ΜΑΡΙΑ ΜΠΑΛΑΤΣΟΥ


ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΟΙ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΑΠΟΘΝΗΣΚΟΝΤΕΣ
(Αποκ. 14,13)

  Περίεργος ο μακαρισμός αυτός της Αποκαλύψεως. Περίεργος για το κοσμικό μας φρόνημα και την χοϊκή μας σκέψη. Όποτε έλθουμε σ’ επαφή με το φαινόμενο του θανάτου, λέμε τα συνήθη τετριμμένα· «Χτύπα ξύλο», «μακριά από μας» ή «να πεθάνουν οι εχθροί μας» και άλλα παρόμοια. Κι όμως το Πνεύμα το Άγιο το τονίζει· «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες». Και στη νεκρώσιμη ακολουθία ψάλλουμε· «Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως».

 Άξια του μακαρισμού αυτού υπήρξε και η κοιμηθείσα στην Πτολεμαΐδα, την 17ην Ιουνίου 2003, Μαρία Μπαλατσού, σε ηλικία 80 ετών. Υπήρξε άγαμος, αφιερωθείσα σε έργα πίστεως και ευσεβείας. Διακόνησε στον ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό σύλλογο «Καλός Σαμαρείτης», στον ιερό ναό Αγίας Τριάδος, παλαιότερα, και τα τελευταία χρόνια στον ιερό ναό Αγίας Σκέπης. Δια το σεβάσμιο της ηλικίας της και την παρθενική της κατάσταση, υπηρέτησε ως άμισθος νεωκόρος του ιερού και μέλος της Δ. Ε. του Ε. Φ. Τ. του ιερού ναού. Υπήρξε φιλακόλουθος, προσηνής, υπάκουος και υπηρετούσα χωρίς θόρυβο, φωνασκίες και εγωισμούς· θύμιζε την Άννα την προφήτιδα(Λουκ. 2, 36-38).

 Λίγο πριν την Μ. Εβδομάδα του 2003, προσπαθώντας να κάψει θρησκευτικά περιοδικά που είχε διαβάσει, δεν πρόσεξε, και πήρε φωτιά η συνθετική ρόμπα που φορούσε, με αποτέλεσμα να υποστεί εγκαύματα φοβερά. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Πτολεμαΐδας και αργότερα στο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης, όπου μετά την Πεντηκοστή υπέκυψε, πεθαίνοντας μέσα σε αφόρητους πόνους.

 Σ’ αυτό το τελευταίο -άνω των 50 ημερών- μαρτύριό της, συνέχισε να έχει την υπομονή, την γαλήνη και το χωρίς απαιτήσεις φρόνημά της. Όταν της ζήτησα συγνώμη, επειδή λόγω των ιερατικών μου καθηκόντων της Μεγάλης Εβδομάδος δεν μπόρεσα να την επισκεφθώ και πήγα να την δω την Τρίτη της Διακαινησίμου, μου απάντησε· «Ποτέ δεν θα είχα απαίτηση, μέσα σε τόσες υποχρεώσεις που έχετε, να ανταποκριθείτε και σ’ αυτό. Ούτε το διανοήθηκα. Μην ανησυχείτε, με φροντίζουν οι γιατροί και οι νοσοκόμες». Αυτά είπε ταπεινά, χωρίς παράπονα, γκρίνιες και γογγυσμούς. Παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς τους απαιτητικούς και γκρινιάρηδες· τους πάντοτε μεμψίμοιρους.

 Αιωνία ας είναι η μνήμη της και ο Κύριος ας την αναπαύσει κοντά του.

 

Περιοδικό «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας», Ιούλιος- Αύγουστος 2003.

 

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

 

Κορυφή