Η ιστορία αυτού του βατράχου είναι ωμή μα πραγματική...
Από την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα, έως το Matrix, διαβαίνοντας μέσα από τους μύθους του La Fontaine, καταλήγουμε πώς η χρήση του γλωσσικού συμβολισμού είναι ένας προνομιακός τρόπος που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να σκεφτεί και να διαδώσει τις ιδέες του σε άλλους ανθρώπους.
Ο Olivier Clerc, συγγραφεύς και φιλόσοφος, με αυτή την μικρή ιστοριούλα, μέσω τη αλληγορίας, εμφανίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποιήσεως των αλλαγών, που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία μας, τις μεταξύ μας σχέσεις, την κοινωνική εξέλιξη και το περιβάλλον.
Είναι μέσα της, συμπυκνωμένες, η ζωή και η γνώση, πού ο καθείς μας θα πρέπει ν να φυτέψει στον προσωπικό του κήπο, ώστε αύριο να μπορέσει να δρέψει τους καρπούς τους.
Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν...
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβετε μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Το νερό, σιγά σιγή γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο. Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιό ζεστό, από ό,τι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ’ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο. Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστο, αλλά είναι εξουθενωμένο. Γι’ αυτό το λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει. Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα!
Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο αργό, δεν συνειδητοποιείται από την πλειονότητα των ανθρώπων και για αυτό δεν προκαλεί καμία αντίδραση τους, Καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.
Εάν μελετούσαμε σοβαρά αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και κάμποσες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε ότι χρόνο με τον χρόνο έχουμε απογυμνωθεί από τις πανανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά μας. Δεν το αντιλαμβανόμαστε, όμως, γιατί γίνεται αργά-αργά για να το συνηθίζουμε.
Πολλά γεγονότα, που πριν από 20, 30 ή 40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους, σήμερα έγιναν κάτι συνηθισμένο και περνάνε απαρατήρητα ή αφήνουν τελείως αδιάφορη στην πλειονότητα των ανθρώπων.
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας του καθενός μας, της αξιοπρέπειας μας, της ακεραιότητας της φύσεώς μας, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής. Με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των σιωπηλών θυμάτων, που έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν, μας επιβάλλεται τελικά ένα νεοεποχίτικο ήθος και ένας τρόπος ζωής που απαξιώνει τον άνθρωπο και δεν τον αφήνει να εκπληρώσει των πνευματικό προορισμό του και να ευτυχήσει.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τους ανθρώπους, ώστε να υφίστανται και να αποδέχονται τις εξαθλιώσεις και δραματικές συνθήκες ζωής που τους επιβάλλονται.
Το συνεχές σφυροκόπημα από τα Μέσα Ενημερώσεως, με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη, που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται το τί γίνεται γύρω του...
Όταν για πρώτη φορά μίλησα γι’ αυτά τα πράγματα, αναφερόμουν στο αύριο ... Τώρα αναφέρομαι στο σήμερα!!!
Συνειδητοποίηση ή βράσιμο. Πρέπει να διαλέξετε!!!
Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, Κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά.
Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι ή όχι;(!)
Ο συντάκτης που παρουσίασε στο περιοδικό μας την ιστορία του Olivier Clerk δεν θέλησε να μαθευτεί το όνομά του, αλλά να διαδοθεί η ιστορία του.
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ