Υπήρξε πολύτιμος βοηθός του ανθρώπου από τήν αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Από τό χωράφι μέχρι τις πόλεις, από αχθοφόρος και μεταφορικό μέσο μέχρι κινητός μανάβης και γαλακτοπώλης, η συμβολή του στην έξέλιξη της γεωργίας και στην ανάπτυξη αγροτικών περιοχών υπήρξε καθοριστική. Μετέφερε κοινούς θνητούς αλλά και βασιλείς και ηγεμόνες στη ράχη του, αξιώθηκε να μεταφέρει και Αυτόν τον Ίδιο τόν Βασιλέα των βασιλέων! Ναι, το ταπεινό γαϊδουράκι, το ζώο που ζει μέχρι και πενήντα χρόνια, ύπήρξε πιστός υπηρέτης του ανθρώπου, φορτώθηκε ακόμη και τις αδυναμίες και παράλογες συμπεριφορές του και γνώρισε γι’ αυτό την άδικη περιφρόνηση, αλλά γνώρισε και την μεγαλύτερη τιμή από όλα τα άλλα ζώα. Όμως φαίνεται, ότι η εποχή του πέρασε πλέον ανεπιστρεπτί. Τη στιγμή που χρησιμοποιούμε την ισχύ ογδόντα και εκατό ίππων για να κάνουμε και τις απλούστερες μετακινήσεις μας, η χρησιμότητα του ταπεινού γαϊδαράκου πέρασε στο περιθώριο. Σύμφωνα με έρευνα του Εργαστηρίου Ζωοτεχνίας της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το 1950 υπήρχαν 508.000 όνοι στην Ελλάδα, το 1995 μειώθηκαν σε 95.000 και το 2008 είχαν άπομείνει λιγότεροι από 16.000. Τα συμπαθητικά τετράποδα δίνουν πλέον αγώνα επιβίωσης μαζί με τους λίγους «πεισματάρηδες» ιδιοκτήτες τους, έχοντας βρεί καταφύγιο κυρίως στα νησιά, όπου ακόμα είναι χρήσιμα. Απομεινάρια ενός πολιτισμού που χάνεται. Τι κρίμα!... Και τώρα σε ποιο ζώο θα φορτώνουμε την ακαταλόγιστη συμπεριφορά μας;

ΑΠΟΨΕΙΣ – ΣΚΕΨΕΙΣ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «Η ΔΡΑΣΙΣ ΜΑΣ» ΜΑΡΤΙΟΣ 2010

Σημείωση αντιγράψαντος· Οι όνοι μπορεί να λείψουν· τ’ ανθρώπινα όμως γαϊδούρια πάντοτε θα υπάρχουν, για να δυσφημούνται –κακώς βέβαια- αιωνίως οι όνοι.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ