Ο Υιός του ανθρώπου

Στη συνέχεια του οράματος του ο Δανιήλ βλέπει ένα πρόσωπο, το οποίο μοιάζει με υιό ανθρώπου, να έρχεται πάνω στις νεφέλες και να φθάνει ενώπιον του Παλαιού των ημερών, του Θεού Πατέρα όπως προαναφέραμε, και να δίνεται σε αυτόν η αρχή, η τιμή και η βασιλεία, όλοι δε οι άνθρωποι, λαοί φυλές και γλώσσες θα υπηρετήσουν πλέον όχι κράτη και δυναστείες θηριώδεις και απάνθρωπες αλλά τον Υιό του αν­θρώπου. Η εξουσία του θα είναι αιώνια και ποτέ δεν θα τελειώσει, η δε βασιλεία του ποτέ δεν θα καταστραφεί.

Μαζί με τον Υιό του ανθρώπου θα βασιλεύσουν και οι άγιοι, αυτοί που κυνηγήθη­καν από τα θηρία και μάλιστα από το τελευταίο, που παρουσιάστηκε σαν μικρό κέρατο, στο οποίο «υπήρχαν μάτια παρόμοια με τα μάτια του ανθρώπου και στόμα που μιλούσε αλαζονικά και βλάσφημα για το Θεό λόγια».

Σ' αυτό που είδε ο Δανιήλ και περιγράψαμε πιο πάνω έχουμε μία προφητεία για τον Χριστό. Ένα πρόσωπο που μοιάζει με υιό ανθρώπου έρχεται πάνω στις νε­φέλες. Τον τίτλο υιός του ανθρώπου τον χρησιμοποιεί πολλές φορές ο Χριστός στο κήρυγμα του για να χαρακτηρίσει τον εαυτό του. Είναι υιός Θεού και υιός ανθρώπου. Λέγεται υιός ανθρώπου, γιατί κατήλθε από τον ουρανό ως Θεός, όχι τοπικά αλλά τροπικά, παίρνοντας την ανθρώπινη φύση. «Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό· ο υιός του ανθρώπου, αυτός που βρίσκε­ται μόνιμα στον ουρανό» λέγει ο Χριστός στον φαρισαίο Νικόδημο (Ιω. 3,13). Είναι κατά την έκφραση των πατέρων «άνθρωπος το φαινόμενον, Θεός το κρυπτόμενον». Με την μορφή του ανθρώπου ήλθε, συναναστράφηκε μαζί μας, δίδαξε, έκανε θαύμα­τα, στο τέλος σταυρώθηκε, πέθανε και αναστήθηκε. Αφού παρέμεινε σωματικά για σαράντα μέρες στη γη, εν τέλει ανελήφθη στους ουρανούς. Ο Υιός του ανθρώπου θα έλθει ξανά στη γη, κατά την δευτέρα του παρουσία, όχι αφανής και ταπεινός αλλά ένδοξος και συνοδευόμενος από όλους τους αγγέλους του. Θα καθίσει σε θρόνο δόξης και θα κρίνει τον κόσμο (Ματθ. 25,31).

Την ανάληψη του Χριστού λοιπόν βλέπει προφητικά ο Δανιήλ. Τον βλέπει να έρ­χεται πάνω σε νεφέλες σαν άνθρωπος και να φθάνει στον Θεό πατέρα, τον Παλαιό των ημερών, και να αποκτά την αρχή, την τιμή και την βασιλεία, που είχε σαν Θεός, και ως άνθρωπος. Βεβαίως η βασιλεία αυτή δεν είναι εγκόσμιος· «η βασιλεία η εμή», είπε ο Κύριος, «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιω. 18,36). Τα λεγόμενα στην Αποκάλυψη (20,3·4) ότι θα δεθεί ο Σατανάς για χίλια έτη και θα βασιλεύσει ο Χρι­στός με τους αγίους γι' αυτό το διάστημα δεν αναφέρονται σε κάποια υλική βασιλεία, όπως νομίζουν οι αιρετικοί, αλλά είναι το καθεστώς της Εκκλησίας. Η Εκκλησία του Χριστού, Κεφαλή και σώμα, θα βασιλεύει πνευματικά από την ενανθρώπιση του Χριστού μέχρι την δευτέρα παρουσία του. Οι αριθμοί στην Γραφή έχουν συμβολική σημασία, όπως και σε δικές μας φράσεις. «Να ζήσεις χίλια χρόνια» ή «να έχεις τα μάτια σου τέσσερα ή δεκατέσσερα».

Το προφητικό βλέμμα του Δανιήλ μετά προχωρεί έως την συντέλεια του αιώνος. Βλέπει την κρίση που θα κάνει ο Υιός του ανθρώπου, που συγχρόνως είναι και ο Υιός του Θεού. Και βλέπει να υποτάσσονται σε Αυτόν όλοι οι άνθρωποι, οι φυλές και οι γλώσσες. Βλέπει επίσης να συμβασιλεύουν οι άγιοι με τον Χριστό και να συμ­μετέχουν στην δόξα του. Αυτά θα τα δει προφητικά και ο Ιωάννης ο Θεολόγος στα οράματα που περιγράφει στην Αποκάλυψη. Στο 20° κεφάλαιο της Αποκαλύψεως βλέπουμε τους αγίους να συμβασιλεύουν με τον Χριστό και να δικάζουν τον κόσμο μαζί του. Το αναφέρει και ο Χριστός αυτό στο κήρυγμά του· «Αλήθεια σας λέγω, εσείς, που με ακολουθήσατε, στον καινούργιο κόσμο, όταν καθίσει ο Υιός του αν­θρώπου πάνω στον ένδοξο θρόνο του, θα καθήσετε και εσείς πάνω σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ» (Ματθ. 19,28). Και ο απόστο­λος Παύλος γράφει· «Όταν κάποιος από εσάς έχει διαφορά με άλλο χριστιανό, τολμά να προσφεύγει σε δικαστήριο ειδωλολατρών, που εφόσον δεν έχουν Πνεύμα Άγιο δεν μπορούν να κρίνουν σωστά, και δεν δέχεσθε να σας κρίνουν οι άγιοι αδελφοί σας. Δεν γνωρίζετε ότι οι άγιοι θα δικάσουν τον κόσμο; Και, αφού ο κόσμος θα δικα­στεί από εσάς, είσθε ανάξιοι να δικάζετε συνήθεις διαφορές που αναφύονται μεταξύ σας; Δεν ξέρετε ότι θα κρίνουμε ακόμη και τους αγγέλους (τους δαίμονες); Και δεν μπορούμε λοιπόν να δικάζουμε υποθέσεις βιοτικές (Α´ Κορ. 6,1-3).

Με ποια έννοια δικάζουν οι άγιοι; Όχι ότι αυτοί θα είναι οι κριτές των ασεβών, αλλά ότι θα είναι το πρότυπο, το κριτήριο βάσει του οποίου θα κρίνει ο Χριστός τους αμαρτωλούς, που δεν πίστεψαν, δεν μετανόησαν ούτε αγωνίστηκαν να ζήσουν το ευαγγέλιο. Αφού οι άγιοι ακολούθησαν τον Χριστό και έζησαν βάσει του ευαγγελί­ου, όσο κι αν τους κόστισε αυτό, δεν υπάρχει δικαιολογία για τους ασεβείς αμετα­νόητους.

Όταν τελείωσε το όραμα το σχετικό με τη δράση των τεσσάρων θηρίων, το οποίο παρέδωσε σε εμάς ο Δανιήλ, σκέψεις και συλλογισμοί τον συνεκλόνιζαν και τον βα­σάνιζαν για μεγάλο διάστημα· ήταν τόση η ταραχή του, που και η μορφή του προ­σώπου του αλλοιώθηκε. Παρ' όλα αυτά όμως δεν τα απώθησε στο υποσυνείδητό του, αλλά τα διατήρησε βαθειά χαραγμένα στην καρδιά του και στη μνήμη του. Δεν είναι τα ευχάριστα μόνο που μας ωφελούν αλλά και τα δυσάρεστα, όσο τρσγικά και φοβε­ρά κι αν είναι. Και τα δυο έχουν την αξία τους και την ωφέλειά τους. Και τα δύο πρέπει να τα δεχόμαστε σαν ευλογίες και σαν ευκαιρίες να βελτιώσουμε την πνευμα­τικότητά μας. Να πάρουμε κουράγιο και δύναμη με τα ευχάριστα και να γυμναστού­με εις το έπακρον με τα δυσάρεστα. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ