δ´. Ο Ελισαίος κάνει υγιές δηλητηριασμένο φαγητό
Ο Ελισαίος επέστρεψε στα Γάλγαλα, ενώ υπήρχε την εποχή εκείνη μεγάλη πείνα, και δίδασκε τους προφήτες. Υπήρχε τότε λιμός άρτου αλλά όχι «λιμός του ακούσαι λόγον Κυρίου» (Αμώς 8,11). Κάποια στιγμή είπε στον υπηρέτη του να φροντίσει να μαγειρέψει κάτι, για να φάνε όλοι μαζί. Τους έτρεφε πνευματικά, αλλά φρόντιζε και για την υλική τους τροφή, αφού ο άνθρωπος είναι ψυχή αλλά και σώμα. Εκείνος πήγε και έφερε από ένα αμπέλι αγριοκολοκύθια, τα έβρασε και τα προσέφερε στους προφήτες. Μόλις όμως έφαγαν κατάλαβαν ότι αυτά είχαν ουσία θανατηφόρα και ενημέρωσαν αμέσως τον Ελισαίο. Ο Ελισαίος χωρίς χρονοτριβή διέταξε να ρίξουν αλεύρι στο δοχείο που τα έβρασαν και να φάνε. Πράγματι έτσι και έγινε και το φαγητό πλέον δεν τους πείραξε. Του δηλητηρίου την ενέργεια φυσικά δεν την απέτρεψε η φύση του αλεύρου, αλλά η χάρη που είχε ο προφήτης. Το ίδιο συνέβη όπως είδαμε και με τα ανθυγιεινά νερά της Ιεριχώς, που τα έκανε υγιεινά ρίχνοντας αλάτι.
ε´. Ο Ελισαίος τρέφει με ελάχιστα ψωμιά και σύκα εκατόν άνδρες
Κάποια μέρα ήλθε ένας άνθρωπος από την Βαιθσαρισά, που βρίσκεται 24 χιλιόμετρα βορείως της Λύδδας, και έφερε στον Ελισαίο είκοσι κρίθινους άρτους και μερικές αρμαθιές σύκα. Ο Ελισαίος είπε στον υπηρέτη του να τα προσφέρει στον κόσμο που τους τριγύριζε. Δεν σκέφθηκε να τα κρατήσει για τον εαυτό τους, παρόλο που υπήρχε μεγάλη πείνα. Ο άνθρωπος του Θεού σκέπτεται πάντοτε πρώτα τον πλησίον του και μετά τον εαυτό του. Δεν μεριμνά ούτε καν για την αυριανή ημέρα (Ματθ. 6,34). Ο υπηρέτης όμως του αντέτεινε ότι οι άνδρες είναι εκατόν και τα ψωμιά και τα σύκα ελάχιστα για τόσο πλήθος. Ο Ελισαίος όμως επέμενε ότι θα φθάσουν, οι άνθρωποι θα χορτάσουν και τα σύκα και τα ψωμιά θα περισσεύσουν. Έτσι και έγινε. Ό,τι ευλογεί ο Θεός φθάνει και περισσεύει. Οι άνθρωποι, που ενδιαφέρονται πρώτα για την βασιλεία του Θεού και εργάζονται με ζήλο και προθυμία στα έργα της Εκκλησίας, δεν θα αντιμετωπίσουν καμμία έλλειψη. Ας είναι πτωχοί ή ακτήμονες. Θα είναι «οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες», αν και πτωχοί κι αυτοί θα ζούν άνετα αλλά συγχρόνως θα πλουτίζουν και τους άλλους (Β´ Κορ. 6,10).
στ´. Η θεραπεία του Σύρου Ναιμάν, αρχηγού του συριακού στρατού
Η θαυματουργία του Ελισαίου δεν περιορίσθηκε στους Ισραηλίτες μόνο αλλά επεκτάθηκε και στους ειδωλολάτρες και μάλιστα σε εχθρούς του Ισραήλ. Όπως ο Ηλίας έθρεψε θαυματουργικά την αλλόφυλη και αλλόθρησκη χήρα των Σαρεπτών και όχι τους άπιστους συμπατριώτες του, έτσι και ο Ελισαίος θα θεραπεύσει τον αρχιστράτηγο της Συρίας Ναιμάν από την επώδυνη και ανίατο νόσο της εποχής εκείνης, την λέπρα, ενώ δεν θεράπευσε κανένα Ισραηλίτη λεπρό. Οι θεραπείες αυτές του Ηλία και του Ελισαίου είναι προτυπώσεις ότι ο Θεός θα επεκτείνει το ενδιαφέρον του και στους εθνικούς. Και ο Χριστός ως άνθρωπος, εκτός των Ιουδαίων που ευεργέτησε ποικιλοτρόπως, θεράπευσε τον υπηρέτη του εκατοντάρχου, την κόρη της Χαναναίας, τον λεπρό Σαμαρείτη, και την ψυχή της Σαμαρείτιδας στο φρέαρ του Ιακώβ. Μετά οι απόστολοι, από την ημέρα της Πεντηκοστής και μετά, θα επεκτείνουν και το κήρυγμα αλλά και τις θεραπείες σε όλους τους ανθρώπους.
Ας δούμε την ενδιαφέρουσα ιστορία της θεραπείας του Ναιμάν.
Ο Ναιμάν ήταν αρχηγός του συριακού στρατού. Όλα τα είχε· τιμές, δόξα, πλούτη, αξίωμα μεγάλο. Αλλά δεν είχε υγεία, ήταν λεπρός. Πάντα ο κάθε άνθρωπος έχει κάποιο πρόβλημα, κάποιο μειονέκτημα, κάποια ασθένεια, κάποια αναπηρία, που δεν τον αφήνει να είναι ευτυχής, όσο θα ήθελε. Το λάθος των ανθρώπων είναι ότι συνήθως βλέπουν τα πλεονεκτήματα των άλλων συνανθρώπων τους, σπάνια όμως παρατηρούν τα μειονεκτήματά τους. Όλοι είμαστε ευτυχισμένοι και όλοι είμαστε και δυστυχείς. Ας χαιρόμαστε με τα πλεονεκτήματά μας κι ας υπομένουμε με σύνεση, ψυχραιμία και πίστη στο Θεό τα τυχόν μειονεκτήματά μας. Ο Ναιμάν λοιπόν τα είχε όλα, δεν είχε όμως αυτό που είχε ένας πτωχός, ένας δούλος, ένας απόκληρος· την υγεία. Είχε σώσει την πατρίδα του από πολλούς κινδύνους, αλλά δεν μπορούσε να σώσει τον εαυτό του.
Ο Ναιμάν ίσως περίμενε την σωτηρία του από κάποιο ειδωλολάτρη ιερέα ή μάγο ή από κάποιο γιατρό φημισμένο. Και όμως τον έσωσε μία δούλη της συζύγου του, που ήταν Εβραία. Αυτή είχε αιχμαλωτιστεί σε κάποια επιδρομή των Σύρων και οδηγήθηκε στην οικία του Ναιμάν σαν δούλη. Σίγουρα θα πικράθηκε και θα πόνεσε πολύ γι' αυτή την εξέλιξη. Είδε να χάνει την ελευθερία της, την προσωπική ζωή της και να καταστρέφονται όλα τα τυχόν όνειρα, που είχε για την ζωή της. Κι όμως η πρόνοια του Θεού το επέτρεψε αυτό, για να γίνει ιεραπόστολος στους Σύρους και να φανεί η υπεροχή του Ελισαίου και της θρησκείας των Ισραηλιτών.
Το ίδιο συνέβη και με την διασπορά των Ιουδαίων σε πλείστες χώρες και λαούς. Ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο, ο Δανιήλ και οι τρεις παίδες στην Βαβυλώνα, ο ευνούχος της Κανδάκης στην Αιθιοπία και άλλοι πολλοί γίνανε, χωρίς να το σκεφθούν και να το επιδιώξουν, οι απόστολοι του αληθινού Θεού μέσα σε ξένα ανάκτορα και χώρες ειδωλολατρικές. Ο Θεός κυβερνά τον κόσμο και η θεία του πρόνοια εκμεταλλεύεται ακόμη και τα σχέδια του Διαβόλου, για να εγκαθιδρύσει την βασιλεία του παντού.
Μέγας ο Ελισαίος και σπουδαίος ενώπιον Θεού και Ισραηλιτών, αλλά τον διαφήμισε και τον έκανε γνωστό και στον ειδωλολατρικό κόσμο η ταπεινή και άσημη δούλη Εβραία. Κατά τον αψευδή λόγο του Κυρίου μας θα πάρει τον μισθό του προφήτου Ελισαίου, αφού κατέστη συνυπουργός στο έργο και στην διακονία του. Η εκλεκτή αυτή ψυχή, παρόλο που έπρεπε να μισεί αυτούς που την αιχμαλώτισαν και την υποδούλωσαν και να χαίρεται με τα παθήματά τους, να εύχεται δε να πολλαπλασιασθούν και να γίνουν πιο έντονα και πιο οδυνηρά, αυτή αντιθέτως τους αγαπούσε και ενδιαφερόταν γι' αυτούς. Είπε στην κυρία της, με την οποία είχε επαφή, ότι ο κύριός της, εάν πήγαινε να τον δει ο προφήτης που ζούσε στην Σαμάρεια, θα θεραπευόταν από την αρρώστια του.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ