“ Πρέπει να διδάξουμε τα παιδιά της εποχής μας,

ότι οι πνευματικές αξίες είναι ανώτερες από τις υλικές”

Χάιζενμπεργκ (Γερμανός φυσικός– φιλόσοφος)

Μία απρόσμενη εχθρική παρείσφρηση στο θεϊκό βασίλειο του παραδείσου, ανέκοψε τα πρώτα κιόλας βήματα του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους πάνω στη γη, διαταράσσοντας μία μοναδική νομοτέλεια. Μία ύπουλη διείσδυση προσέβαλε την απόλυτη γαλήνη και ηρεμία, ανθρώπου και φύσης, ανατρέποντας ένα ιερό καθεστώς. Ο Διάβολος μέσω της ιδιότητός του, της διαβολής, προσεταιρίσθηκε τον αυτομολήσαντα εκ του Θεού άνθρωπο, κηρύσσοντας ένα ανορθόδοξο πόλεμο κατά της ευταξίας του θεϊκού βασιλείου. Αποτέλεσμα, ο διχασμός της κοινωνίας. Η δημιουργία δύο στρατοπέδων, που εμπλέκονται συνεχώς σε ακατάπαυστες εχθροπραξίες. Οι τελευταίες, υποκινούμενες πάντοτε από τον ιμπεριαλιστή του πνεύματος Διάβολο, στοχεύουν να πλήξουν τα θεϊκά οχυρά. Το ψεύδος αντιπράττει στην αλήθεια. Η απάτη προσπαθεί να πλήξει την εντιμότητα. Το πλαστό να υποσκελίσει το γνήσιο. Το ξεπεσμένο τείνει να συμπαρασύρει το υψηλό. Το χολεριασμένο να προσβάλλει το υγιές. Το σάπιο να μεταδώσει την σαπίλα του στο φρέσκο. Το ερεβώδες να καταργήσει το φωτεινό. Το υποκριτικό και μασκοφορεμένο, να επισκιάσει το ειλικρινές.

Γιατί όμως συνέβησαν όλα αυτά και εξακολουθούν να υφίστανται;

Γιατί η αλήθεια προκαλεί έχθρα, γεννά μίσος.

Μέσω αυτών η αλήθεια κλυδωνίζεται μεν, αλλά ποτέ δεν βυθίζεται. Δηλαδή κακοποιείται, αλλά δεν καταπνίγεται.

Γιατί η αλήθεια εκφράζει την αρμονία και ταύτιση του πνεύματος προς την πραγματικότητα και αποτελεί την βάση του ηθικού εξοπλισμού του ανθρώπου.

Γιατί η αλήθεια είναι βασίλισσα κατά τον Πίνδαρο. Γιατί η αλήθεια περιέχει απλά λόγια και σταράτα, σύμφωνα με τον Αισχύλο. Γιατί η αλήθεια είναι γυμνή κατά τον Οράτιο, δηλαδή απλή και καθαρή. Στερείται κοσμημάτων και πολυτελών ενδυμάτων, παραμένοντας “αφτιασίδωτη”. Είναι η ίδια ένα σπάνιο και δυσεύρετο κόσμημα. Γιατί η αλήθεια αποδεικνύει την αρετή των ανθρώπων. Η δε αρετή πού καθοδηγεί; Μας ξεναγεί η Π. Διαθήκη στις Παροιμίες Σολομώντος· “ὥσπερ δοκιμάζεται ἐν καμίνω ἄργυρος καί χρυσός, οὕτως ἐκλεκταί καρδίαι παρά Κυρίω” (17,3). Στον Κύριο λοιπόν οδηγεί η αρετή, μέσω της αληθείας.

Οπότε σύμφωνα με τον Χρυσόστομο “οὐδεμιᾶς δεῖται βοηθείας, ἡ τῆς ἀληθείας ἰσχύς”. Γιατί “τό μέν ἀληθές ἕν τό δέ ψεῦδος πολυσχιδές”, συμπληρώνει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Αλλά η αλήθεια όταν λέγεται, αναστατώνει, αναποδογυρίζει την ανερμάτιστη ανηθικότητα. Ελέγχει τα κακώς κείμενα και επαναφέρει την διαταραχθείσα τάξη, θεμελιώνοντας εκ νέου το “εἰρήνη ὑμῖν”.

Η αλήθεια όμως εν κατακλείδι, δεν είναι τίποτε περισσότερο από τον λόγο του Θεού. Η αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός, που ενοχλεί τους ορκισμένους πλανεμένους. “Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή” (Ιω.14,6). Επιπροσθέτως τι παρακαλεί ο Χριστός στον Θεό Πατέρα για τους μαθητές του, μέσω της προσευχής του, πριν την θυσία του; “Φύλαξε τους Πατέρα διά του Πνεύματος της αληθείας, πιστούς στην ορθότητα του λόγου και των δογμάτων σου”. Με άλλα λόγια στην Ορθόδοξη πίστη, που τόσο διώκεται στις μέρες μας. “Ἁγίασον αὐτούς ἐν τῆ ἀληθεία σου” (Ιω.17,17). Γιατί, “ὁ λόγος ὁ σός ἀλήθεια ἐστίν”. Δεν υπάρχει κανένα ψεύδος μέσα στα λόγια σου. Και συνεχίζει‧ “Όπως έστειλες εμένα στον κόσμο να προσφέρω τον εαυτόν μου θυσίαν, έτσι αγίασε και αυτούς να γίνουν μάρτυρες της αληθείας. Ιερά σφάγια!

Να ποια είναι τα ιερά και γνήσια συνθήματα. Να ποιές είναι οι αναλλοίωτες θεϊκές αρχές και αξίες. Να ποιός είναι ο αιώνιος λόγος του Θεού. Προσφορά και θυσία μέσω της ζωής μας με σύνθημα φλογερό την αλήθεια. Πέρασαν αιώνες από την θυσία του Χριστού και η αλήθεια συνέχισε να εδραιώνεται με τις θυσίες και τα ανείπωτα μαρτύρια στρατιών μαθητών Του. Έτσι δεν μπόρεσε κανένα ψεύδος, καμμία απάτη, κανένα τάξιμο, καμμία δωροδοκία να ανακόψει το μαρτύριο και την μαρτυρία των Χριστιανών.

Και έρχονται στις μέρες μας οι αφηνιασμένοι εικονοκλάστες των υψηλών πνευματικών αξιών, οι ανώμαλοι και ανισόρροποι, οι αργυρώνητοι αφεντάδες, οι εξαγορασμένες συνειδήσεις, οι εντολοδόχοι του Διαβόλου, με κάλπικα συνθήματα, με σάπιες ιδέες, με παροπλισμένη σκέψη, να “καθοδηγήσουν” την κοινωνία. Να την αλλάξουν πορεία. Να την εκτροχιάσουν από τις γραμμές της ηθικής, όπως εκτροχιάζουν ελαφρά τη καρδία ποικίλα τραίνα.

Τι έχει να μας συμβουλεύσει επί του παρόντος ο Ντιμίτρι Ντούντκο;

“Μη σας φοβίζουν οι σάπιες ιδέες και μην τρομάζετε. Στα χέρια του Θεού είναι το λίπασμα που λιπαίνει την αυριανή άνθηση”.

Τι συμπληρώνει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψή του; “εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει” (13,10). Όποιος αιχμαλωτίζει την σημερινή κοινωνία κυριολεκτικά ή μεταφορικά, ο ίδιος θα καταντήσει αιχμάλωτος. Γιατί όπως λέγει σύγχρονος στοχαστής, “στο βάθρο ανεβαίνεις, στον βόθρο κατεβαίνεις”. Επειδή δεν έχουν “τα κότσια” να αναρριχηθούν στο βάθρο του πνεύματος οι σύγχρονοι αντίθεοι δουλέμποροι, γλιστρούν στον βόθρο της διαστροφής τους και της ακολασίας τους. Όμως‧ “Η ακολασία πωρώνει το μυαλό και αναισθητοποιεί την καρδιά” (Ντοστογιέφσκι).

Αναίσθητοι λοιπόν οι διεστραμμένοι “κοσμοκράτορες”, προτάσσοντας τον ακόλαστο όχλο για προκάλυψή τους και υψώνοντας δυσνόητες σημαίες έως και γελοία ξόανα του μεσαίωνα, ξανασταυρώνουν τον Χριστό για πολλαπλή φορά. Όμως, όπως ο Ιούδας δεν εμπόδισε μέσω της προδοσίας του την ολοκλήρωση του έργου της λυτρώσεως, έτσι και αυτοί δεν μπορούν να επιτύχουν τίποτα. Η ηχώ των εμπτυσμών τους, ξαναγυρίζει πίσω και τους λαβώνει ανεπανόρθωτα με τους “ἥλους” της ανάστασης του Κυρίου. Γιατί η ανάσταση δρομολογεί το άδοξο τέλος των εμπαθών σταυρωτών. “Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες”.

Κάπως έτσι και σήμερα, “τα σύγχρονα τσογλάνια του τρισκατάρατου” σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη ρίχνουν πάμπολλες μομφές κατά της Εκκλησίας, επιρρίπτοντάς την ευθύνες για παρωχημένες αντιλήψεις και ανάσχεση της προόδου. Για οπισθοδρόμηση. Κι όμως τα συνθήματα που θα αφυπνίσουν την υπνώττουσα κοινωνία, εμπνέοντάς την και θα την οδηγήσουν σε μία πνευματική αναγέννηση, είναι όλα τα “οπισθοδρομικά”. Γιατί αυτά τα εμπνεύστηκαν οι μάρτυρες και οι ήρωες του παρελθόντος και τα συντηρούν μέχρι και σήμερα με το αίμα τους και τους πολλαπλούς αγώνες τους. Γιατί είναι σφυρηλατημένα πάνω στο θεϊκό αμόνι και “γυαλισμένα” πάνω στην πέτρα του Χριστού. Όσο και αν κυνήγησε η εβραιουργιά της Ελλάδος τις τελευταίες δεκαετίες εμπαθέστατα, την θρησκεία του Ναζωραίου, την πατρίδα που στήλωσε ο Καποδίστριας με τους ήρωες του '21 και την παραδοσιακή πατριαρχική οικογένεια, το “θήραμα” θα στραφεί κατά πάνω τους. Γιατί τα συνθήματα αυτά διαφυλαγμένα ιερά μέσα στις κατακόμβες των τωρινών κρυπτοχριστιανών, θα στραφούν σύντομα εγειρόμενα κατά των πυρομανών Νερώνων, που έκαψαν ιερά και όσια για να ικανοποιήσουν τις ανώμαλες και άκρως κομπλεξικές ορέξεις τους. Τα βίτσια τους. Την φωτιά δε που άναψαν οι εν λόγω πυρομανείς θα την γυρίσει κατά πάνω τους ο άνεμος της οργής και της απέχθειας των 7.000 νέων που δεν ενέδωσαν στα κελεύσματά τους.

Σε λίγο ο λίθος του μνημείου θα αποκυλίσει, ελευθερώνοντας την σωτηρία. Αλλά μάλλον από νωρίτερα του υλικού λίθου ένας άλλος λίθος “ἤρθη” κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη. Αυτόν δεν μπορεί να τον φράξει καμμιά πέτρα και να τον εμποδίσει. Γιατί; Γιατί ο ίδιος ο Χριστός έγινε πέτρα σκανδάλου και λίθος προσκόμματος. Είναι ο λίθος που αποδοκιμάστηκε από τους γραμματείς και φαρισαίους συνοδεία του λαού. Αυτοί οι νομοθέτες που κατήργησαν τον νόμο αποδοκιμάζοντάς τον. Τι μετάγινε; Μας το λέει ο διαβόητος κήρυκας του αθεϊσμού Ρενάν. “Έγινε το αγκωνάρι της ανθρωπότητος και μυριάδες χρόνια τώρα ο κόσμος ανορθώνεται απ' αυτόν”. Αυτός ο λίθος, αυτή η πέτρα, πότιζε τον λαό μέσα στην έρημο. Μας το λέγει ο Παύλος‧ “Ἔπιναν ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας‧ ἡ δέ πέτρα ἦν ὁ Χριστός”.

Αυτός κατά τον Δανιήλ είναι ο λίθος που κόπηκε χωρίς την βοήθεια χεριού και συνέτριψε τα δαιμονικά βδελύγματα.

Αυτός ο λίθος θα κυλίσει και στις μέρες μας και θα συντρίψει όλα τα σύγχρονα μιάσματα και κατακάθια της κοινωνίας.

Και “ἐστίν μέγας σφόδρα”.

Τι άλλο θα γίνει Το προείπε ο Εκκλησιαστής (10,7). “Εἶδα δούλους καβάλα σέ ἄλογα καί ἄρχοντες νά περπατοῦνε στή γῆ σάν δοῦλοι”.

Το νέο επεισόδιο λοιπόν μας επιφυλάσσει, μία εκπληκτική και άκρως σαγηνευτική εικόνα.

Οι δουλέμποροι πεζοί και αλυσοδεμένοι, με τα δεσμά που ετοίμασαν για τους ανθρώπους και οι πρότεροι δούλοι “καβάλα στ' άλογα”.

Έτσι ήταν οι Κολοκοτρωναίοι, οι δούλοι του έθνους.

“Καβάλα παν' στην εκκλησιά

καβάλα προσκυνάνε

καβάλα παίρνουν αντίδωρο από του παπά το χέρι”.

Τέτοια περηφάνια θέλει ο Θεός και όχι την ακατονόμαστη σύγχρονη, την “ Pride” αυτωνών.

Αρίσταρχος