“Οὐδείς τήν φύσιν ἀτιμωρητί παραβιάζει”

Βάκων

Ένας μπαρουτοκαπνισμένος απόμαχος της βιοτικής πάλης, πριν κάποιες δεκαετίες, μου επεσήμανε το εξής‧ Όπου και αν πάτε εσείς οι σύγχρονοι, κάποια στιγμή θα επιστρέψετε πίσω στα δικά μας.

Προφανέστατα εννοούσε ο εν λόγω, ότι ῾῾τα δικά μας᾽᾽, στηρίζονται στη φύση, στη δημιουργία, οπότε έχουν μία στιβαρή και ακλόνητη θεμελίωση, κοσμούμενα παραλλήλως με μία διαχρονικότητα. Πιο συγκεκριμένα “τα δικά μας”, έχουν εφαλτήριο τον ίδιο τον Δημιουργό. Ενώ εμείς οι προοδευτικοί του σήμερα, αλλά δίχως αύριο, έχουμε ως πεδίο δράσεως την τεχνολογία, τα έργα μας, τα είδωλά μας, μέσω των οποίων πολεμούμε αναιδώς την φύση και κατ' επέκταση τον ίδιο τον Δημιουργό. Εν κατακλείδι όμως πολεμούμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αλλά η ιστορία έχει διδάξει ότι τα είδωλα κάποια στιγμή γκρεμίζονται. Πέφτουν και τσακίζονται σαν υλικές υποστάσεις, σαν ετοιμόρροπα κτίσματα, αλλά και σαν υποτιθέμενες νοητές “αξίες” παρέρχονται εν μια νυκτί, καθότι συνθέτουν ένα όναρ. Έναν εφιάλτη και μία απάτη.

Αλλά και κάποιος άλλος, διάσημος επιστήμων, ο Αϊνστάιν, αναφερόμενος στο παρελθόν με μία ιδιάζουσα παρέμβασή του, τόνισε‧ “Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζω ποια όπλα θα χρησιμοποιηθούν σε έναν προσεχή πόλεμο. Γνωρίζω όμως πολύ καλά εκείνα που θα χρησιμοποιηθούν στον μεταπροσεχή: τα τόξα και τα βέλη”.

Η απορία μου συνίσταται στο εξής‧ τι θα αναγκάσει τον άνθρωπο του μέλλοντος (ή και του δικού μας παρόντος) να θυμηθεί και να “προσκυνήσει” το οπισθοδρομικό παρελθόν; Ο δανεισμός ανάγκης, από το πρωτόγονο οπλοστάσιο τόξων και βελών, προδίδει την καθολική καταστροφή του ειδώλου της τεχνολογίας και την παράλληλη ανακοπείσα έμπνευση τεχνογνωσίας, προς ανάκαμψη και αναδημιουργία εκ του μηδενός.

Οπότε αναλυόμενες σε βάθος οι δύο μετακλήσεις, δηλώνουν επιθυμία επιστροφής του ασώτου στην πρότερη βάση. Την θεϊκή. Είτε από μετάνοια, είτε από την ανάγκη του συμφέροντος και της ιδιοτέλειας.

Η επιλογή της μετανοίας είναι φυσικά, ό,τι καλύτερο υπάρχει από πνευματικής πλευράς αλλά και από υλικής, οπότε είναι καλοδεχούμενη.

Η επιστροφή όμως στο παρελθόν με πονηρές διαθέσεις και τάσεις ανορθόδοξου επεκτατισμού και εκμετάλλευσης, είναι ό,τι το χειρότερο. Η εν λόγω επιστροφή μας θυμίζει την επισήμανση, ότι ο δολοφόνος επιστρέφει πάντοτε στον τόπο του εγκλήματος. Εν προκειμένω λοιπόν, επιστρέφει ο εγκληματίας άνθρωπος στο παρελθόν, προς άντληση στοιχείων “αθώωσής” του. Ο σύγχρονος Δαναός, διαμέσου της “μετεξέλιξης” των δεδομένων του χθες και έχοντας πονηρές βλέψεις για το μέλλον, ορθώνει έναν δούρειο ίππο, που κανείς δεν γνωρίζει, τι κρύβει μέσα του.

Ας καταστούμε όμως πιο σαφείς και συγκεκριμένοι, προσπερνώντας τις μέχρι τούδε αλληγορίες.

Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι, ζώντας μέσα στη φύση, με την βοήθεια και συνδρομή της, ανεκάλυπταν κάποιους τρόπους να διευκολύνουν την ζωή τους στα ποικίλα στάδιά της. Έτσι προκειμένου να επικοινωνήσουν μεταξύ τους σε μεγάλες αποστάσεις, είχαν εφεύρει ένα πρωτότυπο οπτικό τηλέγραφο, μέσω των φρυκτών (=πυρσών), μεταδίδοντας ειδήσεις ή διαταγές κωδικοποιημένες. Η εν λόγω επικοινωνία, κατείχε την ονομασία της φρυκτωρίας.

Κατά το πέρασμά του μέσα στους αιώνες, ο άπληστος άνθρωπος έψαχνε να βρει μεθόδους για να καταστρέψει τον συνάνθρωπό του, επιβουλευόμενος την περιουσία του. Μη λησμονούμε άλλωστε, ως και τον ίδιο τον Θεό επεδίωξαν να ανταγωνισθούν οι εμπνευστές του “Πύργου της Βαβέλ”.

Έτσι άρχισε σιγά–σιγά ο άνθρωπος να προσβάλλει αντιμαχόμενος και την ίδια του την μάνα φύση. Η φύση όμως κατά τον Ιπποκράτη, είναι ιατρός των νόσων. Άρα όταν εξοντώνεις τον θεράποντα ιατρό σου, καταδυναστεύεσαι ο ίδιος από ιδιάζουσες ψυχοσωματικές νόσους και αδυνατώντας να τις αντιμετωπίσεις, εν μέσω πανικού, αυτοκαταστρέφεσαι.

Κάπως έτσι, μη μπορώντας ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τον ισχυρότερο αντίπαλό του, υποχωρούσε εδαφικά καταστρέφοντας οτιδήποτε άφηνε πίσω του, προκειμένου ο τελευταίος να συναντήσει “καμένη γη”.

Η “καμένη γη” απετέλεσε κύριο όπλο των διαφόρων στρατευμάτων κατά την υποχώρησή τους, προκειμένου να μην αφήσουν κάτι χρήσιμο στους επελαύνοντες, δημιουργώντας τους έτσι μια ανακοπή στην ταχύτητα προσβολής.

Λαμβάνοντας τα ανωτέρω στοιχεία του παρελθόντος και αντιπαραβάλλοντάς τα με παρεμφερείς καταστάσεις του παρόντος, έχουμε να θίξουμε τα κάτωθι.

Οι εμπρησμοί των τελευταίων χρόνων, που πλήττουν την πατρίδα μας επιδημικά, τι χαρακτήρα έχουν; Οι μισθωμένοι εμπρηστές και πολύ περαιτέρω οι αόρατοι εγκληματικοί “χορηγοί” τους, που κατά τα άλλα διακατέχονται από υπέρμετρες οικολογικές ευαισθησίες στη θεωρία των πολλαπλών συνεδρίων, τι προσπαθούν να επιτύχουν πάνω στα έδρανα της ιδιόμορφης συνωμοσίας τους; Σε τι αποσκοπούν και ποιο μήνυμα θέλουν να περάσουν; Σε ποιους επιδρομείς αφήνουν “καμένη γη”, προκειμένου να τους εκδικηθούν;

Άγνωστοι και αδιερεύνητοι αι βουλαί του Κυρίου, αλλά απόκρυφα και τα σατανικά σχέδια των προτέρων δολιοφθορέων και παρανοϊκών εμπρηστών.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη, εκτός ετέρων προθέσεων, ο εμπρησμός αποσκοπεί και στην επίταση της ερήμωσης της υπαίθρου και την πλήρη εγκατάλειψη των χωριών. Κατά τα άλλα, όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, εργάσθηκαν πυρετωδώς με γνώμονα την αποκέντρωση, με σύνθημα “Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα”. Κι όμως αυτό συμβαίνει‧ Ελλάδα είναι η Αρχαία Αθήνα. Μόνο αυτή!

Γιατί, όταν καίγονται τα δάση, οι καλλιεργημένες εκτάσεις, καταστρέφονται ολοσχερώς οι κτηνοτροφικές μονάδες και δεν συλλαμβάνεται κανείς ένοχος για να παταχθεί το έγκλημα, πώς θα καθίσει ο νέος άνθρωπος να ασχοληθεί με γεωργία και κτηνοτροφία, όταν έχει απέναντί του τον “τσιφλικά” των σαλονιών των άστεων και δη των κλεινών, να του φράζει όλες τις πόρτες και να τον καταδιώκει παντοιοτρόπως με στόχο την εξόντωσή του;

Αλλά αυτός είναι ο σκοπός των γαιοκτημόνων του μπετού. Η συγκέντρωση της αγέλης στην στρούγκα της μεγαλούπολης, προς έλεγχο καλύτερο και άρμεγμα αποδοτικότερο. Το μέλλον της ανθρωπότητος η σταβλισμένη κτηνοτροφία. Προς τούτο πατάξατε την ελεύθερη βοσκή. Εξοντώστε τους ερημίτες ανθρώπους, τους ανυπότακτους, τους περήφανους, των υψηλών και δασωμένων ορέων. Γιατί τα απρόσιτα βουνά, τα ακατάλληλα για καλλιέργεια και παραγωγή καρπών της γης, απεδείχθησαν ιδεώδης τόπος καλλιέργειας πνευματικών αρετών.

Ξεχάσατε τι τράβηξαν οι Τούρκοι, για να ξεθεμελιώσουν το Σούλι; Ευτυχώς δεν είναι δασωμένο το εν λόγω, οπότε δεν κινδυνεύει από εμπρησμό. Έστω όμως και σαν ιδέα–σύμβολο, κινδυνεύει να καεί από τους πυρομανείς Νέρωνες, ακόμη και αυτό το πετρώδες έδαφός του, προς εξάλειψη της ιστορίας, προς “πάταξη” του ηρωισμού και του ελεύθερου πνεύματος.

Κάπως έτσι οι εμπρηστές εγκέφαλοι, ευελπιστούν, ότι θα υποκύψουν οι “πολιορκημένοι” στους όρους των πολιορκητών, παραδιδόμενοι αμαχητί.

Παρ' όλα αυτά, τα “Άγραφα” θα συνεχίσουν, όπως και επί Τουρκοκρατίας έτσι και τώρα, να μην περιλαμβάνονται στα “φορολογικά βιβλία” των τωρινών αγαρηνών σκυλιών. Οι μειονοτικοί, οι ψεκασμένοι, οι τζαμπατζήδες αν και πολιορκημένοι, θα παραμείνουν ελεύθεροι, προς πείσμα των συγχρόνων τσελιγκάδων. ΟΧΙ στην ισοπέδωση!

Όμως ας έλθουμε στη φάση ανάλυσης του εμπρησμού καθαρά από πνευματικής πλευράς. Γιατί τελικώς το “Άγγαρον πυρ” των ημερών μας, δηλαδή η αγγελτήρια πυρά που αφάνισε όλη την πατρίδα μας, μεταφέρει και ένα έτερο μήνυμα συνταρακτικό στους Έλληνες. S.O.S. Σώστε τις ψυχές σας από την φωτιά της σάρκας, που άναψαν οι πυρομανείς άρχοντές σας. Η φωτιά του εκφυλισμού, είναι πιο απειλητική και άκρως καταστροφική, γιατί καίει το πνεύμα το ανθρώπινο. Γι' αυτό επαναστατεί η άψυχη φύση.

Φρίττει ο ήλιος, λιώνοντας όλο τον πλανήτη με τις υψηλές θερμοκρασίες του. Η γη στενάζει κάτω από τις πύρινες λαίλαπες που την κατακαίνε. Οι ορμητικοί χείμαρροι, ανεξέλεγκτοι και πλήρως ανεμπόδιστοι, κατεβαίνουν μέσα στην τέφρα των δασών διαβρώνοντας τα πάντα, πνίγοντας ανθρώπους και καταστρέφοντας περιουσίες.

Κι όμως όλα αυτά, που αποκαλούν οι υποκριτές κλιματική αλλαγή και για την οποία ευθύνονται οι ίδιοι κατά πολύ, αποτελούν μία σύγχρονη φρυκτωρία, που το βαθύ της νόημα αποκωδικοποιημένο, αναγράφει την λέξη “ΕΞΟΔΟΣ”!

Δίνει το σύνθημα για μία γενναία και υπερήφανη έξοδο, από την διαφθορά της σύγχρονης Βαβυλώνος. Οι πολιορκημένοι πρέπει να αντιτάξουν ένα βροντερό “ΟΧΙ” απέναντι στους ισοπεδωτές όλων των αξιών του έθνους μας.

Αρκετά πια! Η γη της επαγγελίας, που χάρισε ο Θεός στους ανθρώπους, κατήντησε “καμένη γη”. Θα πρέπει όλους αυτούς που συνετέλεσαν στον εν λόγω εμπρησμό, αυτά τα καμένα χαρτιά, να τα τεφροποιήσουμε πλήρως μέσα στον κλίβανο της απομόνωσης και της ολοτελούς απαξίωσης. Όσο για εμάς τους δοκιμασθέντες από τις υλικές και πνευματικές φωτιές, να πάρουμε σταθερή απόφαση αναγέννησής μας μέσα από την τέφρα μας την ψυχική και να συνεχίσουμε τον δρόμο που χάραξαν “οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”.

ΕΞΟΔΟΣ!!!

“Έχουμε κι εμείς σήμερα ανάγκη από μια έξοδο. Μια έξοδο από τον ασφυκτικό κλοιό της ίδιας της ολιγωρίας μας, του ίδιου του ψεύδους μας, του ίδιου του εαυτού μας.

Οφείλουμε να αντιτάξουμε άμυνα στην εθνική μας φθορά. Έχουμε ανάγκη σαν Έθνος από ένα άλλο τείχος, μια άλλη τάφρο.

Οι ψυχές των παιδιών μας, μέσα στην γενική κρίση που τα περιβάλλει, έχουν μείνει ανοχύρωτες.

Γιατί πρέπει να το παραδεχτούμε, πως οι ηθικές μας αντιστάσεις μειώνονται μέρα με τη μέρα” (Νικ. Βρεττάκος 1989 Λόγος για το Μεσολόγγι).

Αρίσταρχος