ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«ΠΡΟΣ ΣΤΑΓΕΙΡΙΟ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟ ΑΣΚΗΤΗ» (ΙΣΤ´.)

Μετά τον Μωυσή έχουμε τον Ιησού του Ναυή, ο οποίος τον διεδέχθη στην αρχηγία. Είναι αυτός που μαζί με τον Μωυσή απόλαυσε όλα τα ανιαρά που έζησε εκείνος από τον αχάριστο και αδιόρθωτο ισραηλιτικό λαό. Αλλά και μετά τον θάνατο του Μωυσή υπέστη μύρια όσα. Είναι αυτός που κατέκτησε την Χαναάν και εισήγαγε το λαό του Θεού στη γη της επαγγελίας, μοιράζοντας αυτήν στις φυλές του Ισραήλ. Είναι αυτός που πέρασε τον Ιορδάνη, όπως πέρασε ο Μωυσής την Ερυθρά θάλασσα. Είναι αυτός που κατέκτησε την απόρθητη Ιεριχώ, αφού ο Θεός γκρέμισε τα τείχη της με την θεία του ενέργεια. Είναι αυτός που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του, χωρίς να έχει κανένα θύμα ο στρατός του, εφ’ όσον υπάκουαν κατά πάντα στον Θεό, και χωρίς να αφήσει ζωντανό κανένα αντίπαλό του. Κι όμως παρόλες τις νίκες του και τις ηγετικές ικανότητές του θρήνησε κι αυτός από απιστίες των υπηκόων του. Θα διηγηθούμε ένα περιστατικό.

Μετά την άλωση της Ιεριχώ οι Ισραηλίτες έπρεπε να κατακτήσουν την Γαι, πόλη επίσης αξιόλογο και μεγάλη και έδρα βασιλέως. Ο Ιησούς έστειλε πρώτα κατασκόπους· όταν επέστρεψαν, του είπαν ότι τρεις χιλιάδες μόνο είναι ο στρατός της και δεν είναι ανάγκη να μεταβεί εκεί όλος ο Ισραήλ. Ένα μόνο τμήμα αρκεί. Πράγματι βάδισαν τρεις μόνο χιλιάδες εναντίον της Γαι, αλλά ο ισάριθμος στρατός της Γαι τους νίκησε, τους καταδίωξε και φόνευσε και τριάντα Ισραηλίτες. Ο λαός πανικοβλήθηκε τότε και έγινε «σαν νερό». Έλιωσε κυριολεκτικά από τον φόβο του.

Ο Ιησούς έπεσε σε μεγάλη λύπη. Αυτός και όλοι οι άρχοντες του λαού έσχισαν τα ρούχα τους, ρίξαν χώμα στα κεφάλια τους, πέσαν στη γη και κλαίγαν συνεχώς ενώπιον του Κυρίου. Ο Ιησούς είπε γεμάτος παράπονο· «Γιατί Κύριε μας το έκανες αυτό; Μας πέρασες από τον Ιορδάνη, για να μας παραδώσεις στους Αμοραίους να μας σφάξουν; Γιατί δεν μας άφησες να κατοικίσουμε κοντά στον Ιορδάνη; Τώρα θα μάθουν τα έθνη του τόπου αυτού την ήττα μας και τον πανικό μας και θα μας κυκλώσουν και θα μας συντρίψουν. Και τι θα γίνει με το μέγα όνομά σου πως θα δοξαστεί»;

Και ο Κύριος απάντησε· «Σήκω επάνω, γιατί πέφτεις κατά γης; Το έκαμα αυτό, διότι ο λαός αμάρτησε και καταπάτησε την μεταξύ μας συμφωνία. Έκλεψαν από το αφιέρωμα που απαίτησα να έχω από την Ιεριχώ». Ο Θεός είχε ζητήσει να μη πάρουν τίποτα από τα λάφυρα της Ιεριχώ. Όλα να καούν και να καταστραφούν, σαν θυσία προς Εκείνον. «Ουδέποτε πλέον θα νικήσει ο Ισραήλ. Πάντοτε θα στρέφετε τον αυχένα στον εχθρό για να σας σφάζει. Αφού κλέψατε από το αφιέρωμά μου, γίνατε όλοι αφιέρωμα και πρέπει να σφαγείτε. Χωρίζομαι από σας. Θα σωθείτε μόνο αν εκβάλετε το ανάθεμα από ανάμεσά σας. Αύριο θα συνάξεις τον λαό και θα τον αγιάσεις (δηλαδή θα τον αφιερώσεις εκ νέου) σε εμένα. Και θα τους ανακοινώσεις όσα σου είπα. Και θα αρχίσεις να αποχωρίζεις πρώτα την φυλή που θα σου δείξω, έπειτα τον δήμο, έπειτα τον οίκο (την συγγένεια) και τέλος τον άνδρα. Αυτόν θα τον καύσετε, διότι χάλασε την συμφωνία μας και μόλυνε τον Ισραήλ.

Ο Ιησούς έπραξε όπως του είπε ο Κύριος. Ο Θεός του υπέδειξε την φυλή του Ιούδα· έπειτα τον δήμο του Ζαρά και στο τέλος τον Ισραηλίτη Άχαρ. Λέγει ο ιησούς στον Άχαρ· «Δοξολόγησε τον Θεό και εξομολογήσου τι έπραξες και μη μου κρύψεις τίποτα».

Ομολόγησε ο Άχαρ ότι έκλεψε από τα λάφυρα και ότι έχει τα κλοπιμαία κρυμμένα στη σκηνή του. Και τα έφερε στον Ιησού. Πήρε ο Ιησούς τον Άχαρ και την οικογένειά του και όλα τα υπάρχοντά τους και τους ανέβασε στον λόφο Εμεκαχώρ. Και είπε δυνατά να τον ακούν όλοι· «Επειδή μας εξολόθρευσες θα σε εξολοθρεύσει εσένα και την οικογένειά σου ο Κύριος». Και όλοι οι Ισραηλίτες άρχισαν να τους λιθοβολούν την οικογένεια, τα ζώα και όλα τα υπάρχοντα τους ακόμη και τα άψυχα. Έτσι δημιουργήθηκε ένας μεγάλος σωρός λίθων, κάτω από τον οποίο θάφτηκε ο Άχαρ οικογενειακώς. Τότε ονόμασαν και τον τόπο εκείνο Εμεκαχώρ, που σημαίνει «Παύση της οργής» διότι «έπαυσε ο Κύριος τον θυμό και την οργή του».

Η ιστορία του Άχαρ είναι ένα σκληρό και φοβερό γεγονός, που εξουθένωσε κυριολεκτικά τον Ιησού του Ναυή. Από την ανάληψη της αρχηγίας του νέου Ισραήλ, που προέκυψε με τον θάνατο των παλαιών Ισραηλιτών εκτός της Χαναάν, ο λαός σαν σύνολο και σαν άτομα ήταν παρθενικός και αναμάρτητος από βαρύ και απαίσιο αμάρτημα ενώπιον του Θεού.  Πρώτος ο Άχαρ ράγισε το γυάλινο δοχείο της ψυχικής καθαρότητας του Ισραήλ και επανέφερε τα αμαρτήματα των ασεβών πατέρων, οι οποίοι άφησαν τα σώματά τους στην έρημο. Ο Ιησούς του Ναυή βέβαια ήταν αθώος όπως και οι άλλοι Ισραηλίτες, αλλά το αμάρτημα του ενός μόλυνε ολόκληρο το σώμα του Ισραήλ και είχε φοβερές συνέπειες για ολόκληρο το έθνος, μέχρι που αφορίστηκε κατά τον τρόπο που περιγράψαμε. Πόσο λυπηρό και οδυνηρό για ένα ηγέτη τέλειο, άκαμπτο, αλύγιστο, που ποτέ του δεν ταλαντεύτηκε και δεν απίστησε, τηρώντας στο έπακρον τα όσα του διέταζε ο Θεός! Πόσο πικράθηκε, όταν αναγκάστηκε να εξοντώσει όχι μόνο τον Άχαρ αλλά και όλους τους οικείους του και τα ζώα του! Αν εμείς, βλέποντας ξένους να τιμωρούνται, δεν ανεχόμαστε ούτε καν να βλέπουμε το θέαμα, τί έπαθε εκείνος που τιμώρησε τους ομοφύλους του και συμπατριώτες του με τέτοια κακά; Αλλά έπρεπε να το κάνει. Εάν θέσουμε ένα σάπιο φρούτο σε ένα καλάθι με υγιά φρούτα σαπίζουν όλα. Αν όμως θέσουμε σε ένα καλάθι σάπια φρούτα ένα υγιές, αυτό δεν θα τα επαναφέρει σε υγιεινή κατάσταση, αλλά κι αυτό θα σαπίσει. Πόσο μεγάλη η δύναμη του κακού! Γι’ αυτό και ο Θεός αλλά και ο Ιησούς αντέδρασαν τόσο σκληρά στο ανόμημα του Άχαρ.

Αλλά και πόσο πόνεσε ο Ιησούς με την απάτη των Γαβαωνιτών (Ιησ. Ναυή 9,23 και εξής); Πόσο τον κούρασε η διανομή της γης Χαναάν στις φυλές και τους δήμους και τις οικογένειες του Ισραήλ; Πόσο τον διέλυσε κυριολεκτικά η συνεχής ενασχόληση του με τους πολέμους, ασχέτως που εν τέλει νικούσε. Τα τρόπαια της νίκης δεν ήταν ικανά να να ησυχάσουν την ψυχή του από τις συνεχείς φροντίδες και περισπασμούς γι’ αυτά που υπολείπονταν ακόμη και από τους φόβους και την αγωνία μη επαναληφθεί το γεγονός με τον Άχαρ. Κι όμως ήταν ο άνθρωπος που ευαρέστησε τον Θεό σε όλα και συνεχώς. Γιατί δεν τα θυμάσαι αυτά Σταγείριε;

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ