Μετά την εξαγγελία του Ηλία προς τον Αχαάβ ο Θεός του παραγγέλλει να φύγει στον χείμαρρο Χορράθ, όπου θα τον τρέφει με κόρακες. Αφού οι Ισραηλίτες δεν ακούνε τους προ­φήτες, ας ακούσουν την ανομβρία. Παύει το κήρυγμα και η προφη­τεία και αρχίζουν τα δεινά, χωρίς να υπάρχει λόγος παρηγοριάς. Η μεγάλη τιμωρία του Θεού δεν είναι τα θλιβερά γεγονότα αλλά «ο λιμός του ακούσαι λόγον Κυρίου», όπως διαμηνύει ο προφήτης Αμώς (8,11). Τρέχουμε στα καταστήματα τροφίμων, στα πρατήρια καυσίμων και στις τράπεζες αλλόφρονες, κάθε φορά που η πατρίδα μας αντιμετωπίζει κάποια κρίση. Δεν προσφεύγουμε όμως παρόμοια στις εκκλησιαστικές συνάξεις και στην αγία Τράπεζα, στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας. Πάντοτε ξε­χνούμε τις διαβεβαιώσεις της αγίας Γραφής ότι «δεν ζει μόνο με άρτο ο άνθρωπος, αλλά και με το λόγο του Θεού» και ότι «ζητείτε την βασιλεία των ουρανών, πρώτα και πάνω απ' όλα, και όλα τα υλικά σας αιτήματα θα ικανοποιηθούν». Κάναμε πρώτι­στο ιδανικό μας, μεγάλη ιδέα και κύρια εθνική επιδίωξη το ανώτατο «κατά κεφαλήν εισόδημα» και όχι «την κατά κεφαλή καλλιέργεια και πνευματική ανάπτυξη». Βγάλαμε τον αληθινό Θεό από τη ζωή μας και λατρέψαμε ψεύτικους θεούς και αν­θρωποκεντρικά συστήματα. Θα ακούσουμε κάποτε την φωνή του αγγέλου «έπεσε, έπεσε η Βαβυλών η μεγάλη» (Αποκ. 18,2) και θα μείνουμε έκπληκτοι για το απροσ­δόκητο πέσιμο των ειδώλων μας. Τότε κάποιοι θα πενθήσουν για το χαμό της Βαβυ­λώνας, όσοι όμως παραμένουμε πιστοί ας μετανοήσουμε έστω και την τελευταία στιγμή.

Ο Θεός δεν λέγει στον Ηλία απλώς να φύγει στον χείμαρρο Χορράθ αλλά και να κρυφτεί. Αυτή η λέξη δείχνει πόσο σκληροί και απάνθρωποι και φονιάδες ήταν οι Εβραίοι προς τους προφήτες και τους ανθρώπους του Θεού. Κι ο Θεός λαμβάνει τα μέτρα του, μήπως οι πιεζόμενοι από την ανομβρία Εβραίοι, αφού δεν μετανοούν, ξε­σπάσουν επάνω του με οργή και μίσος και τον φονεύσουν. Ας μη λυπάται λοιπόν κα­νείς τους Εβραίους που υποφέρουν και δοκιμάζουν τα πάνδεινα της ανομβρίας, γιατί τους αξίζει και είναι απαραίτητο για την ψυχική τους σωτηρία.

Πάντως και ο άνθρωπος του Θεού δεν γλιτώνει την περιπέτεια και την κακουχία. Ταλαιπωρείται κι αυτός. Πρέπει να κρύβεται και να περνά απαρατήρητος από τον βασιλιά Αχαάβ και από τους Ισραηλίτες που τον καταδιώκουν. Πρέπει να παύσει το προφητικό του έργο και να περάσει αυτός ο δραστήριος και ζηλωτής και πυρφόρος σε πλήρη αδράνεια και μόνωση, πράγμα που μπορεί να καταστρέψει ψυχικά και την πιο μεγάλη προσωπικότητα. Κι όμως υπάρχει η κατά Θεό δράση αλλά και η κατά Θεό αδράνεια. Και ο άνθρωπος του Θεού θα πρέπει να ζει και τις δύο καταστάσεις ανάλογα με το πως θέλει ο Θεός να ζήσουμε το θέλημά του και να εξυπηρετηθεί το σχέδιο της θείας πρόνοιάς του. Δεν πρέπει να γογγύζουμε ούτε να δυσφορούμε.

Επίσης ο Ηλίας δοκιμάζει κι αυτός το πρόβλημα της ανέχειας και της συντηρήσε­ως, υπό άλλη βέβαια μορφή. Μπορεί ο Θεός να τον τρέφει, αλλά το κάνει αυτό με τα σιχαμερά, ακάθαρτα και απαγορευμένα από τον νόμο πουλιά, τα κο­ράκια. Είναι μέγα θαύμα πως σαρκοφάγα πουλιά τον τρέφουν καθημερινά και με πρόγραμμα. Το πρωί του φέρνουν άρτους και το βράδυ κρέας. Ο Ηλίας ζει καθημερινά αυτό το θαύ­μα και στηρίζεται στην πίστη του. Αλλά είναι και μεγάλη δοκιμασία για τον προφήτη ο τρόπος της διατροφής, διότι είναι παράβαση του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και αυτό του ζητά ο Θεός που έδωσε τον νόμο. Αυτό του δημιουργούσε σίγουρα έκπλη­ξη αλλά και σκανδαλισμό. Πως ο Θεός ζητά να καταργούνται οι εντολές του! Ο Θεός όμως το κάνει αυτό για να είναι μια προφητεία της καταργήσεως του νόμου στο μέλ­λον και μια διδασκαλία στους Εβραίους, που θα κατηγορούν αργότερα τον Χριστό ότι τον παρα­βαίνει, ότι οι μεγάλοι τους άγιοι τον είχαν παραβεί σε πολλές περι­πτώσεις, έστω και αθέλητα.

Η περιπέτεια του Ηλία είναι και προφητεία και ενίσχυση των πιστών από την αγία Γραφή ότι οι σε παρόμοιες περιπτώσεις οι πιστοί «δεν θα μείνουν αβοήθητοι κατά τις πο­νηρές μέρες της ιστορίας του κόσμου και σε μέρες λιμού ο Θεός θα τους χορτάσει» (Ψαλ. 36,19). Το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει όραμα του αγίου Ιω­άννου ότι, όταν η γυναίκα (η Εκκλησία) φύγει στην έρημο κυνηγημένη από τον Σα­τανά, ο Θεός έχει ετοιμάσει να την τρέφουν τα όργανά του για χίλιες διακόσιες εξή­ντα ημέρες ή για τρία έτη και έξι μήνες (Αποκ. 12,6 · 14), όπως έθρεψε και τον προ­φήτη Ηλία. Ας θυμηθούμε εδώ και την διατροφή των Ισραηλιτών επί σαράντα χρόνια στην έρημο! Δυο εκατομμύρια ψυχές τρεφόταν καθημερινά θαυματουργικά.

Η διατροφή του Ηλία με τα σιχαμερά κοράκια είναι και μία έμμεση πίεση για να λύσει τον αναβροχιά πολύ πιο σύντομα. Υποφέρει και ξευτελίζεται, σε λίγο θα στε­ρέψει και ο χείμαρρος από την αναβροχιά, όπως στέρεψαν και τα άλλα ποτάμια ή και οι λίμνες δημιουργώντας οξύ πρόβλημα επιβιώσεως στους Ισραηλίτες, για να γίνει πιο επιεικής στις ανάγκες των Ισραηλιτών. Είναι σαν να του λέγει ο Θεός· «πρόσεξε την φιλανθρωπία των κορακιών. Μη γίνεσαι χειρότερος από αυτά». Αλλά εκείνος θα μεί­νει αμετάπειστος.

Άλλοι εκατό προφήτες το αληθινού Θεού, κατά τον διωγμό που εξαπέλυσε εναντί­ον τους η Ιεζάβελ, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, τρεφόταν κρυφά και μυστικά από τον ευσεβή Αβδιού, τον οικονόμο του βασιλιά Αχαάβ, με νερό και άρτο κρυμμένοι σε σπήλαια (Γ´Βασ. 18,4 · 13). Τι παράξενο μέσα στο παλάτι του ασεβούς βασιλιά και σε έμπιστη θέση να υπάρχει άνθρωπος, που δεν έχει καμμιά σχέση με αυτόν ως προς την ασέβεια και συγχρόνως να υποσκάπτει το έργο του.

Ας θυμηθούμε και τον Φαραώ της Αιγύπτου που ανέθρεψε στο παλάτι του τον Μωυσή, που θα κατάστρεφε το βασίλειό του. Ο πανέξυπνος και πάνσοφος Θεός βάζει τον αντίχριστο Φαραώ να μεγαλώνει, χωρίς να το ξέρει κι ενώ είχε εξαπολύσει γενοκτονία για τα αγόρια των Ισραηλιτών, τον άγιό του μέσα στο παλάτι του, με πλήρη ασφάλεια και άνεση.

Το ίδιο έκα­νε και ο Διοκλητιανός με τον Μέγα Κων/νο, τον οποίον κρατούσε όμη­ρο στην αυλή του, για να ελέγχει τον πατέρα του Κωνστάντιο Α´ Χλωρό, που ζούσε στο δυτικό ρωμαϊκό κράτος. Ο Μέγας Κων/νος θα είναι αυτός που θα στηρίξει τον χριστιανισμό και με πλάγιο τρόπο θα παραμερίσει από την ζωή του κράτους την ει­δωλολατρία, υπέρμαχος της οποίας ήταν ο φοβερός διώκτης του χρι­στιανισμού Διο­κλητιανός.

ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ