Η εκλογή νέου Πατριάρχη, του Ειρηναίου από Nis στο Βελιγράδι, μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ορισμένα «ρήματα ζωής», Της ακοίμητης λαμπάδας τnς θεοφιλούς παρουσίας του μακαριστού Πατριάρχη Παύλου στα δρώμενα του κόσμου τούτου διέσωσε- και έτσι αυτά «φαίνουσι πάσι», ως πνευματικοί οδοδείκτες για κληρικούς και λαϊκούς. Κι αφού «νέον έτος αριθμεί» πλέον, μπορούν να γίνουν αφορμή για ικανοποιητικό της ζωής μας προβληματισμό.

  1. Καλεί ο μακαριστός πλέον Πατριάρχης Παύλος, με την πέραν του τάφου αενάως κηρύσσουσα μεστό ποιμαντορικό λόγο φωνή του, να ενθυμούμαστε την ανθρωπιά προς όλους ανεξαιρέτως. Ούτε ατομικά, ούτε εθνικά τείχη πρέπει να υψώνονται, ώστε να αποτελούν άλλοθι για την αδιαφορία μας προς οποιονδήποτε συνάνθρωπο.

  Να μείνουμε άνθρωποι για να μην ντρεπόμαστε ενώπιον των προγόνων μας «οι να μην ντρέπονται για εμάς οι απόγονοί μας.

  Υπάρχει αρκετός χώρος για όλους κάτω από τον ήλιο. Την ειρήνη, την χρειά-ζονται όλοι οι άνθρωποι, ακόμη και οι εχθροί μας. Καλύτερα να χάσουμε το κεφάλι μας, παρά την ψυχή μας. Δεν υπάρχει συμφέρον ούτε προσωπικό, ούτε εθνικό, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει δικαιολογία, για να μη συμπεριφερόμαστε ως άνθρωποι.

(πηγή: aktines.blogspot.com)

  2. Υπενθυμίζει τη μοναχική υπόσχεση περί ακτημοσύνης που σήμερα ορισμένοι επίσκοποι προκλητικά λησμονούν.

  Τελειώνοντας η συνεδρίαση της Σερβικής Συνόδου στο Βελιγράδι, ο πατριάρχης Παύλος ξεκίνησε, κατά τη συνήθεια του, να πάει στον Εσπερινό στον Καθεδρικό Ναό. Βγαίνοντας, είδε στο πάρκινγκ ένα πλήθος από πολυτελή μαύρα αυτοκίνητα και ρώτησε:

  — Σε ποιον ανήκουν αυτά τα αυτοκίνητα;

  — «Είναι των επισκόπων, που ήρθαν για τη Σύνοδο, Μακαριότατε», του απάντησε ένας ιερέας, που τον συνόδευε.

  — Ω, ο Θεός να τους φυλάει Με τι θα κυκλοφορούσαν, άραγε, εάν δεν είχαν δώ-σει τη μοναχική υπόσχεση της ακτημοσύνης;

  3. Κάνοντας πράξη την απάρνηση της πολυτελούς διαβίωσης, διαμηνύει προς όλους ότι η χλιδή και η πολυτέλεια δεν ταιριάζουν στο χριστιανικό πρότυπο ζωής.

  Οι κάτοικοι του Βελιγραδίου συναντούσαν συχνά τον πατριάρχη Παύλο στο δρό-μο, στο τραμ ή στο λεωφορείο. Μια φορά, ενώ περπατούσε επί της λεωφόρου ο κατευθυνόμενος προς το Πατριαρχείο, σταμάτησε δίπλα του μια Μερσεντές, τελευταίο μοντέλο. Στο τιμόνι ήταν ο ιερέας μιας πλούσιας βελιγραδινής ενορίας:

  — «Μακαριότατε, παρακαλώ επιτρέψτε μου να σας πάω, όπου επιθυμείτε, του λέει περιποιητικά. Ο Πατριάρχης, μόλις ανέβηκε, ρώτησε:

  — Πάτερ, ποιανού είναι αυτό το πολυτελές αυτοκίνητο;

  — Δικό μου, Μακαριότατε!

  — «Σταμάτα αμέσως!», τον διέταξε ο Πατριάρχης. Κατέβητε, έκανε ταπεινά το σημείο του σταυρού, τον ευλόγησε και του είπε:

  — Ο Θεός να σε προστατεύει!

[Άρθρο του Jovan Janjic από την εφημερίδα «Nasa Rec» 772/13.2.2004) Πηγή: Προσκυνητής).

  4. Απλά και κατανοητά μας κάνει κοινωνούς του διακριτικού μηνύματος ότι η πονηριά και η ακαθαρσία είναι επιλογή του παθογόνου εγωπαθητικού μας συνδρόμου.

  Ο διάκονος, που συνόδευε τον Πατριάρχη στις εξόδους του στο Βελιγράδι, διηγείται για το μάθημα που πήρε από αυτόν μια φορά που πήγαιναν στην εκκλησία Μπάνοβο Μπέρντο.

  — «Με τι θα πάμε, με το αυτοκίνητο»; ρώτησε ο διάκονος.

  — «Όχι, με το λεωφορείο»! απάντησε κατηγορηματικά ο Πατριάρχης.

  — Μα το λεωφορείο είναι πάντα γεμάτο και η ζέστη είναι αποπνιχτική. Και δεν είναι και κοντά.

  — «Έτσι θα πάμε», του λέει κοφτά ο Πατριάρχης.

  — «Μακαριότατε, προσπαθούσε να τον πείσει ο διάκονος, είναι καλοκαίρι ο κόσμος πηγαίνει για μπάνιο στο νησάκι Τσιγκάλια και οι πιο πολλοί άνθρωποι είναι ημίγυμνοι, δεν είναι σωστό...».

  — «Πάτερ», του λέει ήσυχα ο Πατριάρχης, ο καθένας βλέπει ότι θέλει!».

Ηλίας Αλεξανδρής

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ