“Φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθησαν καί

ἤλλαξαν τήν δόξα τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ

ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος... τετραπόδων”

Ρωμ.1,23

Κι όμως στις μέρες μας υπάρχουν δίποδα κτήνη με μορφή, κατά την άποψή τους, του προπάτορός τους χιμπατζή, κατηραμένα απομεινάρια του σκωληκόβρωτου Ηρώδη, που συνεχίζουν παντί τρόπω την εν λόγω Ηρώδειο σφαγή. Δι' άλλης οδού όμως...

Δυστυχώς πάντοτε, μαζί με την ελπιδοφόρο γέννηση του Χριστού μας στη γη, που μας φωτίζει και χαριτώνει, παράλληλα πλακώνει και μια βαριά νυχτιά στις καρδιές μας. Σκοτάδι πυκνό απλώνεται στα ενδότερα μύχιά μας, καθότι έρχεται στη θύμησή μας ένα αιμοσταγές έγκλημα. Αυτό της ειδεχθούς σφαγής των νηπίων, κατ' εντολή ενός διπόδου τέρατος, που κατ' ετέρα εντολή του Διαβόλου, βασίλευε στην Ιουδαία.

Ποιος ήταν ο Ηρώδης; Ένα ανθρωποειδές, όπως και τα πάμπολλα σύγχρονα, που σταβλίζονται στις βασιλικές αυλές, που ως εκ τούτου στην καρδιά του ήταν θηρίο. Κάποτε ρωτήθηκε ο Γεροστάθης από τα παιδιά της συντροφιάς του, γιατί ο Θεός δημιούργησε τα θηρία; Με άλλα λόγια, ποια η χρησιμότητά τους; Ο σοφός γέροντας απήντησε. “Προσπάθησε ο δημιουργός να μας πείσει εμάς που μας έπλασε με ψυχή και λογικό, βλέποντας τα αιμοβόρα θηρία, να προσέχουμε να μη τα μοιάσουμε. Να μην είμαστε φαρμακεροί σαν τα φίδια, πονηροί σαν αλεπούδες, αιμοβόροι σαν τίγρεις, αρπακτικοί σαν όρνια”. Ο Ηρώδης λοιπόν είχε όλα τα πρότερα χαρακτηριστικά, δηλώνοντας την ζωώδη ταυτότητά του, αλλά συν τοις άλλοις ήταν και ακόλαστος. Δυστυχώς ο πάνσοφος Θεός, δεν μπορούσε να φαντασθεί τον εκτροχιασμό που θα παρουσίαζε το δημιούργημά του‧ ο άνθρωπος.

Αυτό αποδεικνύεται, λόγω της ανυπαρξίας ζώου, θηρίου ή και τέρατος, που να διακατέχεται από το πάθος της ακολασίας. Ο άνθρωπος πάντοτε στο κάθε κατρακύλισμά του βρίσκεται “μπροστά” από τον Θεό. Είναι πρωτοπόρος στην μιαρή αμαρτία και κατέχει τα μοναδικά και ιδιόρρυθμα πρωτεία. Πραγματικά είναι ένας ανεπανάληπτος ευρεσιτέχνης της βδελυρότητος, ξεπερνώντας κατά πολύ και τον ίδιο τον Διάβολο.

Έτσι λοιπόν ο Ηρώδης είχε δέκα νόμιμες γυναίκες και ένα χαρέμι ολόκληρο. Την ακολασία του δε αυτή την συμπλήρωνε η κακούργα ψυχή του. Εγκληματική μορφή καθώς ήταν, έσφαξε με τα χέρια του την γυναίκα του Μαριάμ και τα δύο παιδιά, που είχε απ' αυτήν. Λίγο πριν ψοφήσει, σκότωσε τον γιο του Αντίπατρο. Τα πτώματα δε όλων των αντιπάλων του τα πετούσε στον Ιορδάνη. Ίσως γι' αυτό ο εν λόγω ποταμός εστράφη προς τα οπίσω κατά την ώρα της βάπτισης του Χριστού. Δεν ήθελε τα αιματοβαμμένα νερά του, να μολύνουν τον δημιουργό.

Αυτός λοιπόν ο ανθρωποκτόνος, κάποια στιγμή, επεδίωξε να γίνει και θεοκτόνος. Του ήλθαν τα σχέδια ανάποδα όμως, οπότε αναπόδιασε και ο ίδιος, ξεσπώντας στα βρέφη εκείνης της εποχής, κατασφάζοντάς τα, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να θανατώσει και τον μικρό Χριστό. Ήλθε όμως η ώρα και το εγκληματικό στοιχείο των 85 χρόνων πλέον, μένει κατάκοιτο, σκουληκιάζοντας αφόρητα σε ολόκληρο το σώμα. Αλλά ακόμη και την τελευταία στιγμή, που έπνεε τα λοίσθια, δεν έπαυσε τα εγκλήματά του. Διέταξε μόλις πεθάνει, να θανατωθούν επίσημοι άντρες που ήταν φυλακισμένοι, ώστε να τους θρηνήσουν οι οικείοι τους, οπότε να... πενθήσουν και για την δική του απώλεια. Ή καλύτερα να μη μπορέσουν να χαρούν για το θάνατό του.

Πραγματικά διαβάζοντας τα πρότερα, όλοι συμφωνούντες, αναφωνούμε‧ “βρε το κτήνος”!

Είναι όμως κανόνας στην ανθρώπινη ψυχολογία, εύκολα ο άνθρωπος να εκφέρει γνώμη κατά του άλλου, εύκολα να βάλλει λίθον ως αναμάρτητος, εύκολα να εντοπίζει το αγκαθάκι στο μάτι του άλλου, παραβλέποντας το δικό του παλούκι, εύκολα να ουρλιάζει “σταυρωθήτω”, πιο εύκολα όμως να αθωώνει τον Βαρραβά, καθότι όλοι μας είμαστε Βαρραβάδες. Όλοι μας είμαστε εγκληματίες, απλά δεν το έχουμε αντιληφθεί. Γιατί ποτέ δεν συζητούμε με τον εαυτό μας και ποτέ δεν καθόμαστε στο εδώλιο της συνείδησής μας για να ακούσουμε την ενοχή μας. Ο αείμνηστος πατήρ Γερβάσιος Ραπτόπουλος, μιλώντας στους εγκλείστους των φυλακών έλεγε, ότι όλοι είμαστε κακούργοι. Απλά εσείς που βρίσκεσθε μέσα στις φυλακές σας έπιασαν, ενώ εμείς που είμαστε έξω δεν μας έχουν συλλάβει ακόμη.

Βάσει των προτέρων λοιπόν εμείς οι σύγχρονοι γονείς συνεχίζουμε το απεχθές έγκλημα του Ηρώδη, διαπράττοντας όμως “ευγενικά και ανώδυνα” μέσα στις Ηρώδειες κλινικές την διακοπή κύησης των αγέννητων παιδιών μας. Τις εγκληματικές εκτρώσεις. Τις χρηματοδοτούμενες από τον μέγα λήσταρχο και παρανοϊκό εγκέφαλο της παντοειδούς κραιπάλης, το Ηρώδειο κράτος. Τον άνανδρο Πιλάτο που υποκριτικώς νίπτει τα αιμοσταγή χέρια του, επιρρίπτοντας ανώδυνα ευθύνες, όταν χρειασθεί, σε μεμονωμένα άτομα που “εγκληματούν” (όπως το τράβηγμα του αυτιού ενός παιδιού από τον γονέα του). Προπάντων δε όταν τα άτομα αυτά ανήκουν στην κατώτερη λαϊκή τάξη. Γιατί οι υψηλά ιστάμενοι, πάντοτε καλύπτονται από τον μανδύα της ... ασυλίας και της συμφεροντολογικής προστασίας δεδομένων. Όμως τα εν λόγω δεδομένα είναι πάντοτε ένοχα, όπως και όλο το σύστημα, καθότι σκεπάζουν στυγερά εγκλήματα.

Έτσι λοιπόν όσα παιδιά διαφύγουν το μαχαίρι της έκτρωσης, άλλα προορίζονται να διατεθούν με ευεργετικούς νόμους από την φιλόστοργη πολιτεία στα άτεκνα “ζεύγη” των ομοφυλοφίλων ως παρηγορητικά τέκνα, ευλογώντας τα και η “εκκλησία” μας διά της βαπτίσεως, άλλα να καρατομηθούν βιαίως στα ποικίλα εργαστήρια εμπορίας ανθρωπίνων οργάνων, προκειμένου να διατεθούν προς διάσωση τύπων όπως ο Εμβέρ Χότζα. Είχαν παρατηρήσει εκείνα τα χρόνια στην Αλβανία, όταν κυβερνούσε ένας νεώτερος Ηρώδης, ο Εμβέρ Χότζα, ότι στα βρεφοκομεία, τα βρέφη πέθαιναν ανεξήγητα. Κατόπιν ερεύνης απεκαλύφθη ότι ο φιλόστοργος εθνάρχης τους, επειδή είχε ανάγκη αίματος για να σώσει το τομάρι του, διέταξε κρυφίως την εν λόγω αιμοληψία από τα βρέφη, με αποτέλεσμα την “σφαγή” τους.

Τέλος, τα υπόλοιπα παιδιά, από όσα προαναφέραμε, θα διατεθούν με την άδεια των “γονέων” τους σε ευγενείς οίκους ανοχής –έχουμε και τον εν λόγω διαχωρισμό– όπου οι επιφανείς άνδρες της πολιτείας, η αφρόκρεμα των καλλιτεχνών και των εμβριθών δημοσιογράφων, όπως και έτεροι αξιωματούχοι θα ικανοποιούν τα άκρως ανώμαλα και κατώτατα ένστικτά τους. “Τι κτήνη είμαστε;”

Κι όμως το ακούσαμε και αυτό στις μέρες μας και συντόμως θα το “δούμε” κιόλας, αν επιτρέψει η “δικαιοσύνη” και προπάντων η υπηρεσία προστασίας “υψηλών” δεδομένων.

Έλεγε ο Κολοκοτρώνης‧ “Κάλιο να μας ακούνε, παρά να μας βλέπουνε”. Φυσικά ο γέρος του Μωριά, το έλεγε αυτό με άλλη έννοια...

Σήμερα όμως δεν χρειάζεται ούτε να ακούμε, ούτε να βλέπουμε, γιατί εμείς οι ίδιοι είμαστε οι ακούοντες και βλέποντες εγκληματίες, που πρέπει ταχέως να κοιταχθούμε στον καθρέφτη της συνείδησής μας.

Εμείς...

Οι άλλοτε επιφανείς και άλλοτε άσημοι και αφανείς. Οι άλλοτε εγγράμματοι και πτυχιούχοι και άλλοτε αγράμματοι. Άλλοτε γραβατωμένοι ή ζιβαγκοφορεμένοι και άλλοτε κουρελήδες. Οι άλλοτε μαλακά φορούντες και άλλοτε ολόγυμνοι και χαρακωμένοι. Άλλοτε χορτασμένοι από χρήματα και άλλοτε με άδειες τσέπες. Εν πάσει πτώσει μέσα στη δόξα, στη διασκέδαση, στα ταξίδια και στις ονειρικές κρουαζιέρες, έχοντας όμως κορεσθεί ανεπανόρθωτα, καταλήγουμε στην αναζήτηση του παρά φύσιν. Στην σφαγή ανηλίκων παιδιών. Τα σφάζουμε δε όχι μία φορά, αλλά χίλιες φορές!!!

Δυστυχώς το θέμα όμως εντοπίζεται επί του παρόντος στην υψηλή κοινωνία μας. Στην πόλη επάνω όρους κειμένη. Την θεατή όμως από όλους τους ζώντας στα ποικίλα χαμόσπιτα, όπως και γυφτόσπιτα.

Αλλά όλοι αυτοί οι ευυπόληπτοι πολίτες, τα λυχνάρια, φωτίζουν την κοινωνία. Είναι αυτοί που χειρίζονται τις τύχες της. Αυτοί που θεσπίζουν και ψηφίζουν όλους τους αντίχριστους, αντεθνικούς και άκρως ανώμαλους και ανήθικους νόμους. Αυτοί που βουλώνουν στόματα με 30 αργύρια και κατόπιν όταν δεν τους χρειάζονται τους “σφάζουν”. Αυτοί που αντιστρατεύονται τα σχέδια του Θεού, ενώ έχουν ευεργετηθεί από αυτόν πλουσιοπαρόχως.

Αλλά γι' αυτό σκότωσαν τον Πρόδρομο. Τον έσφαξαν. Για να γλεντούν με τις ποικίλες Ηρωδιάδες. Τις ευγενείς πόρνες μέσα στον επίσημο οίκο ανοχής, το απέραντο πορνοστάσιο της εξουσίας. Για να μην ελέγχονται από το “οὐκ ἔξεστι σοι” οι εξουσιαστές. Γι' αυτό έσφαξαν τον Πρόδρομο‧ για να μπορούν στο επόμενο βήμα της ανωμαλίας τους, λόγω του ότι έχουν δοκιμάσει τα πάντα, πλέον να... κτηνοβατούν. Αυτό θα πει πρόοδος, εξέλιξη και κατάρριψη των αναχρονιστικών ταμπού. Αυτό θα πει νέα τάξη και σειρά. Αυτό θα πει οικουμενισμός και οικουμενικότητα από πλευράς πολιτικής θεώρησης. Να ενωθούν οι πάντες κάτω από την αιγίδα του Διαβόλου και των δαιμόνων του, αλλά και των λοιπών διαβολανθρώπων.

Αυτό όμως προμηνύει και ο θρησκευτικός οικουμενισμός. Ακούγαμε ως τώρα για τους φραγκόπαπες και τα αίσχη της παιδικής πορνογραφίας. Λοιπόν ας μην υπολειφθούμε και εμείς οι Χριστιανοί της Ανατολής. Οι Ορθόδοξοι. Ακούγαμε για τα γειτονικά χαρέμια. Κι όμως εμείς οι πρωτοπόροι έχουμε πολυπληθή χαρέμια από ανεξάρτητες, χειραφετημένες φεμινίστριες που ορίζουν το σώμα τους όπως θέλουν. Γενόμενες πόρνες δημόσιες, χωρίς ίχνος αιδούς.

Όλα αυτά όμως είναι συνέπεια της συνευρέσεως της Ελλάδος με την υψηλή εταίρα της, την Ευρώπη.

Η Ελλάδα λοιπόν στην αυλή της Ευρώπης και στο πόστο της επεξεργασίας παντοειδών λυμάτων. Έτσι δέχεται ολόκληρο τον οχετό της κάθε ανωμαλίας και του κάθε εγκλήματος και αποχαυνωμένη από την μπόχα του σύγχρονου διαφωτισμού λογαριάζει ως φυσικό το αφύσικο, ονομάζοντάς το “δικαίωμα”. Αυτό διατυμπανίζουν οι σύγχρονοι Ηρώδες. Οι σφαγείς των ιδανικών μας.

Έτσι δεν βουλιάζουμε απλά, αλλά κυριολεκτικά πνιγόμαστε πλέον μέσα στα βοθρολύματα της παρακμής, της χυδαιότητος και της βλασφημίας. Ελάχιστοι με αγωνία ψάχνουμε ολόγυρα κάτι για να ακουμπήσουμε τη ματιά μας και να βρούμε λίγες έστω στιγμές ανάπαυσης. Όμως υπάρχει ένα τεράστιο σύστημα, που είναι ολοκληρωτικά ταγμένο να μας παραχώσει όλο και βαθύτερα μέσα στη λάσπη. Την εξουσία σήμερα (πολιτική, οικονομική, ιδεολογική) τη μονοπωλούν οι ιδιοκτήτες “μέσω πληροφόρησης”. Αυτούς τους εξαγοράζει οποιαδήποτε κυβέρνηση (με 8 εκατ. ευρώ λ.χ. για επικαιρική ενημέρωση αυτοπροστασίας του πληθυσμού από τον “κορωνοϊό”). Οπότε αυτά τα χρυσοπληρωμένα ΜΜΕ εξυμνούν την οποιαδήποτε τριτοκοσμική ξιπασιά της άρχουσας τάξης της υπόδουλης πατρίδος μας, παρουσιάζοντάς την σαν κατόρθωμα και μοναδικό ηρωισμό.

Όμως, όταν εκραγεί ο πανικός, θα είναι πολύ αργά για όλα.

Προς το παρόν όμως ας απολαμβάνουμε την βαλπουργία νύχτα της υψηλής κοινωνίας της πατρίδος μας, συμμετέχοντες και εμείς οι ίδιοι όμμασι και ακούσμασι. Η φωτιά όμως, που καίει το σπίτι του γείτονα, πλησιάζει...

Αρίσταρχος