Που μας ανέβασε ο Χριστός και που κατεβάσαμε εμείς τον εαυτό μας. Όταν βλέπω τους τους θρήνους που γίνονται στην αγορά, τις κραυγές που βγάζουν για εκείνους που πεθαίνουν, τους οδυρμούς, τις άλλες ασχημοσύνες, πιστέψτε με ντρέπομαι και τους εθνικούς και τους Ιουδαίους και τους αιρετικούς που τα βλέπουν αυτά και μας περιγελούν. Ό,τι κι αν κηρύξω για την ανάσταση οι εθνικοί δεν το προσέχουν, διότι βλέπουν την συμπεριφορά μας. «Πως αυτοί περιφρονούν τον θάνατο, που δεν μπορούν να δουν κάποιον πεθαμένο». Τους ακούς να λένε.
Ο Παύλος λέγει «και απαλλάξει τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας» (Εβρ. 2,15). Αλλά δεν τα πιστεύουν αυτά οι εθνικοί, γιατί βλέπουν τα έργα σας. Η Εκκλησία ανάβει λαμπάδες, ψάλλει ύμνους, ευχαριστεί τον Θεό που απάλλαξε τον κεκοιμημένο από τους κόπους και τα βάσανα της ζωής, και εμείς είμαστε απελπισμένοι και απαισιόδοξοι.
Δεν έχει αξία να φιλοσοφεί κανείς ευρισκόμενος εκτός πάθους. Μόνο ο παθών μπορεί να φιλοσοφεί και να είναι αξιόπιστος. Τότε ο κόσμος πιστεύει στην ανάσταση. Λέγει ο Παύλος· «περί δε των κεκοιμημένων ου θέλω υμάς αγνοείν, ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα» (Α´Θεσ. 4,13). Δεν τα έγραφε ο Παύλος αυτά σε μοναχούς και αφιερωμένους, αλλά σε κοσμικούς χριστιανούς, άνδρες και γυναίκες. Κι εγώ βλέπω, ενώ λένε οτι έχουν σταυρωθεί για τον κόσμο, να θρηνούν και να οδύρονται όπως οι άπιστοι. Ψάλλουμε «επίστρεψον ψυχή, εις την ανάπαυσίν σου, ότι Κύριος ευηργέτησε σε» (Ψαλμ. 114,17)· «εάν πορευθώ και εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ' εμού ει» (Ψαλμ. 22, 4)· «συ μου ει καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με» (Ψαλμ. 31,7) και δεν παραδειγματιζόμαστε να έχουμε μία ανάλογη συμπεριφορά; Εκείνοι που είναι άξιοι για πένθος είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό και ζουν μια εθελοθρησκεία και όχι αυτοί που έχουν κοιμηθεί κατά Χριστό. Κανονικά εφόσον φέρεσθε έτσι θα έπρεπε να κλείσω την εκκλησία για σας.
Να εύχεσθε και να προσεύχεσθε να μη αντιμετωπίσετε στη ζωή σας πρόωρο θάνατο. Γιατί αυτό όσο νάναι μας στοιχίζει. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να αντιδράσετε φιλοσοφημένα και εν Χριστώ. Δεν μπορείτε, την στιγμή που καλείτε τους πρεσβυτέρους και τους ψάλτες, να φωνάζετε και τις μοιρολογήστρες. Αυτές να κλάψουν τα δικά τους κακά και όχι τα κακά των άλλων.
Τώρα σας συμβουλεύω ευγενικά. Αν όμως δεν με ακούσετε θα εφαρμόσω τους εκκλησιαστικούς νόμους. Όποιος δεν ακούει την Εκκλησία είναι όπως ο ειδωλολάτρης και ο τελώνης (Ματθ. 18,15-17). Αφού ανέχεσθε τους φίλους σας να σας μαλώνουν από ενδιαφέρον, πόσο πρέπει να ανέχεσθε τον δάσκαλο που, φιλικά και όχι αυθεντικά, σας συμβουλεύει; Όπως το να μη αμαρτάνει κανείς είναι καλό, έτσι και το να ανέχεται την επιτίμηση είναι χρήσιμο και ωφέλιμο. Δεν πρόσεξες και αμάρτησες, τότε δέξου την επιτίμηση.
Περιληπτική διασκευή από τον άγιο Χρυσόστομο Ε.Π.Ε. 24, 309-321.
για την διασκευή· ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ