ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«ΠΡΟΣ ΣΤΑΓΕΙΡΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟ ΑΣΚΗΤΗ»(Δ´.)

Οι προφήτες μιλούν για την φιλανθρωπία του Θεού

Η φιλανθρωπία του Θεού, η κηδεμονία και η πρόνοιά του φαίνεται στο ότι, όταν στην παρακοή του Αδάμ και της Εύας προσετέθη η παρακοή των απογόνων τους και τίποτα δεν μπορούσε να τους διορθώσει και έπρεπε κανονικά όλοι να καταστραφούν με τις συνεχείς παραβάσεις τους, τότε ο Θεός εφανέρωσε την πιο μεγάλη ευεργεσία του, θυσίασε τον Υιόν Του χάριν των εχθρών του.Στην αύξηση της ιδικής μας παρακοής, αυξάνει τις δικές του ευεργεσίες!

Παράδοξη η λογική του Θεού. Δι’  αυτό λέγει μέσω των προφητών:

«Όσο απέχει ο ουρανός από την γη, τόσο απέχει η νοοτροπία μου από την δική σας νοοτροπία και οι σκέψεις μου από τις δικές μου σκέψεις» (Ησ. 55,9).

Επίσης· «Όσο είναι το ύψος του ουρανού από την γη, τόσο ισχυρό κατέστησε ο Κύριος το έλεός του προς αυτούς που τον υπολογίζουν και τον σέβονται· όσο απέχει η ανατολή από την δύση, τόσο απομάκρυνε τις ανομίες μας από εμάς· όπως ευσπλαχνίζεται ο πατέρας τα παιδιά του, έτσι ευσπλαχνίστηκε και ο Κύριος αυτούς που τον φοβούνται» (Ψαλμ. 102,11).

«Μήπως είναι δυνατό η γυναίκα να λησμονήσει τα παιδιά της ή να μη λυπηθεί τους καρπούς της κοιλιάς της; Αλλά κι αν υποτεθεί ότι η γυναίκα μπορεί να τα ξεχάσει, εγώ όμως δεν θα τα λησμονήσω» (Ησ. 49,15). Δείχνει έτσι ότι η αγάπη του Θεού είναι ανώτερη και από τη φυσική φιλοστοργία και μάλιστα της μητέρας, η οποία κατά κανόνα αγαπά τα παιδιά της περισσότερο από τον άνδρα της.

Και αυτά λέγουν οι προφήτες για την φιλανθρωπία του Θεού. Ας δούμε όμως τι λέγει γι’ αυτήν ο ίδιος ο Χριστός.

«Εάν δε εσείς ενώ είστε πονηροί, γνωρίζετε να δίνετε ωφέλιμα πράγματα στα παιδιά σας, δεν θα δώσει πολύ περισσότερο ο ουράνιος πατέρας σας αγαθά πράγματα σ’ αυτούς που του ζητούν; Δηλαδή όσο απόσταση υπάρχει μεταξύ των αγαθών από τους πονηρούς, τόσο διαφέρει η φροντίδα του Θεού από την φροντίδα ακόμη κι αυτών των πονηρών πατέρων. Πάντως με το μυαλό δεν μπορούμε να καταλάβουμε αγάπη Θεού. Διότι είναι ακατανόητη και ασύλληπτη. Εάν δε συμβαίνει να μη τη διαπιστώνουμε στο κάθε τι αυτό αποτελεί απόδειξη ότι είναι άπειρη.

Ο Θεός, επειδή ευεργετεί το γένος το ανθρώπινο από αγαθότητα, μη έχοντας ανάγκη τη δική μας δόξα και την αγάπη ούτε κάποια αμοιβή, αφήνει τις περισσότερες ευεργεσίες του να μας διαφεύγουν. Και όταν τις αποκαλύπτει, πάλι το κάνει προς χάρη μας, για να τον ευγνωμονούσαμε και ν’ αποσπάσουμε απ’ αυτόν περισσότερη χάρη και βοήθεια.

Ας ευχαριστούμε τον Θεό για όσα γνωρίζουμε και για όσα δεν γνωρίζουμε. Διότι γνωρίζει να ευεργετεί, όχι μόνο αυτούς που θέλουν, αλλά και όσους δεν θέλουν, άσχετα αν αυτοί δεν εκμεταλλευθούν τις ευεργεσίες Του. Γι’  αυτό λέγει ο Παύλος «εν παντί ευχαριστείτε».

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΧΩΡΙΣΤΑ

Αυτό φαίνεται σε πλήθος χωρίων της Γραφής. Αναφέρουμε μερικά.

α´. «Ουκ έστι θέλημα έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς, ίνα απόληται εις των μικρών τούτων» (Ματθ. 18,14). β´. «Ος θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2,4) γ´. «Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθ. 9,13). δ´. «Έλεος θέλω και ου θυσίαν» (Ωσ. 6,6). Δηλαδή ενδιαφέρεται και για τους πιστούς και για τους άπιστους και για τους δικαίους και για τους αμαρτωλούς.

Όταν όμως και μετά από τόση φροντίδα που έδειξε δι’ αυτούς δεν θελήσουν να γίνουν καλύτεροι και να γνωρίσουν την αλήθεια, ούτε και τότε πάλιν τους εγκαταλείπει. Αλλ’ επειδή με τη θέληση τους στέρησαν τους εαυτούς τους από την ουράνια ζωή, και πάλι χορηγεί αυτούς όλα τ’ αγαθά της παρούσης ζωής. Ανατέλλει τον ήλιο δια τους πονηρούς και αγαθούς, βρέχει και δια τους δικαίους και δια τους αδίκους και παρέχει όλα τα αναγκαία δια την παρούσα ζωήν (πρβλ. άφρονα πλούσιο ή πλούσιο και φτωχό Λάζαρο).

Εάν λοιπόν δια τους εχθρούς του επιδεικνύει τόση μεγάλη πρόνοια, πως είναι δυνατόν ποτέ ν’ αδιαφορήσει δι’ αυτούς, που πιστεύουν εις αυτόν και τον λατρεύουν με όλη την δύναμή τους; Με κανένα τρόπο δεν είναι δυνατό να συμβεί αυτό, αλλά τους περιβάλλει με πολύ μεγαλύτερη φροντίδα. Διότι λέγει· «Και οι τρίχες της κεφαλής σας είναι μετρημένες» (Λκ. 12,7). Τόσο πολύ ενδιαφέρεται ο Θεός για μας τους πιστούς, που γνωρίζει τις πιο απίθανες λεπτομέρειες της προσωπικότητάς μας.

Λοιπόν Σταγείριεεγκατέλειψες πατέρα, οικία, φίλους, συγγενείς, πλούτο, δόξα για το Χριστό. Και τώρα υποφέρεις τόσα βάσανα· μη κλονιστείς και θελήσεις να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Η λύση της απορίας σου, γιατί να σου συμβαίνουν αυτά, θα δοθεί από τις ίδιες τις σκέψεις, που έχει προέλθει η απορία. Είναι αδύνατον ο Θεός να είπε ψέματα. Υποσχέθηκε αιώνια ζωή.Τι είναι αυτό που σε κάνει ν’ αθυμείς; Ο πειρασμός; Μα αυτός δεν καταργεί την αιώνιο ζωή, αυτός την εμπλουτίζει.

Αλλά κι αν αυτά που υποσχέθηκε ο Θεός επρόκειτο να εκπληρωθούν σ’ αυτή τη ζωή ούτε και τότε έπρεπε να στεναχωριέσαι. Ο πιστός πρέπει ν’ έχει τόση ακλόνητη πίστη στο Θεό, ώστε, κι αν ακόμη αυτά που συμβαίνουν φαίνονται αντίθετα προς τις υποσχέσεις του, ούτε τότε να ταράζεται και να χάνει την ελπίδα.

Στον Αβραάμ υποσχέθηκε ότι θα γεμίσει τον κόσμο με απογόνους. Κι όμως είκοσι πέντε χρόνια περίμενε παιδί… Και όταν γεννήθηκε κι αφού μεγάλωσε αρκετά παίρνει διαταγή να το θυσιάσει. Να θυσιάσει το παιδί με το οποίο επρόκειτο να γεμίσει απογόνους. Ο Αβραάμ ατάραχος και ακλόνητος υπακούει. Ήξερε ότι ο Θεός βρίσκει λύση και ‘κεί που δεν υπάρχει. Σώζει και μέσα στη φωτιά (τρεις παίδες εν καμίνω). Δι’ αυτό «Πίστει προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζόμενος» (Εβρ. 11,17).

Ο Ιωσήφ είδε όραμα να τον προσκυνούν τ’ αδέλφια του και οι γονείς του. Κι όμως τα γεγονότα που επακολούθησαν ήταν αντίθετα. Έρχεται ο ονειροπαρμένος· ας τον ρίξουμε στον λάκκο να δούμε που θα πάνε τα όνειρά του, είπαν τα αδέλφια του, όταν τον είδαν να έρχεται προς συνάντησή τους. Τον ρίξαν στο λάκκο, τον πούλησαν ως δούλο στους βαρβάρους, έφυγε μακριά στο εξωτερικό. Τον συκοφάντησε η κυρία του, τον φυλακίσαν 13 χρόνια, τον ξέχασαν αυτοί που τους ερμήνευσε τα όνειρα. Κι όμως μένει ακατάβλητος.

Για την διασκευή· ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ