δέησίν μου, την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ (Ψαλμ. 141.3). Βέβαια εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο Ελιφάζ μιλά εκ του ασφαλούς και χωρίς να αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα. Θα πρέπει πολύ να προσέχουμε όσοι επιχειρούμε να συμβουλεύσουμε ή να δώσουμε παρηγοριά και κουράγιο σ' αυτούς που κακοπαθούν. Δεν μπορούμε να δίδουμε συμβουλές εύκολα και εκ του προχείρου, όταν έιμαστε «έξω από τον χορό». Μόνο αν βρισκόμαστε στην ίδια θέση με αυτούς σε δοκιμασίες και θλίψεις, μόνο τότε μπορούμε να απευθυνόμαστε με ευκολία και άνεση, έχοντας όμως υπ' όψη μας και στην περίπτωση αυτή ότι ο καθένας μας έχει την δική του πνευματικότητα και αγιότητα και συνεπώς ανάλογες πρέπει να είναι οι συμβούλές μας. Δεν συμβούλευσε ποτέ ο τίμιος Πρόδρομος, π. χ., να νηστεύουμε με μέλι και ακρίδες, επειδή έτσι συντηρείτο εκείνος. Αυτό θα ήταν παράλογο, αλλά και εξουθενωτικό, αν γινόταν.
Ο Ελιφάζ συνιστώντας την καταφυγή προς τον Θεό ξεσπά σε μια δοξολογία.
Λέγει ότι ο Θεός ορίζει και διευθύνει τα πάντα. Είναι αυτός που κυβερνά τον κόσμο και κατευθύνει την ιστορία προς ένα τέλος, χωρίς να παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου. Όπως σ' ένα επιβατηγό πλοίο ο καθένας από τους επιβάτες κάνει ό,τι θέλει, θετικό ή αρνητικό, αλλά ο πλοίαρχος κατευθύνει το πλοίο, όπου πρέπει να πάει και μαζί με αυτό όλους τους επιβάτες, έτσι και ο Θεός.
Τα έργα του Θεού αναφέϱει ο Ελιφάζ είναι μεγάλα και ανεξιχνίαστα. Δεν είναι έργα συνηθισμένα και μικρού βεληνεκούς. Είναι μεγάλα και σπουδαία, ένδοξα και εξαίσια. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα θαυμάσει όσο και όπως πρέπει. Ούτε η μελλοντική αιωνιότητα δεν επαρκεί, ώστε να θαυμάσει κανείς τα έργα του Θεού αντάξια του μεγέθους και της δόξας τους. Γι' αυτό δεν μπορεί να τα κατανοήσει ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να συλλάβει το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο και το νόημα της ιστορίας. Ο απόστολος Παύλος που το κατανοεί αυτό αναγκάζεται να αναφωνήσει· «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού! Τις γαρ έγνω νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο»; (Ρωμ. 11,33-34). Τα έργα του Θεού είναι επίσης αναρίθμητα. Όπως δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι οι άγγελοι και οι άνθρωποι, όπως δεν μπορούμε ν' αριθμήσουμε τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών, καθένας των οποίων αποτελείται από εκατοντάδες δισεκατομμύρια άστρα, όπως δεν μπορούμε να αριθμήσουμε τα διάφορα δημιουργήματα του Θεού, έτσι δεν μπορούμε να αριθμήσουμε και τα έργα του.
Ο Ελιφάζ στην δοξολογία του αυτή προσάγει και κάποια δείγματα της εξουσίας, της δυνάμεως και του μεγαλείου του Θεού.
Ο Θεός είναι αυτός που δίνει την βροχή και αποστέλλει το νερό στην επιφάνεια της γης. Σύνηθες και κοινό για τους ανθρώπους το φαινόμενο της βροχής. Κανείς δεν το δίδει ιδιαίτερη σημασία, εκτός κι αν παρουσιαστεί παρατεταμένη ανομβρία. Κι όμως αυτό είναι που δίνει ζωή σε φυτά, ζώα και ανθρώπους. Ένα σύννεφο όχι μόνο δροσίζει τους ανθρὠπους από τη παρατεταμένη ηλιοφάνεια, αλλά δίδει και τον θησαυρό της βροχής.
Ο Θεός δεν ευεργετεί μόνο με την βροχή, αλλά ανυψώνει και δοξάζει τους ταπεινούς και τους ξεχασμένους. Η Θεοτόκος δοξάζει τον Θεό στην γνωστή ωδή της διότι «επέβλεψε επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού» και «διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών· καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσεν ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησε αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς» (Λουκ, 1, 48· 51-53).
Ο Θεός επίσης ματαιώνει τα σχέδια των πανούργων ανθρώπων και δεν τους αφήνει έτσι να τα πραγματοποιήσουν. Μπορεί οι άνθρωποι του σκότους και του Διαβόλου να βυσσοδομούν κατά της Εκκλησίας στο σύνολό της, αλλά και κατά κάθε πιστού χωριστά. Ο Θεός όμως δεν τους αφήνει πάντοτε να πραγματοποιούν τα άνομα σχέδιά τους και όταν τους αφήνει το κάνει γιατί έτσι εξυπηρετείται το σχέδιό του. Π. χ. άφησε τους αδελφούς του παγκάλου Ιωσήφ στην Γένεση και την γυναίκα του Πετεφρή να ραδιουργήσουν εναντίον του δικαίου και αγίου και στο τέλος να πετύχουν τι; Να τον κάνουν αντιβασιλέα της Αιγύπτου. Άφησε τον Ηρώδη με την οικογένειά του να εξοντώσει τον τίμιο Πρόδρομο και έτσι ο ασκητής, προφήτης, βαπτιστής να γίνει και μάρτυρας και να μεταβεί νωρίτερα στον άδη να ευαγγελιστεί και εκεί την έλευση του Χριστού. Ο Διάβολος και οι άνθρωποί του ό,τι κι αν κάνουν το μόνο που πετυχαίνουν να προωθούν το σχέδιο του Θεού και να δοξάζουν την Εκκλησία στο σύνολο της και κατ' ἀτομο.
Τέλος ο Θεός καθιστά άχρηστους τους σοφούς κατά κόσμο και τους τυφλώνει πνευματικά. Ενώ φαίνονται ταλαντούχοι και χαρισματούχοι εν τέλει είναι ανάπηροι και ανίκανοι.
Έτσι πράττων ο Θεός εξασφαλίζει τον πτωχό και αδύνατο από τις επιβουλές όλων αυτών. Του δίνει ελπίδα και κουράγιο να συνεχίσει να ζει κατά Θεό και να μεγαλουργεί εν Κυρίω.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ