ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«ΠΡΟΣ ΣΤΑΓΕΙΡΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟ ΑΣΚΗΤΗ» (ΙΒ´.)

Αλλά και ο μακάριος Ιώβ αμείφθηκε από τον Θεό και κατατάχτηκε στους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, διότι όχι απλώς υπέφερε όλα όσα επέτρεψε ο Θεός, αλλά επειδή τα υπέφερε αγόγγυστα με δοξολογία και ευλογία. Ο Ιώβ δέχτηκε την επιδρομή του Σατανά πολύ πιο άγρια και σκληρά απ’ ότι εσύ. Μα αυτός ήταν μεγάλος άγιος θα μου πεις. Κι εσύ όμως που έχεις τα δύο τάλαντα, για να μιλήσω βάσει της Γραφής, θα πάρεις τον ίδιο μισθό με τον Ιώβ, αν απλώς την μικρότερη δύναμή σου την διπλασιάσεις. Τα κατορθώματα δεν κρίνονται με το μέτρο των πειρασμών αλλά με τη δύναμη των πράξεων που μπορεί ο καθένας μας. Μικρός αγών μας δίδει τα στεφάνια που αναλογούν σε μεγάλο. Πόσο δίκαιος είναι ο Θεός!

Ας επιστρέψουμε όμως στον διάδοχο του Αβραάμ τον Ισαάκ. Ο Ισαάκ δεν ανέλαβε μακρά αποδημία όπως ο πατέρας του ούτε αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πατρική του γη. Αλλά το αποκορύφωμα των κακών το υπέμεινε και ο ίδιος. Αντιμετώπισε κι αυτός το θέμα της ατεκνίας. Περίμενε είκοσι χρόνια για να δει παιδιά. Η γυναίκα του υπέφερε τόσο από τους πόνους της εγκυμοσύνης, ώστε να υπομένει ζωή πικρότερη από τον θάνατο.

Δοκίμασε κι αυτός πείνα, δεν τον άφησε όμως ο Θεός να μεταβεί στην Αίγυπτο. Η πείνα είναι φαινόμενο που ο Θεός κινεί τα σχέδια και τα προγράμματά του. Εξασκεί τους ανθρώπους στην πίστη, στην υπομονή, στην υπακοή και παρέχει σ’ αυτούς τη θεία χάρη του. Πως η γη της επαγγελίας να μη μπορεί να θρέψει τους ανθρώπους της; Τι πειρασμός αυτό για Αβραάμ και Ισαάκ.

Κινδύνευσε κι αυτός να πάθει όσα ο πατέρας του από την γυναίκα του, που προσπάθησαν να του την πάρουν. Και τον μεν πατέρα του τον εκτιμούσαν όσοι κατοικούσαν κοντά του, αυτόν όμως τον καταδίωκαν σαν εχθρό και πολέμιο και δεν τον άφηναν να απολαμβάνει τους κόπους του. Τον βούλωναν τα πηγάδια του και τον διώχναν από τα μέρη που καθόταν (Γεν. 26). Ο Ισαάκ δεν αντιστάθηκε και δεν διεκδίκησε δυναμικά το δίκαιό του. Εφάρμοσε αυτό που θα πει στην Καινή Διαθήκη ο Κύριος «Μη αντιστήναι τω πονηρώ» (Ματθ. 5,39). Έφευγε και πήγαινε σε άλλα μέρη. «Αδικία», «Εχθρία», «Ευρυχωρία» ονόμασε τα μέρη από τα οποία τον έδιωξαν. Πάντως ο Θεός ήταν μαζί του και τον ευλογούσε κι ενώ ήταν πείνα κι ενώ νοίκιαζε τα μέρη από τους Φιλισταίους τα δικά του χωράφια δίναν πολλαπλούς καρπούς. Όταν κάποτε τους έκανε φίλους του και είπε κι αυτός να χαρεί, στο τέλος της ζωής του, τότε αντιμετώπισε μεγάλες οικογενειακές στεναχώριες.

Ο πρωτότοκος υιός του Ησαύ πήρε γυναίκες αλλόφυλες, παρά τη γνώμη του πατέρα του. Αυτές οι γυναίκες προξένησαν πολλά κακά στο σπίτι, τα οποία τα παραλείπει η αγία Γραφή, αλλά τα υπαινίσσεται όταν γράφει ότι οι γυναίκες αυτές «μαλώναν με την Ρεβέκκα» (Γεν. 26,35). Όσοι έχουν σπίτια και παιδιά νυμφευμένα γνωρίζουν πόσο μεγάλο κακό είναι να υπάρχει διένεξη μεταξύ της μητέρας του γαμπρού και της νύφης. Και το κακό αυτό είναι διαρκές και δηλητηριάζει όλη τη ζωή της οικογενείας.

Ο Ισαάκ τα χρόνια εκείνα χάνει την όραση των οφθαλμών του. Αποτυγχάνει να ευλογήσει το παιδί το οποίο ήθελε. Ζει την διένεξη των δύο παιδιών του, η οποία με την αρπαγή των πρωτοτοκίων φθάνει στο αποκορύφωμά της και προεικονίζει την θεατρική τραγωδία του Σοφοκλή «Επτά επί Θήβαις», όπου οι υιοί του Οιδίποδα, Ετεοκλής και Πολυνείκης, αγωνιζόμενοι ποιος θα διαδεχθεί τον πατέρα τους, αλληλοφονεύθηκαν στην Θήβα, πολεμώντας μεταξύ τους.

Την σύγκρουση των δύο αδελφών εν τέλει την αποτρέπει η μητέρα τους, κανονίζοντας να φύγει Ιακώβ στο θείο του τον Λάβαν. Έτσι όμως στερούνται το πιο καλό παιδί τους και αναγκάζονται να συγκατοικούν με το χειρότερο. Πόσο στεναχωρέθηκαν, ειδικά η Ρεβέκκα, η οποία δεν θα το δει καθόλου πλέον μέχρι το θάνατό της. Αυτός υπήρξε ο βίος του Ισαάκ που θεωρείται ο ευτυχέστερος πατριάρχης.

Για την διασκευή· ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΔΡΑΧΑΝΗΣ