Ο Ναιμάν μόλις πληροφορήθηκε τα όσα είπε η δούλη του, παρόλο που μισούσε και σιχαινόταν τους Ισραηλίτες, παρόλο που είχε μεγάλη θέση και θα έπρεπε να περιφρονεί ένα ξένο αλλόφυλο και αλλόθρησκο προφήτη, αμέσως φρόντισε να μεταβεί στο Ισραήλ. Πόση η δύναμη της ασθένειας, της δυστυχίας, του πόνου! Πόσο συντελούν όλα αυτά τα ανεπιθύμητα και αποκρουστικά στην σωτηρία μας!
Ανακοίνωσε στον βασιλιά του το ταξίδι που θα έκανε και εκείνος του έδωσε συστατική επιστολή για τον βασιλιά του Ισραήλ. Παίρνει μαζί του δώρα και τεράστιο χρηματικό ποσό. Δέκα αργυρά τάλαντα και έξι χιλιάδες χρυσούς σίκλους καθώς και δέκα επίσημες στολές. Τα δέκα τάλαντα αργυρίου ισοδυναμούν με 20.000 δολλάρια Αμερικής και οι έξι χρυσοί σίκλοι με 60.000 δολλάρια Αμερικής. Ογδόντα χιλιάδες δολλάρια Αμερικής συνολικά έφερε ως δώρο ο Ναιμάν και δέκα επίσημες στολές. Ο άνθρωπος για την υγεία του τα δίνει όλα και υποφέρει τα πάντα. Πόσο ωραίο θα ήταν να κάναμε το ίδιο και για την θεραπεία της ψυχής μας!
Ο Ιωράμ, όταν διάβασε την συστατική επιστολή, που έλεγε ότι σου στέλνω τον δούλο μου Ναιμάν να τον θεραπεύσεις από την λέπρα, έσχισε τα ρούχα του και είπε γεμάτος απόγνωση και αγανάκτηση· «Θεός είμαι εγώ, που να μπορώ να δίδω τον θάνατο και την ζωή και με στέλνει ο βασιλιάς της Συρίας τον δούλο του να τον θεραπεύσω από την λέπρα! Αλλά να ξέρετε, και θα το διαπιστώσετε αυτό σύντομα, ότι αυτός ψάχνει να βρει πρόφαση για να κηρύξει πόλεμο εναντίον μου».
Τίποτε όμως άπό όσα σκεφτόταν ο Ιωράμ δεν συνέβαινε. Απλώς ο Σύρος βασιλιάς ζητούσε μια διευκόλυνση για τον αγαπημένο του στρατηγό. Συχνά εμείς οι άνθρωποι παρεξηγούμε τα λόγια και τις πράξεις των άλλων, χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος, απλώς επειδή είμαστε καχύποπτοι. Έτσι υποφέρουμε και ταρασσόμαστε, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Εμείς με το άρρωστο μας μυαλό δημιουργούμε αναστάτωση στον εαυτό μας και αιτιόμαστε μετά τους άλλους. Οι άγιοι της Εκκλησίας μας συνιστούν να έχουμε «καλό λογισμό» πάντοτε και παντού. Η δε Εκκλησία μας εύχεται σε κάθε ακολουθία της «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», προτρέποντας μας έτσι να έχουμε πίστη στην πρόνοια του Θεού και γαλήνη στην ψυχή μας. Αν ο Ισραηλίτης βασιλιάς είχε στενή σχέση και επαφή με τον Ελισαίο, μετά από τόσα θαύματα που είχε κάνει, αμέσως θα του ανέθετε το πρόβλημα και έτσι και αυτός θα ήταν γαλήνιος και επιπλέον θα χαιρόταν που του δόθηκε η ευκαιρία να έχει καλές διπλωματικές σχέσεις με τη γειτονική χώρα. Η μικρή Ισραηλίτισσα, που ήταν δούλη στο Νάθαν, είχε πιο πολύ μυαλό από τον επιπόλαιο και άπιστο βασιλιά της.
Ο Ιωράμ δεν σκεφτόταν τον Ελισαίο, ο Ελισαίος όμως σκεφτόταν τον Ιωράμ και μάθαινε τα προβλήματά του. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Ιωράμ έσχισε τα ρούχα του από την απελπισία του, του έστειλε μήνυμα· «Γιατί έσχισες τα ρούχα σου, ας έλθει ο Ναιμάν σε μένα κι ας γνωρίσει ότι υπάρχει προφήτης στο Ισραήλ ικανός να τον θεραπεύσει». Με αυτό το μήνυμα ο Ελισαίος διδάσκει εμμέσως και τον Ιωράμ τι θησαυρό έχει στο βασίλειό του κι όμως τον αγνοεί και δεν τον εκμεταλλεύεται. Πολλές φορές οι κυβερνήτες μιας χώρας χριστιανικής αναλώνονται και ταπεινώνονται αναζητώντας και εκλιπαρώντας συμμάχους και φίλους στους κοσμικά ισχυρούς και αδιαφορούν ή και περιφρονούν τους αγίους που υπάρχουν στην χώρα, τρέχοντας μάλιστα μερικές φορές σε μάγους και αστρολόγους, για να μάθουν τα όσα πρόκειται να συμβούν στο μέλλον. Κι όμως οι ταπεινοί και περιφρονημένοι, οι πτωχοί και ακτήμονες, αυτοί που δεν είναι μέσα στις λέσχες των ισχυρών και ενδόξων προσώπων, αυτοί είναι που διαχειρίζονται τη δύναμη του Θεού και κάνουν θαύματα, που κυριολεκτικά συγκλονίζουν και αναστατώνουν τους πάντας.
Ο Ναιμάν μόλις πληροφορήθηκε την ύπαρξη του Ελισαίου πήγε με ιππικό και με άρματα, μεγαλοπρεπώς και επισήμως, και στάθηκε έξω από τον οίκο του Ελισαίου. Είναι ίδιο των υψηλών και ενδόξων προσώπων να έχουν συνοδεία μεγαλοπρεπή, επιβλητική, φαντασμαγορική. Έτσι επιβάλλονται και εντυπωσιάζουν τους πολλούς και επιπόλαιους, όχι όμως τον Θεό και τους αγίους. Στην Εκκλησία έχει σημασία και σπουδαιότητα όχι το εξωτερικό παρουσιαστικό και η όλη εμφάνιση και πομπή των ανθρώπων αλλά το αθέατο κάλλος της ψυχής και τα εσωτερικά χαρίσματα του αγίου Πνεύματος. Θα πρέπει να προσέξουμε και εμείς οι πιστοί στις εκκλησιαστικές εορτές και πανηγύρεις να μη δαπανόμαστε σε εξωτερικό στολισμό και μεγαλοπρέπεια μόνο, αλλά να φροντίζουμε και για την εσωτερική αναγέννηση, τον στολισμό της ψυχής μας και την απόκτηση του αγίου Πνεύματος.
Ήλθε λοιπόν ο Ναιμάν περιμένοντας ανάλογη υποδοχή και προσοχή εκ μέρους του Ελισαίου. Αλλά ο Ελισαίος δεν ανταποκρίθηκε, ίσως γιατί ο νόμος απαγόρευε – για υγειονομικούς βέβαια λόγους– την επαφή με τους λεπρούς. Πάντως ο Ελισαίος αμέσως φρόντισε για τον κύριο σκοπό της επισκέψεως του Ναιμάν και του είπε να μεταβεί στον Ιορδάνη να λουστεί επτά φορές και το σώμα του θα θεραπευθεί πλήρως.
Ο Ναιμάν νευρίασε και απομακρύνθηκε θυμωμένος. Μαθημένος να τον υπολογίζουν οι πάντες, να υποκλίνονται και να τρέχουν από πίσω του, περίμενε και τον Ελισαίο να του δείξει ανάλογο σεβασμό. Να εξέλθει του οίκου του, να τον συναντήσει χαιρετώντας τον ευγενικά και τιμητικά, να προσευχηθεί ενώπιόν του στον Θεό του, να θέσει το χέρι του πάνω στο άρρωστο σώμα του και να το θεραπεύσει. Ενώ ο Ελισαίος ούτε καν τον συνάντησε και του μίλησε μέσω αντιπροσώπου του να πάει να λουστεί στον Ιορδάνη. «Μήπως δεν είχε η Συρία ποτάμια και μάλιστα ανώτερα του Ιορδάνη, όπως τον Αβανά και τον Φαρφάρ κοντά στην Δαμασκό», είπε στους υπηρέτες του, «ώστε να λουστώ εκεί και να θεραπευθώ»;
Το λάθος του Ναιμάν ήταν ότι περίμενε να θεραπευθεί μετά τιμών. Τις δοκιμασίες όμως της ζωής τις επιτρέπει ο Θεός, συν τοις άλλοις, για να αποκτήσουμε ταπεινό φρόνημα, να αισθανθούμε την μηδαμινότητα της προσωπικότητάς μας και την αδυναμία που μας περιβάλλει. Δεν ήταν ο Ιορδάνης που θα τον θεράπευε, αλλά η υπακοή στο λόγο του Ελισαίου, χωρίς να ρωτά «διατί» και «πως» και «από πού». Ο Χριστός στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο (9,6-7) φτύνει στο χώμα, σχηματίζει πηλό, τον τοποθετεί στα μάτια του εκ γενετής τυφλού και τον λέγει να πάει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και έτσι εκείνος, πράττοντας ό,τι του είπε ο Χριστός, βρήκε το φως του. Τον τυφλό δεν τον θεράπευσε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά η υπακοή στο λόγο του Χριστού και η ταπείνωσή του να δεχθεί λάσπη πάνω στα μάτια του και να γυρίζει μέσα στην Ιερουσαλήμ με το κεφάλι ψηλά και την λάσπη στα μάτια, για να πάει στην κολυμβήθρα. Δεν νευρίασε όπως ο Ναιμάν με το φέρσιμο του Χριστού ούτε προβληματίστηκε γιατί και πως ενεργεί έτσι.
Οι υπηρέτες του Ναιμάν όμως σκέφθηκαν πιο ώριμα και συνετά και του είπαν· «Μήπως σε είπε κάτι δύσκολο και ανεφάρμοστο ο προφήτης και δεν θέλεις να το κάνεις; Αφού σε υποσχέθηκε θεραπεία, γιατί δεν υπακούς στο λόγο του»; Έτσι ο Ναιμάν πείσθηκε και πήγε στον Ιορδάνη και βαπτίστηκε επτά φορές. Πράγματι μετά το επταπλό βάπτισμα θεραπεύθηκε και το δέρμα του έγινε τόσο υγιές όσο είναι το δέρμα μικρού παιδιού.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ