Μετά την εξόντωση του Ιωράμ και της Ιεζάβελ η αγία Γραφή μας εξιστορεί την εξόντωση των υπολοίπων απογόνων του Αχαάβ. Στην Σαμάρεια υπήρχαν εβδομήντα απόγονοι του Αχαάβ. Είναι άξιο σημειώσεως ότι και ο Ιακώβ είχε εβδομήντα απο­γόνους (Γεν. 46,27) και ο Γεδεών (Κριτ. 8,30) και ο Αβδών (Κριτ. 12,14). Με τόσους απογόνους κανείς δεν θα περίμενε ότι η οικογένεια του Αχαάβ κάποτε θα ξεκληρι­στεί ολοτελώς. Αντιθέτως θα περίμενε να δεσπόζει των πολιτικών και κοινωνικών υποθέσεων του Ισραήλ και να κατευθύνει τα πάντα. Άλλα τα σχέδια όμως του Κυρί­ου. Και, όταν ο Κύριος άλλα σχεδιάζει, διαψεύδεται η λογική των ανθρώπων. Και αυτό γίνεται όχι μόνο στα άτομα, αλλά και σε έθνη ολόκληρα. Η Αποκάλυψη του Ιω­άννου μας μιλά για ένα ισχυρό κράτος, πλούσιο και δυνατό αλλά συγχρόνως και ασε­βές και αμαρτωλό, την Βαβυλώνα (Αποκ. 18° κεφ.). Ένα κράτος που κομπάζει ότι ποτέ δεν θα γνωρίσει πένθος και συνεπώς ποτέ δεν θα αντιμετωπίσει κάποια ήττα ή κάποιο πρόβλημα. Κι όμως η Βαβυλώνα καταστρέφεται και απορούν και κλαίνε και πενθούν οι βασιλείς, οι έμποροι και οι ναυτικοί της γης, επειδή όχι μόνο κατα­στράφηκε αλλά και «σε μια ώρα ερημώθηκε». Η δε ερήμωσή της θα είναι αιώνια. Μουσικοί δεν θα παίξουν τα όργανά τους πλέον, τεχνίτες ποτέ δεν θα εξασκήσουν την τέχνη τους, μύλοι δεν θα κινηθούν ξανά, λύχνος δεν θα ανάψει στο μέλλον, γάμος δεν θα ξαναγίνει. Και όλα αυτά για την ασέβειά της και για το ότι αίματα προ­φητών και αγίων χύθηκαν σε αυτήν.

Ο Ιού έστειλε επιστολή προς τους άρχοντες της Σαμάρειας και προς αυτούς που εί­χαν την φροντίδα και την περιποίηση των απογόνων του Αχαάβ. Τους έγραψε στην επιστολή με πολύ έξυπνο και διπλωματικό τρόπο ότι πρέπει τώρα να εκλέξουν τον πιο ικανό από τους απογόνους του Αχαάβ σαν βασιλιά και παίρνοντας τα άρματα, τους ίππους και τα όπλα που είχαν στην διάθεση τους να αγωνιστούν εναντίον του και να στηρίξουν τον βασιλικό οίκο του Αχαάβ. Το έκανε αυτό ο Ιού για να γνωρίσει τις προθέσεις τους, αν είχαν την διάθεση να συγκρουστούν μαζί του ή αν θα ήθελαν να υποταχθούν σε αυτόν.

Οι άρχοντες της Σαμάρειας και του βασιλικού οίκου περίτρομοι σκέφθηκαν ότι δύο βασιλείς, ο Ιωράμ και ο Οχοζίας, δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον Ιού και θα μπορέσουν αυτοί; Γι' αυτό του έστειλαν απάντηση και του έγραψαν ότι δεν έχουν καμμία πρόθεση να εκλέξουν βασιλιά, αλλά αναγνωρίζουν αυτόν ως άρχοντά τους και θα κάνουν ό,τι θέλει εκείνος.

Μετά την απάντηση των αρχόντων ο Ιού έστειλε δεύτερη επιστολή σε αυτούς και τους ζήτησε, αν όντως τον αναγνωρίζουν ως βασιλιά τους, να κόψουν τα κεφάλια των εβδομήντα απογόνων του Αχαάβ και την άλλη μέρα να του τα στείλουν στην Ιεζ­ράελ. Πράγματι αυτό που ζήτησε έγινε αμέσως. Οι άρχοντες της Σαμάρειας χωρίς εν­δοιασμούς και αναστολές έσφαξαν τους απογόνους του Αχαάβ και έβαλαν τα κομ­μένα κεφάλια τους μέσα σε κοφίνια και τα έστειλαν στην Ιεζράελ.

Η Ιεζάβελ είχε πιέσει τις συνειδήσεις των αρχόντων της για να μεθοδεύσουν ολόκληρη σκευωρία και να λιθοβοληθεί ο Ναβουθαί με την οικογένειά του. Τώρα αυτοί οι άνθρωποι, που πιέσθηκαν να δρουν ανόμως χάριν των ηγετών τους, θυ­σιάζουν με συνοπτικές διαδικασίες τους απογόνους τους, χωρίς να ενδιαφέρονται για το δίκαιο ή άδικο της υποθέσεως. Συμπλέουν με τον τωρινό βασιλιά, για να τα έχουν καλά και να περνά η ζωή τους ήσυχα και ωραία. Οι άρχοντες που καθιστούν τους υπηκόους τους τυφλά ρομπότ και δούλους, χωρίς καμμία προσωπικότητα και ηθική δύναμη, να γνωρίζουν ότι προετοιμάζουν επαναστάτες και αναρχικούς, που θα οδηγήσουν και αυτούς αλλά και ολόκληρη την κοινωνία στην καταστροφή. Αυτοί που επιδιώκουν την αυθαίρετη και άνευ όρων δύναμη και εξουσία και ζητούν την πλήρη υποτέλεια χωρίς ηθικούς φραγμούς να ξέρουν ότι κυλούν μία πέτρα που κάπο­τε θα γυρίσει και θα τους πλακώσει και τους ιδίους.

Όταν τα κεφάλια ήλθαν στην Ιεζράελ ο Ιού διέταξε να τα τοποθετήσουν σε δύο σωρούς δίπλα στην πύλη της πόλεως και να τα αφήσουν εκεί μέχρι το πρωί της άλ­λης μέρας. Όταν ξημέρωσε, ήλθε στην πύλη και με προσποιητή έκπληξη είπε στον λαό που βρισκόταν εκεί· «Είσθε δίκαιοι κριτές και γνωρίζετε ότι εγώ συνωμότησα εναντίον του βασιλιά μου Ιωράμ και τον σκότωσα. Αλλά ποιός σκότωσε όλους αυ­τούς; Βλέπετε λοιπόν ότι όσα προφήτευσε ο Κύριος μέσω του προφήτου Ηλία έγιναν και θα δείτε ότι τίποτα δεν θα μείνει ανεκπλήρωτο».

Ο Ιού, αν και χρισμένος από τον Θεό για να φέρει εις πέρας την αποστολή της εξο­ντώσεως της οικογενείας του Αχαάβ, εν τούτοις χρησιμοποιεί κοσμικές και μη σω­στές μεθόδους, για να αποσείσει το βάρος της ευθύνης των πράξεών του και να κατα­στείλει πιθανές αντιδράσεις στις βίαιες και συνοπτικές, άνευ δίκης, πράξεις του. Κο­λακεύει τον λαό και αθωώνει τον εαυτό του, επιρρίπτοντας ευθύνες σε άλλους, ενώ ό ίδιος είχε ζητήσει το θάνατό τους και είχε επιβάλει στους άρχοντες να τους εκτε­λέσουν. Πάνω από όλα παρουσιάζει ότι τα όσα έγιναν ήταν σχέδιο Θεού, ώστε να φανεί ότι όποιος αντιδράσει εναντιώνεται στον Θεό. Ο Θεός όμως δεν θέλει ανήθικα μέσα για να πραγματοποιηθεί το σχέδιό του, ασχέτως που μερικές φορές οι άνθρωποί του δρουν κατ' αυτόν τον τρόπο. Γι' αυτό ο καθένας μας θα πάρει το μισθό του ή την τιμωρία του ανάλογα με τις πράξεις του. Και να γνωρίζουμε ότι, όταν βλέπουμε αδι­κία και δεν διαμαρτυρόμαστε, η αδικία καταλογίζεται και σε εμάς.

Κατόπιν ο Ιού θανάτωσε όλους τους απογόνους του Αχαάβ που απέμειναν στην Ιεζράελ όπως και τους άρχοντες, τους μάντεις, τους ειδωλολάτρες ιερείς που σχετίζο­νταν με αυτόν και ήταν δικοί του. Εδώ φαίνεται πόσο κακό και απαίσιο είναι για τον Θεό η συνεργασία και η συντροφιά με άνομους ανθρώπους. Ο νόμος του Κυρίου συ­νεχώς καλοτυχίζει και μακαρίζει αυτούς που δεν πηγαίνουν σε συγκεντρώσεις ανόμων και δεν συμβαδίζουν μαζί τους. Γι' αυτό και ο δίκαιος –δηλαδή φιλάνθρω­πος– Ιωσήφ, όταν είδε την Παναγία να γυρίζει από την Ελισάβετ έχοντας εμφανή τα σημεία της εγκυμοσύνης της, αν και δεν ήθελε να την τιμωρήσει σύμφωνα με όσα έλεγε ο νόμος, εν τούτοις θέλησε κρυφά να την δίωξει, γιατί δεν ήθελε να συγκατοι­κεί με αμαρτωλή γυναίκα. Όταν όμως έμαθε από τον άγγελο ότι το μωρό που έχει εί­ναι εκ Πνεύματος Αγίου την κράτησε κοντά του (Ματθ. 1, 19-20).

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ