ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟ

 12 Φεβρουαρίου 2010


  Ἡ φωνὴ τοῦ ἀρχιμανδρίτου Νικοδήμου ἀπὸ τὴν Πάτρα πρὸς τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο ἀπηχεῖ ὅσα κάθε πιστὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας αἰσθάνεται πληροφορούμενος τὰ ἐν Ἀμερικῆ πρωτάκουστα καὶ θὰ ἤθελε καὶ αὐτὸς νὰ τοῦ ἀπευθύνει.

  Ὁ ἔλεγχος τοῦ ταπεινοῦ αὐτοῦ ἱερομονάχου δὲν συνιστᾶ αὐθάδεια. Ἀσκεῖται μὲ σεβασμὸ καὶ συναίσθηση. Καλύπτει δὲ σοβαρὸ κενό. Καθίσταται δυστυχῶς ἀναγκαῖος, ἐφ᾽ ὅσον οἱ ἁρμοδιώτεροι ἀμελοῦν κατ᾽ ἐξακολούθησιν νὰ τὸν ἀσκήσουν.

  Ἂν ἀρχιερεῖς ἐξέφραζαν ὅσα διαλογίζονται, φρονοῦν καὶ συζητοῦν μεταξύ των «εἰς τὸ οὖς», δὲν θὰ χρειαζόταν ν᾽ ἀκουσθεῖ ἡ φωνὴ ἑνὸς ἱερέως «ἐπὶ τῶν δωμάτων».

  Ἡ χειρονομία τοῦ π. Νικοδήμου ἐλπίζω νὰ ἀφυπνίσει τὴν συνείδηση τοῦ πατριάρχου, ὁ ὁποῖος λησμόνησε, ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα, τὴν ἱεραποστολὴ καὶ τὸν εὐαγγελισμὸ τῶν ἐν σκότει καὶ σκιᾶ θανάτου καθημένων.

  Ἐκφράζω ἀδελφικῶς τὴν συμφωνία μου πρὸς τὸν ἐν Χριστῶ ἀδελφό.

 

  ἀρχιμ. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

 

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Κορυφή