Το τέχνασμα του βασιλιά της Συρίας και η επιπολαιότητα του Αχαάβ
Ο υιός Άδερ είπε τότε στους υπηρέτες του ότι οι βασιλείς του Ισραήλ είναι ελεήμονες. Ας βάλουμε σάκκους (τρίχινα χονδρά ενδύματα, που χρησιμοποιούσαν όταν πενθούσαν ή μετάνιωναν) κι ας τυλίξουμε τις κεφαλές μας με σχοινιά σε ένδειξη της υποδουλώσεώς μας σ' αυτούς και έτσι ας παρουσιαστούμε στον βασιλιά του Ισραήλ, μήπως και μας λυπηθεί.
Πώς ήταν και πως κατάντησε ο Σύρος βασιλιάς. Προηγουμένως εγωιστής, θρασύς, πλεονέκτης, κακόψυχος και γεμάτος περιφρόνηση προς τους αντιπάλους του και τώρα ταπεινός, εξαθλιωμένος, ζητιάνος του ελέους του αντιπάλου του. Θεωρεί τον εαυτό του δούλο του Αχαάβ! Αν ήταν αξιοπρεπής και λεβέντης με την καλή έννοια θα περίμενε την τιμωρία του, όπως του άξιζε, και δεν θα δεχόταν να ξευτελιστεί κατ' αυτόν τον τρόπο. Οι κενοί όμως και χωρίς προσωπικότητα άνθρωποι έτσι φέρονται.
Οι συνεργάτες του Σύρου βασιλιά έκαναν όπως τους συμβούλευσε και, αφού παρουσιάστηκαν ως αντιπρόσωποι του βασιλιά της Συρίας στον Αχαάβ, του είπαν ότι ο δούλος του, ο υιός Άδερ, σε παρακαλεί να μας χαρίσεις την ζωή. Ο Αχαάβ έπρεπε να ρωτήσει τους προφήτες του αληθινού Θεού και τους άρχοντες του λαού του τι πρέπει να κάνει, όπως έπραξε όταν τον ταπείνωνε ο υιός Άδερ Β´, ζητώντας απ' αυτόν εξευτελιστικούς όρους. Δυστυχώς δεν το έκανε και δέχθηκε αμέσως την πρότασή τους, χωρίς όμως να ζητήσει όρους και προϋποθέσεις που θα τους δεχόταν, ελέγχοντας έτσι την μετάνοιά τους, αλλά κρατώντας τους και υπό έλεγχο. Αργότερα θα πλήρωνε με τον θάνατό του αυτήν την επιπολαιότητα. Ο Αχαάβ μάλιστα, ξεπερνώντας κάθε όριο σύνεσης, τον ονόμασε αδελφό του και έστειλε και το άρμα του για να τον πάρει. Και έτσι ο νικημένος βασιλιάς της Συρίας ήρθε να τον συναντήσει με τιμές και δόξες και κάνοντας τον καλό του είπε· «τις πόλεις από το βασίλειό σου που είχε πάρει ο πατέρας μου θα σου τις επιστρέψω και συ θα ορίσεις ποια εμπορικά κέντρα στις πύλες της Δαμασκού θα θέλεις να έχεις υπό την εξουσία σου, όπως είχε παρόμοια κέντρα ο πατέρας μου στην Σαμάρεια. Με αυτούς τους όρους σε παρακαλώ άφησέ με να επιστρέψω στην χώρα μου». Ο Αχαάβ δέχθηκε τα όσα είπε και, αφού συνήψε συνθήκη, τον ξεπροβόδισε για την χώρα του ελεύθερο και τιμημένο. Μόνο στον προφήτη Ηλία έκανε τον σκληρό και ανυποχώρητο και αυτός και η γυναίκα του.
Ο Αχαάβ κατακρίνεται και απειλείται από ένα προφήτη
Κάποιος από τους αληθινούς προφήτες τότε πήγε σε ένα Ισραηλίτη και κατόπιν εντολής του Κυρίου τον παρακάλεσε να τον κτυπήσει. Του είπε ότι αυτό είναι εντολή του Κυρίου. Εκείνος όμως δεν θέλησε να υπακούσει, επειδή προφανώς το θεώρησε πολύ σκληρό και απάνθρωπο. Τότε ο προφήτης του είπε· «Επειδή παράκουσες την φωνή του Κυρίου, μόλις φύγεις από κοντά μου θα σε κατασπαράξει ένα λιοντάρι». Έτσι και έγινε.
Ο ίδιος ο προφήτης βρήκε μετά κάποιον άλλο άνθρωπο και του είπε· «κτύπησέ με» και κείνος τον κτύπησε αμέσως, τόσο δυνατά, που τον τραυμάτισε στο κεφάλι. Ο προφήτης έδεσε το κεφάλι και τα μάτια του με επιδέσμους και πήγε και συνάντησε τον βασιλιά. «Βασιλιά μου», του είπε, «ο δούλος σου έλαβε μέρος στην πρόσφατη πολεμική εκστρατεία. Ενώ πολεμούσα κάποιος μου έφερε ένα αιχμάλωτο από τους εχθρούς και με διέταξε· «Φύλαξε τον αιχμάλωτο αυτό και πρόσεξε μη σου ξεφύγει και δραπετεύσει. Εάν σου ξεφύγει θα πληρώσεις με την ζωή σου ή θα δώσεις ένα τάλαντο αργυρίου». Δυστυχώς δεν πρόσεξα και ο αιχμάλωτος δραπέτευσε. Τι πρέπει τώρα να γίνει με μένα»; Ο βασιλιάς τότε του απάντησε· «Πρέπει να τιμωρηθείς, διότι από αυτόν που απέδρασε φονεύθηκαν άνδρες δικοί μας, που είχαν στήσει ενέδρα στους εχθρούς». Τότε ο προφήτης αφαίρεσε τους επιδέσμους από το κεφάλι και τα μάτια του και ο βασιλιάς συνειδητοποίησε ότι είναι ένας από τους αληθινούς προφήτες του Θεού. Τότε ο προφήτης του είπε επιτιμητικά· «Αυτά λέγει ο Κύριος· Επειδή ελευθέρωσες τον καταστροφικό για τον Ισραήλ υιό Άδερ, θα πληρώσεις με την ζωή σου και ο λαός σου θα πληρώσει για την σωτηρία του λαού εκείνου». Ο βασιλιάς Αχαάβ, όταν άκουσε αυτή την προφητεία, έφυγε γεμάτος από σύγχυση και κατάπτωση σωματοψυχική στην Σαμάρεια. Δεν θέλησε με την μετάνοια και ζητώντας τη συγγνώμη του Θεού να σωθεί από την παρακοή του.
Στο επεισόδιο που αναφέραμε φαίνεται ξεκάθαρα ότι πρέπει να κάνουμε υπακοή στον Θεό χωρίς να πολυπραγμονούμε και να κριτικάρουμε αυτό που μας ζητεί αν είναι καλό ή κακό. Στον |Αβραάμ ο Θεός ζήτησε να θυσιάσει τον υιό του! Και εκείνος υπάκουσε αμέσως, άσχετα που ο Θεός εν τέλει δεν τον άφησε. Έτσι εδώ αυτός που δεν χτύπησε τον προφήτη τον έφαγε ένα λιοντάρι, ενώ ο άλλος που φέρθηκε σκληρά σώθηκε και οπωσδήποτε δικαιώθηκε από τον Θεό για την ενέργειά του. Έτσι και ο Αχαάβ, που φέρθηκε τόσο σκληρά στον Ηλία και στους άλλους προφήτες, χωρίς να υπολογίζει τον αληθινό Θεό που αυτοί υπηρετούσαν, τώρα κατακρίνεται για την άκαιρη ευσπλαχνία που έδειξε σε ένα βασιλιά, που ο Θεός τον είχε παραδώσει στα χέρια του, για να τον ταπεινώσει και να τον διδάξει ποιος είναι ο πραγματικός Θεός. Ταπείνωσε ο Θεός τον επηρμένο και αλαζονικό και κακόψυχο Σύρο βασιλιά, αλλά τώρα ταπεινώνει και λυπεί τον θριαμβευτή βασιλιά των Ισραηλιτών, διότι κάνει του κεφαλιού του, χωρίς να ρωτά τον Θεό, που τον σώζει και τον ελεεί διαρκώς.
ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ