[Ή μακαρίτισσα Δήμητρα Κόντου είχε γράψει ένα κείμενο για να διαβαστεί κατά τη νεκρώσιμη ακολουθία της. Εδώ αποχαιρετά χριστιανικά όχι μόνο τους οικείους της αλλά και την επίγεια ζωή της]. Γράφει:

  «Σήμερα ή μάνα γη προσφέρει το φιλοξενούμενο της παιδί στην αγκαλιά τα’ ουρανού. Σήμερα αγνώμονα αποχαιρετώ την ξενοδόχο γη μου, πού τό-σα χρόνια στοργικά κρατούσε στους κόλπους της το ξενιτεμένο παιδί του Πατέρα. Ω! τρανή μου στιγμή και ημέρα πού νοσταλγικά τόσα χρόνια σε καρτερούσα! Ήρθες επιτέλους! Δόξα Σοι ο Θεός!

  Σήμερα έαρ. Άνοιξη. Πασχαλιά μυρίζει! Σήμερα ήρθε η αιώνια παντοτινή Άνοιξή μου. Τώρα έχουν διαλυθεί τα μαύρα σύννεφα της βαρυχειμωνιάς, έχουν σταματήσει οι παγωνιές και τα’ αγριοκαίρια! Έχει ανατείλει ολόλαμπρος ο ήλιος της Δικαιοσύνης. Σήμερα το βαθύ σκοτάδι μου γίνεται φως, η αναγκαστική σιωπή μου σήμερα γίνεται δοξαστική σάλπιγγα, η α-νημποριά μου δύναμη! Σήμερα “χαράς τα πάντα πεπλήρωται” γιατί επί τέλους έφτασα στο σπίτι μου!

•Χαρείτε, αδέλφια, τη μεγάλη ετούτη τρανή γιορτή!
•Ανάσταση είναι ή ψυχή μου δεν νοιώθει τώρα μοναχή καθώς και χτες και πρώτα!
•Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται!
•Χαρείτε, αδέλφια, κι ελάτε μαζί τη δόξα να γευτούμε! Μέσα στην αγκαλιά τού Πατέρα μας ήσυχα θα ξεκουραστούμε»!

Εφημ. «Επάλξεις» 1-2-09

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» ΙΑΝ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2009

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ