ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«ΠΡΟΣ ΣΤΑΓΕΙΡΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟ ΑΣΚΗΤΗ» (ΙΔ´.)

Αλλά ο λαμπρός και ένδοξος υιός του, οΙωσήφ, ποιόν δεν υπερέβαλε στα βάσανά του; Ο πατέρας του Ιακώβ είχε ένα αδελφό που τον επιβουλευόταν, τον Ησαύ, αυτός είχε όλους τους αδελφούς του εναντίον του. Και ο Ησαύ μόνο απειλές εκτόξευσε· τ’ αδέλφια του Ιωσήφ τον φθονούσαν και τον διέβαλλαν συνεχώς (Γεν. 4,9) και μετά, αφού είδαν ότι οι διαβολές τους δεν πετυχαίνουν τον σκοπό τους, προχώρησαν σε πράξεις. Τι φοβερώτερο κακό από το να έχεις εχθρούς τους ανθρώπους που ζεις μαζί. Ό,τι τράβηξε αργότερα ο Ιωσήφ στους αδελφούς του το οφείλει. Στον Ιακώβ υπήρχε η μητέρα του η οποία τον υποστήριζε και τον προστάτευε, ενώ του Ιωσήφ η μητέρα είχε πεθάνει.

Τον μακάριο Ιωσήφ δεν τον θαυμάζω μόνο δια τις δοκιμασίες και τα βάσανα που υπέστη αλλά και για την δοκιμασία που υπέστη στον τομέα του γενετήσιου ενστίκτου. Ήταν νέος είκοσι ετών πάνω στην ζωτικότητά του και στον οργασμό των ενστίκτων. Σ’ αυτή την ηλικία και χωρίς να υπάρχει πειρασμός τον επιζητείς. Πολύ περισσότερο, όταν νιώσεις την πρόσκληση-πρόκληση από το άλλο φύλλο, ενδίδεις. Η Αιγυπτία ήταν νέα, όμορφη στολισμένη, πλούσια και ο άνδρας της ευνούχος του Φαραώ. Οι βασιλείς της εποχής εκείνης, για να έχουν σιγουριά ότι δεν θα επαναστατήσουν οι αξιωματούχοι τους με σκοπό να τους εκθρονίσουν και να γίνουν αυτοί βασιλείς, τους ευνούχιζαν. Έτσι η ζωή τους ήταν τραγική. Παντρεμένοι και ευνούχοι. Ζούσανε μία κόλαση. Συνεπώς η σύζυγος του Πετεφρή, ανικανοποίητη όπως ήταν, ήταν κυριολεκτικά δαιμονισμένη για την σαρκική μίξη. Μεγάλος πειρασμός και μεγάλη ευκαιρία για να αμαρτήσει ο Ιωσήφ. Κι όμως εκείνος βράχος. Και απ’ ότι φαίνεται ενδιαφερόταν και για την ψυχή εκείνης. Διότι μπορούσε να την μιλήσει σκληρά και περιφρονητικά και να την αποπέμψει κατά τον χειρότερο τρόπο. Αντίθετα εκείνος της θύμισε το πόσο τον αγάπησε και τον εμπιστεύτηκε ο άνδρας της και ότι του ήταν αδύνατο να μη φανεί πιστός σ’ αυτή την αγάπη αλλά και ότι αδυνατούσε να πράξει κάτι τέτοιο και ενώπιον του Θεού του, που τόσο τον είχε αγαπήσει και τον είχε προστατέψει (Γεν. 39, 8-9).

Κι όμως μετά από την τόση καλωσύνη και σωφροσύνη του ο Θεός επέτρεψε να συκοφαντηθεί και να φυλακιστεί και να θριαμβεύσει η κακία της δαιμονισμένης για αμαρτία κυρίας του! Κι αυτό διότι ήθελε να τον λαμπρύνει υπερβολικά και να του δώσει πολλούς μισθούς. Έτσι ο Ιωσήφ φυλακίζεται και παραμένει στην φυλακή ενώ οι αξιωματούχοι του Φαραώ των οποίων θα ερμηνεύσει τα όνειρα θα αποφυλακιστεί ο ένας και θα εκτελεστεί ο άλλος όπως τους προφήτεψε.

Ας τον ακούσουμε πόσο υπέφερε στην φυλακή, άσχετα που ο αρχιδεσμοφύλακας του είχε παραδώσει τα πάντα στα χέρια του. «Θυμήσου με, όταν θα ζεις ευτυχισμένος, και λυπήσου με και μίλα στον Φαραώ για μένα και βγάλε με από το οχύρωμα αυτό. Διότι με κλέψαν από την γη των Εβραίων και εδώ δεν έκανα κανένα κακό αλλά με ρίξαν (χωρίς να φταίω) στο λάκκο αυτό» (Γεν. 40, 14-15). Υπέμεινε με ευκολία την φυλάκιση χωρίς να τα βάζει με τον Θεό, αλλά ζούσε μαζί με ανθρώπους τυμβωρύχους, κλέφτες, πατροκτόνους, μοιχούς, δολοφόνους και άλλους παρόμοιους. Έβλεπε δε άλλους αθώους να φθείρονται εκεί μέσα άσκοπα και άδικα.

Ο δούλος λοιπόν του Φαραώ αποφυλακίστηκε και ο εκλεκτός του Θεού Ιωσήφ έμεινε φυλακισμένος. Μη λοιπόν ρωτάς γιατί ο δούλος σου, που δαιμονίστηκε, θεραπεύθηκε και συ παραμένεις δαιμονισμένος.

Μα θα πεις ότι στο τέλος έγινε αντιβασιλιάς της Αιγύπτου.Κι αυτό όμως είναι βάσανο για έναν που αγαπά την ήσυχη και αμέριμνη ζωή. Πλήθος οι φροντίδες, οι ανησυχίες, οι αγωνίες για έναν άρχοντα. Έπειτα στους αγίους της Παλαιάς Διαθήκης, αν συνέβησαν και υλικές αμοιβές, δεν υπήρχε τότε η πλήρη γνώση για την βασιλεία του Θεού, για την ανάσταση των νεκρών, για την αιώνια κρίση. Σε μας όμως θα υπάρξει κανείς που να παραπονεθεί για το τι αντιμετωπίζει, τη στιγμή που γνωρίζει το πρόσκαιρο και φευγαλέο των υλικών αγαθών αλλά και το αιώνιο και αμετάθετο και συνεχώς αυξανόμενο μεγαλείο των ουρανίων αγαθών. Αυτός που γνώρισε την ποικίλη ηδονή και δόξα, ο Σολομών, θα γράψει· «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1,2). Γιατί δεν τον προσέχουμε.

 Για την διασκευή· ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ