Το ξεχασμένο όνειρο

Ο Ναβουχοδονόσορ κάποια στιγμή είδε ένα όνειρο, το οποίο τον συντάραξε. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί ούτε να ησυχάσει. Ο άνθρωπος που συντάραξε τους Ιουδαίους και άλλους λαούς με τις επιθέσεις και τις κατακτήσεις του, ο άνθρωπος που τον έτρε­μαν οι υπήκοοί του, ο άνθρωπος που ηγείτο μιας τεράστιας αυτοκρατορίας και είχε δύναμη και πλούτο αφάνταστο, ο άνθρωπος αυτός δεν μπορούσε να έχει αυτό που εί­χαν οι δούλοι του, οι στρατιώτες του, ο λαός του, οι υφιστάμενοί του. Είχε πολλά αγαθά, αλλά δεν είχε ηρεμία, δεν είχε ύπνο. Πόσο μεγάλο λάθος κάνουμε, όταν φα­νταζόμαστε ευτυχείς και αξιοζήλευτους τους υψηλούς και μεγάλους της γης! Πόσο εύκολα ξεχνάμε ότι τα μεγάλα αξιώματα δεν δίνουν πάντοτε και αποκλειστικά την ευτυχία που όλοι αποζητάμε! Και πόσο λησμονούμε ότι τα μεγάλα αξιώματα έχουν και μεγάλους σταυρούς!

Το όνειρο που συντάραξε τον Ναβουχοδονόσορα δεν το θυμόταν. Το είχε ξεχάσει εντελώς, αλλά η ταραχή του απέμεινε. Οι Ασσύριοι και οι Βαβυλώνιοι, όπως και οι Αιγύπτιοι, έδιδαν μεγάλη σημασία στα όνειρα, τα οποία θεωρούσαν ως θείες αποκα­λύψεις. Συνεπώς έπρεπε να τα προσέξουν και να τα λάβουν υπ' όψη τους οπωσδήπο­τε. Φώναξε λοιπόν ο Ναβουχοδονόσορ αμέσως τους μάγους και μάντεις της αυλής του και ζήτησε από αυτούς να του αποκαλύψουν τι όνειρο είδε. Ο μεγάλος και σοφός βασιλιάς, ο ικανός ηγεμόνας πάνω στην ταραχή και την αγωνία του γίνεται μωρός και ανόητος και ζητεί από ανθρώπους να του αποκαλύψουν πράγμα που είναι αδύνα­το να αποκαλυφθεί. Και όχι μόνο τους το ζητεί, αλλά και απειλεί ότι θα τους φονεύ­σει, κι αυτούς και τις οικογένειές τους, αν δεν το κάνουν. Η τρέλλα και η ανοησία στο απόγειό της.

Οι σοφοί και οι μάντεις της αυλής του απαντούν ότι είναι αδύνατο να τον εξυπηρε­τήσουν. Ερμηνεύουν τα όνειρα, όταν τους τα ανακοινώνουν, αλλά είναι αδύνατο να ξέρουν τι όνειρο είδε ο βασιλιάς. Ο βασιλιάς επέμεινε και εκείνοι όμως του απάντη­σαν ξανά ότι αυτό είναι αδύνατο και δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη, που να μπορεί να τον εξυπηρετήσει. Και, επειδή είναι τελείως αδύνατο να το πει άνθρωπος, κανένας βασιλιάς δεν ζητεί κάτι παρόμοιο από τους σοφούς και μάγους του. Η απαί­τηση του βασιλιά μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο από τους θεούς, οι οποίοι όμως δεν κατοικούν επί της γης μεταξύ των ανθρώπων. Οι σοφοί του βασιλιά χωρίς να το κα­ταλαβαίνουν ετοιμάζουν το θρίαμβο του Δανιήλ αλλά και τον θρίαμβο του Θεού του Δανιήλ, ο οποίος θα του αποκαλύψει το όνειρο και την ερμηνεία του. Ο Θεός οικονο­μεί τις διάφορες τοπικές, παγκόσμιες αλλά και προσωπικές εξελίξεις, ασχέτως αν αυ­τές τις προκαλούν θηριώδεις και ανόητοι δυνάστες, ώστε να χρησιμεύσουν στο απο­λυτρωτικό σχέδιό του. Μέσω των εξελίξεων αυτών γυμνάζει τους πιστούς του στην πίστη, την υπομονή, την ευσέβεια, αλλά συγχρόνως ασκεί και ιεραποστολή στους ει­δωλολάτρες και τους καλεί να προσέλθουν σε αυτόν. Τους αποδεικνύει ότι οι θεοί τους, αλλά και οι σοφοί και οι ιερείς που τους συμβούλευαν, είναι ανίκανοι να δώσουν απάντηση σε ουσιώδη και δισεπίλυτα προβλήματα, που τους ταλαιπωρούν και τους βασανίζουν.

Ο βασιλιάς, έξαλλος από θυμό και οργή, σε κατάσταση παρακρούσεως και ψυχι­κής λύσσας ευρισκόμενος, δίνει διαταγή να φονευθούν όλοι οι σοφοί και οι μάγοι Η διαταγή αρχίζει να εκτελείται και οι φρουροί του βασιλιά αναζητούν και τον Δανιήλ όπως και τους τρεις παίδες για να τους φονεύσουν, αφού και αυτοί ανήκαν στο επιτε­λείο των σοφών της αυλής..

Ο Δανιήλ, όταν έμαθε το σκοπό της διώξεώς τους και τον κίνδυνο που αντιμετώπι­ζαν, με θάρρος αλλά και σύνεση μίλησε στον Αριώχ, τον αρμόδιο για την εκτέλεση αξιωματούχο του Φαραώ. «Άρχοντα του βασιλιά, γιατί εκδόθηκε η σκληρή αυτή διαταγή από τον βασιλιά»; Δεν οργίστηκε ούτε αποκάλεσε τον βασιλιά άδικο και βάρβαρο ούτε πρόβαλε αντίσταση. Απλώς ρώτησε με ευγενικό τρόπο, ζητώντας εξη­γήσεις. Ο Αριώχ ενημέρωσε τον Δανιήλ για την υπόθεση και εκείνος πήγε στον βασι­λιά και με θάρρος αλλά και ευγένεια ζήτησε να του δοθεί λίγος χρόνος για να αποκα­λύψει στον βασιλιά το όνειρο που είδε, όπως και την ερμηνεία του. Ο Δανιήλ φέρε­ται με αυτό το θάρρος και την παρρησία, χωρίς να αγωνιά ή να τρέμει, διότι γνωρίζει ότι η ζωή των πιστών βρίσκεται στα χέρια του Θεού και ότι ο Θεός εξουσιάζει την διάθεση και την θέληση των ανθρώπων. Εφόσον δεν προκρίνει ότι το μαρτύριο και ο θάνατος είναι η καλύτερη έκβαση στη ζωή των πιστών του αλλά και στην πραγματο­ποίηση των σχεδίων του, οδηγεί το τέλος της κάθε δύσκολης καταστάσεως εις αγα­θόν. «Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. 8,28).

Ο Δανιήλ, αφού πέτυχε την αναβολή της εκτελέσεως και την χορήγηση κάποιου χρόνου προς εξεύρεση απαντήσεως, αμέσως έτρεξε προς τους φίλους του τον Ανα­νία, Μισαήλ και Αζαρία και αφού τους ενημέρωσε για τα όσα συνέβησαν άρχισαν όλοι μαζί να προσεύχονται, για να τους αποκαλύψει ο Θεός το όνειρο και την ερμη­νεία του. Οι άνθρωποι του κόσμου προσπαθούν μέσα από συζητήσεις, ισχυρές φιλί­ες, ταπεινωτικές και αθέμιτες κάποτε παρακλήσεις και προσφορές να πετύχουν την εξεύρεση λύσεως των προβλημάτων τους. Οι άνθρωποι του Θεού όμως, χωρίς να κα­ταργούν τις νόμιμες ανθρώπινες προσπάθειες, αν και έχουν χαρίσματα, προσφεύγουν αμέσως και στην βοήθεια του Θεού δια της προσευχής. Δεν ενδιαφέρθηκαν μόνο για την προσωπική τους σωτηρία και δόξα, αλλά για την αποφυγή της σφαγής όλων των σοφών και την ειρήνευση του βασιλιά, ο οποίος, αν συνέχιζε να είναι εκνευρισμένος και με αγωνία, θα ξεσπούσε και σε άλλες ανόητες και παράλογες πράξεις.

Οι ευσεβείς φίλοι δεν επικαλούνται ούτε την αρετή τους ούτε τους αγώνες τους για να μείνουν πιστοί, αλλά ζητούν τους «οικτιρμούς» του Θεού και τα ελέη του. Οι πι­στοί γνωρίζουν ότι «πἀσα δικαιοσύνη ημών ως ράκος αποκαθημένης» (Ησ. 64,6). Συνεπώς μόνο το έλεος του Θεού μας αξιώνει να ζητούμε και να απολαμβάνουμε τη χάρη του Θεού και τα χαρίσματα που εκείνος προσφέρει. Πάντως ο Θεός στην προ­κειμένη περίπτωση είδε και το άδολο ενδιαφέρον τους και την αγάπη τους για τους σοφούς της Βαβυλώνος όπως και για την ειρήνη του κράτους, που κινδύνευε από το θυμό του βασιλιά. Και έτσι σε όραμα που είδε ο Δανιήλ κατά την ώρα της νύχτας ο Θεός του απεκάλυψε το όνειρο που είδε ο βασιλιάς αλλά και την ερμηνεία του.

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ