Και ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ διέταξε τον Ασφανέζ, τον αρχιευνούχο του, να διαλέξει και να φέρει στο παλάτι του από τους νέους, που αιχμαλώτισε στο Ισραήλ και μάλιστα αυτούς που είχαν βασιλική και αριστοκρατική καταγωγή. Νέους οι οποίοι δεν θα είχαν κάποιο σωματικό ελάττωμα ή μειονέκτημα, ωραίους στην εμφάνιση, ευφυείς και οξυδερκείς, ικανούς να υπηρετήσουν στην βασιλική αυλή. Τους νέους αυτούς θα έπρεπε να φροντίσει ο Ασφανέζ να διδαχθούν τη γλώσσα και τον πολιτισμό των Χαλδαίων (Δαν. 1,3-4).
Στην αιχμαλωσία δεν οδηγήθηκαν μόνο τα σκεύη του ναού αλλά και τα έμψυχα σκεύη του Θεού, οι Ισραηλίτες. Ο Ναβουχοδονόσορ τους πήρε σαν ομήρους, για να μη μπορούν οι Εβραίοι να επαναστατήσουν, αλλά και για να βρει δυναμικούς, ικανούς και άξιους ανθρώπους να τον υπηρετήσουν. Το «παιδομάζωμα», όπως βλέπουμε, έχει αρχαίες καταβολές και ήταν το βασικό στοιχείο της γενοκτονίας των κατακτημένων λαών και της απορροφήσεώς τους από τον πολιτισμό των κατακτητών. Σήμερα το σχέδιο αυτό εκτελείται πιο πολιτισμένα και χωρίς να δημιουργεί αντιδράσεις. Υποτροφίες, δωρεάν σπουδές και πολλά άλλα ευεργετήματα εξασφαλίζουν τα μεγάλα κράτη σε νέους φτωχών και υπανάπτυκτων χωρών, για να βρουν και να απορροφήσουν τα τυχόν ταλέντα που υπάρχουν ανά τον κόσμο. Έτσι συντελείται μια τεράστια αφαίμαξη του πνευματικού δυναμικού των μικρών χωρών. Τα οικονομικά δάνεια και η αμυντική προστασία και υποστήριξη ολοκληρώνουν την πλήρη εξάρτηση και ουσιαστική υποδούλωση των άλλων κρατών. Οι όροι κατάκτηση, κατάργηση εθνικής ανεξαρτησίας, αφαίμαξη του εγχωρίου πλούτου αντικαταστάθηκαν με όρους όπως παγκοσμιοποίηση, διεθνοποίηση, ένωση των πάντων (θρησκειών, ηθών, εθίμων, πολιτισμών), κοινό νόμισμα, ηνωμένα έθνη και άλλα παρόμοια.
Οι πατέρες σχολιάζουν ότι αν για την υπηρεσία των βασιλέων χρειάζονται πλήθος προσόντα και ικανότητες και μακρά εκπαίδευση και προετοιμασία, πόσο περισσότερα προσόντα και εκπαίδευση και προετοιμασία θα πρέπει να έχουν εκείνοι που επιλέγονται και αποφασίζουν να υπηρετήσουν τον «Βασιλέα των βασιλευόντων και Κύριον των κυριευόντων» (Α´Τιμ. 6,16). Αν στον σωματικό βασιλιά αυτοί που τον υπηρετούν δεν πρέπει να έχουν κανένα ψεγάδι, καμμία κηλίδα, πόσω μάλλον στον βασιλέα των ψυχών και των σωμάτων ημών, τον βασιλέα της γης αλλά και του ουρανού και ολοκλήρου του σύμπαντος, τον δημιουργό ορατών και αοράτων. Βεβαίως τον ουράνιο βασιλιά δεν τον ενδιαφέρουν εξωτερικά και σωματικά προσόντα και πολλές φορές εκλέγει «τα μωρά του κόσμου και τα εξουθενημένα, ίνα δια τούτων καταισχύνη τους σοφούς και δυνατούς» (Α´Κορ. 1,27-28). Αλλά είναι εραστής του ψυχικού κάλλους και των πνευματικών χαρισμάτων των ανθρώπων. Όταν τα βρει εγκαθίσταται μέσα τους και κάνει τόπο διαμονής του την προσωπικότητά τους.
Στην περίπτωση αυτή ήταν και πρόνοια του Θεού να διδαχθούν την βαβυλωνιακή γλώσσα, διότι, όταν αργότερα ο Δανιήλ θα εξηγεί οράματα και όνειρα του Ναβουχοδονόσορα, δεν θα παρεμβάλλεται διερμηνεύς που θα μπορούσε να διαστρέψει τα λόγια του και να τον κάνει εχθρό του βασιλιά.
Ο Ασφανέζ ήταν αρχιευνούχος. Ήταν συνήθεια των αρχαίων βασιλιάδων να ευνουχίζουν τους στενούς συνεργάτες τους, ώστε να μη υπάρχει δυνατότητα κάποτε να τους ανατρέψουν και να καταλάβουν τον θρόνο τους. Κανείς λαός δεν ήθελε να έχει βασιλιά, που δεν μπορεί να τεκνοποιήσει και να εξασφαλίσει διάδοχο. Ο Ασφανέζ λοιπόν ο αρχιευνούχος ήταν ο ανώτερος των βασιλικών υπαλλήλων και υπουργών. Ο Ιώσηπος (Ιουδαίος ιστορικός), ο Ωριγένης και μερικοί ραββίνοι ερμηνευτές λένε ότι και ο Δανιήλ και οι Τρεις Παίδες ευνουχίσθηκαν. Αυτό το είχε προφητεύσει και ο προφήτης Ησαΐας στον βασιλιά Εζεκία, όταν εκείνος δέχθηκε βαβυλωνιακή αντιπροσωπεία, για να τον συγχαρεί που ανάρρωσε και έδειξε όλα τα αξιοθέατα του οίκου του. Τότε ο Ησαΐας τον προειδοποίησε· «Θα έλθει καιρός που θα σου πάρουν όλα όσα είναι στον οίκο σου και όσα συγκέντρωσαν μέχρι σήμερα οι πατέρες σου και θα τα μεταφέρουν στην Βαβυλώνα. Και από τα παιδιά σου θα πάρουν και θα τα κάνουν ευνούχους στο παλάτι του βασιλιά των Βαβυλωνίων (Ησ. 39,6-7).
Ο Ναβουχοδονόσορ ζητά να εκμάθουν την γλώσσα και τον πολιτισμό της Βαβυλώνας. Δεν τους ζητά να ασπασθούν την θρησκεία των Βαβυλωνίων, ούτε την μαγεία ή την οιωνοσκοπία. Θα λέγαμε είχε το πνεύμα της ανεξιθρησκείας. Βέβαια η εξουσία τα χρόνια εκείνα θεοποιούσε τον εαυτό της και αυτός που αρνείτο να λατρεύσει σαν Θεό τον βασιλιά είχε προβλήματα. Και θα δούμε πιο κάτω τι αντιμετώπισαν οι νέοι Ιουδαίοι. Μερικές φορές βέβαια η επιβολή του πολιτισμού και της θρησκείας του κατακτητού δεν γίνεται ρητά και απαιτητικά, αλλά είναι έτσι διαμορφωμένη η κοινωνία των ισχυρών, που θα πρέπει να υποταχθεί κανείς στις δομές, στον τρόπο σκέψεως και ζωής, ακόμη και στο θρησκευτικό του πιστεύω και βίωμα. Ο Άγγελος Τερζάκης γράφει κάπου· «Το σημερινό σύστημα εξαγοράζει τον Έλληνα με την άνεση και την αναισθησία. Εφ’ όσον βολευτούμε υλικά και έχουμε ραστώνη και ευμάρεια, γινόμαστε αναίσθητοι για οτιδήποτε. Μια Κίρκη μας χτύπησε με το ραβδί της και μας έκανε χοίρους. Ο δρόμος άνοιξε για τον χασάπη και μετά για την χύτρα της παγκοσμιοποιήσεως. Το σύστημα είναι πονηρό. Μετατρέπει την τυραννία σε δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα, το μυστήριο της ζωής σε μηχανιστικό φαινόμενο, και τον άνθρωπο από εικόνα του Θεού σε πριόνι και εργαλείο των σκοπιμοτήτων του». Ας προσέχουμε λοιπόν και ας μη κοιμόμαστε.
«Και διέταξε ο Ναβουχοδονόσορ να τους χορηγούν τροφή από την βασιλικό τραπέζι και να πίνουν κρασί από το κρασί που έπινε ο βασιλιάς. Και αφού μορφωνόταν και τρεφόταν κατ' αυτό τον τρόπο μετά θα εμφανιζόταν στον βασιλιά» (Δαν. 1,5).
Αν και αιχμάλωτοι τρέφονται από την τράπεζα του βασιλιά. Η πονηριά του συστήματος όπως προαναφέραμε. Μέσα από τις απολαύσεις της αυλής να ξεχάσεις την χώρα σου και τον πολιτισμό σου. Αλλά και μέσα από τα τρόφιμα να αθετήσεις τις απαγορεύσεις της θρησκείας σου περί μη καθαρών και ακαθάρτων τροφών. Πλάγια και με πολύ δεξιοτεχνία τους οδηγούν στο να απεμπολήσουν το δικό τους πιστεύω.
Τρία χρόνια προετοιμασίας για να συναντήσεις τον επίγειο βασιλιά! Πόσα άραγε χρειάζονται για να συναντήσουμε τον επουράνιο; Όσα και η ζωή μας!
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ