Μεταξύ των ευγενών Ιουδαίων νέων, οι οποίοι επελέγησαν για να υπηρετούν τον Ναβουχοδονόσορα, ήταν ο Δανιήλ, ο Ανανίας, ο Αζαρίας και ο Μισαήλ. Και ο αρχιευνούχος Ασφανέζ έδωσε σε αυτούς αντί των ιουδαϊκών ονομάτων ονόματα Βαβυλωνιακά. Τον Δανιήλ τον ονόμασε Βαλτάσαρ, τον Ανανία Σεδράχ, τον Μισαήλ Μισάχ και τον Αζαρία Αβδεναγώ (Δαν. 1,6-7).
Τα Ιουδαϊκά ονόματα που είχαν οι νέοι είχαν κάτι που τους θύμιζε τον Θεό τους. Είχαν το El (Eloxim) και το Jah (Jahve). Έτσι Δανιήλ σήμαινε ο Θεός είναι ο κριτής μου, Ανανίας (Ananiax) αυτόν που χαρίτωσε ο Θεός, Αζαρίας (Azariah) αυτός που βοηθεί ο Θεός και Μισαήλ ποιός είναι σαν τον Θεό.
Ο Ασφανέζ τους δίνει βαβυλωνιακά ονόματα, πράγμα που δείχνει ότι τους δίνει την βαβυλωνιακή ιθαγένεια. Κανείς δεν μπορούσε να έχει βαβυλωνιακό όνομα, χωρίς να έχει την βαβυλωνιακή ιθαγένεια. Πάντως τα ονόματα αυτά είχαν υπόβαθρο ειδωλολατρικό, αφού ειδωλολατρικός ήταν και ο εν γένει πολιτισμός τους. Βαλτάσαρ σημαίνει ο φύλακας των κρυμμένων θησαυρών του Βήλ. Βήλ ήταν ο Βάαλ ο Θεός τους. Σεδράχ σημαίνει αυτός που φωτίζεται και εμπνέεται από τον ήλιο, τον οποίον λάτρευαν σαν Θεό. Μισάχ σημαίνει αυτός που ανήκει στην θεά Shak (Αφροδίτη). Αβδεναγώ σημαίνει υπηρέτης του πυρός, το οποίο λάτρευαν σαν Θεό. Πάντως οι Ιουδαίοι νέοι δεν θεώρησαν ότι η ονοματοδοσία τους είναι προσχώρηση στην ειδωλολατρία, ή κάτι το ασεβές γι' αυτούς. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή από που αρχίζει η άρνηση του Θεού και που το θέμα είναι κάτι τυπικό και ασήμαντο. Ας ευχόμαστε και ας προσευχόμαστε ο Θεός να μας φωτίζει να κάνουμε την διάκριση αυτή, όποτε χρειάζεται, ή όποτε οι ανάγκες της ζωής το επιβάλλουν.
Μετά την ονοματοδοσία των Ιουδαίων αιχμαλώτων, που την δέχθηκαν χωρίς αντιρρήσεις, νέο πρόβλημα ανέκυψε. Σιτιζόταν από το τραπέζι του βασιλιά των Βαβυλωνίων και έτσι ήταν αναγκασμένοι να τρώνε και από τις τροφές που ο μωσαϊκός νόμος θεωρούσε ακάθαρτες. Στην περίπτωση όμως αυτή ο Δανιήλ, ο οποίος ήταν και ο αρχηγός θα λέγαμε των άλλων, έθεσε ως στόχο να μη φάνε από τις ακάθαρτες τροφές και παρακάλεσε τον αρχιευνούχο Ασφανέζ να τους δώσει την δυνατότητα να τρώνε μόνο από τις τροφές που επέτρεπε ο νόμος τους. Ο Θεός που επιβλέπει και προνοεί για όλους και μάλιστα για όσους είναι ζηλωτές, πιστοί και φλέγονται από αγάπη γι' Αυτόν, έκανε ώστε ο Ασφανέζ να συμπαθεί και να εκτιμά τον Δανιήλ. Όπως παλαιότερα ο Ιωσήφ απέσπασε την εύνοια του Πετεφρή στον οποίον πουλήθηκε ως δούλος, του αρχιδεσμοφύλακα στη φυλακή του Φαραώ αλλά και του ιδίου του Φαραώ, έτσι τώρα και ο Δανιήλ αποσπά την εύνοια του Ασφανέζ, όπως και αργότερα θα αποσπάσει την εύνοια του Ναβουχοδονόσορα και των άλλων βασιλέων με τους οποίους συνεργάσθηκε. Η εκκλησιαστική ιστορία βρίθει από παρόμοια παραδείγματα, που ο Θεός, όταν θέλει, σκεπάζει τους δικούς του και τους προστατεύει με τους πιο απίθανους ανθρώπους. Ούτε θεωρεί κακό το να συνεργαστεί κανείς με ειδωλολάτρες και ασεβείς ή αμαρτωλούς, όταν οι συνθήκες της ζωής το επιβάλλουν ή έκτακτες και ανώμαλες καταστάσεις. Οι νεαροί αιχμάλωτοι Ιουδαίοι άλλαξαν τα ονόματά τους, αλλά δεν άλλαξαν την προσωπικότητά τους, το φρόνημα και το πιστεύω τους. Το αίτημα του Δανιήλ αποκαλύπτει ότι αυτός και οι άλλοι τρεις παίδες δεν ενδιαφερόταν για δόξες και τιμές και για μεγάλη ζωή αλλά για την πίστη και τα ιδανικά των πατέρων τους. Διακινδύνευαν την κατά κόσμο πρόοδο και άνοδό τους για να μείνουν πιστοί και εδραίοι στις αρχές τους. Μακριά από την πατρίδα τους, τους δικούς τους, που μπορούσαν να τους στηρίξουν και να τους ενισχύσουν, μακριά από το ναό και τις θυσίες το ιερατείο και τους προφήτες μένουν σταθεροί και ακλόνητοι. Καθίστανται δάσκαλοι και καθοδηγητές σ' όλους τους ανά τους αιώνες αδύνατους, πονεμένους, βασανισμένους, κατατρεγμένους, αιχμαλώτους και υποταγμένους ανθρώπους. Ο άγιος παραμένει άγιος σε οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν βρεθεί. Είναι ο αδύνατος δυνατός, ο νικημένος νικητής, ο αιχμάλωτος εξουσιαστής, ο δούλος κύριος. Είναι ο φορεύς του Θεού και συνεπώς ο απρόσβλητος από τους ανθρώπους.
Ο Ασφανέζ λοιπόν αντί να νευριάσει και να τους τιμωρήσει ή να τους αναφέρει στον βασιλιά του, τους μιλά φιλικά και τους εξομολογείται τους φόβους του ότι, αν φάνε από τις τροφές τους, μπορεί να αδυνατίσουν και ο Ναβουχοδονόσορ να παρατηρήσει τα πρόσωπά τους να είναι σκυθρωπά και καχεκτικά εν σχέσει με τα πρόσωπα των άλλων κρατουμένων και να τον αποκεφαλίσει. Συνεπώς δεν μπορεί να τους το επιτρέψει. Όταν ο Δανιήλ είδε τους φόβους του Ασφανέζ, κατέφυγε στον υφιστάμενό του Αμελσάδ, τον οποίο είχε καταστήσει υπεύθυνο για τον Δανιήλ και τους τρεις παίδες, και του πρότεινε να κάνουν το εξής πείραμα. Να τους δώσει για δέκα μέρες φυτικές τροφές και νερό αντί για κρασί και μετά να συγκρίνει τα πρόσωπά τους με τα πρόσωπα των αιχμαλώτων που τρώγανε από την βασιλική τράπεζα και ανάλογα να πράξει ό,τι αυτός θέλει. Ο Αμελσάδ δέχθηκε και μετά τις δέκα μέρες είδε ότι οι νέοι που έτρωγαν φυτικές τροφές ήταν πιο ροδοκόκκινοι και υγιείς από αυτούς που έτρωγαν τις τροφές της τράπεζας του βασιλέως. Έτσι δέχθηκε να συνεχίσουν την δίαιτά τους.
Ο Θεός συνέχισε να χαριτώνει τους τέσσερις νέους. Απέκτησαν σύνεση, και οξυδέρκεια και εξυπνάδα, όχι απλώς με την εκπαίδευση και τις δικές τους προσπάθειες αλλά και με τη χάρη του Θεού. «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον από του πατρός των φώτων (Ιακ. 1,17). Ο Θεός τους ευλόγησε ιδιαίτερα, αφού έχασαν την πατρίδα τους, ξενιτεύτηκαν αναγκαστικά, περιήλθαν στην κατάσταση του αιχμαλώτου και παρόλα αυτά δεν κάμφθηκαν, δεν απογοητεύθηκαν, δεν απενεργοποιήθηκαν, αλλά αντίθετα και σπούδασαν και εκπαιδεύθηκαν και προσπάθησαν να τηρούν τον νόμο του Θεού και να μείνουν πιστοί σε αυτόν. Ειδικά δε ο Δανιήλ απέκτησε και το χάρισμα να εξηγεί οράματα και όνειρα. Αφού πέρασαν τα τρία χρόνια που είχε θέσει ως καιρό εκπαιδεύσεως ο βασιλιάς, τους παρουσίασαν μπροστά του. Ο Ναβουχοδονόσορ τότε διαπίστωσε ότι υπερέχουν των άλλων νέων της αυλής του, είναι εγκρατείς σε κάθε σοφία και επιστήμη και δέκα φορές ανώτεροι από τους μάντεις και τους μάγους της αυλής του. Και τους προσέλαβε οριστικά και αμετάκλητα στους στενούς του συνεργάτες.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ