Στις 20-6-1999 στο ένθετο «Πολιτισμός» της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» αναφέρεται το εξής· θεατρικό έργο Αμερικανού συγγραφέως και Άγγλου σκηνοθέτη, που παρουσίαζε το Χριστό ως …ομοφυλόφιλο, ανέβηκε επί σκηνής στη Νέα Υόρκη. Ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών και οι υπεύθυνοι ματαίωσαν κατ’ αρχάς την παράσταση, αργότερα όμως, αποφάσισαν να την ανεβάσουν επικαλούμενοι την «ελευθερία έκφρασης και δικαιωμάτων του κάθε πολίτη».

 Διάλεξα την ακραία και σιχαμερή, για κάθε σωστό και λογικό άνθρωπο που σέβεται την ιστορική αλήθεια, ανακοίνωση -ανάμεσα σε πλήθος άλλες- ως αφορμή για να μελετήσουμε ένα θέμα που μαστίζει την σύγχρονη σκέψη και αντίληψη των ανθρώπων· το θέμα του ηθικού σχετικισμού η υποκειμενισμού.

 Στην εποχή μας εμφανίζεται ξανά το κίνημα των σοφιστών της αρχαιότητας, που χάριν των χρημάτων, αναλάμβαναν ν’ αποδείξουν ως αληθινή κάθε θεώρηση των ανθρώπων, παραβιάζοντας συγκαλυμμένα τους νόμους της λογικής και διαστρέφοντας το νόημα των λέξεων. Έχοντας ως δόγμα το «πάντων χρημάτων μέτρον ο άνθρωπος» του Πρωταγόρα (5ος π.Χ. αιών) οι σοφιστές δίδασκαν ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια αλλά μόνο υποκειμενική. Όπως λέγει χαρακτηριστικά σ’ ένα έργο του ο Σικελός θεατρικός συγγραφέας και λογοτέχνης Luigi Pirandello (1867-1936), «Έτσι είναι, αν έτσι το νομίζετε».

 Έτσι φθάσαμε στο κατάντημα ο κάθε «καλλιτέχνης» να διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια εν ονόματι δήθεν της ελευθερίας εκφράσεως. «Σήμερον προστατεύεται ο πλουραλισμός ιδεών αντί της αληθείας». Έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματα «από δικαιώματα υπέρ του πλησίον, καθίστανται εργαλεία επιβολής επί του πλησίον, διότι ο καθένας πλέον μπορεί να ατιμάζει οιονδήποτε ατιμώρητα.(πρβλ. Ν. Ι. Σταυριανίδη, Θεοσοφία-«Νέα εποχή», αντίχριστη ιδεολογία παγκοσμίου ναζισμού, Αθήνα 1977, σελ.77·79).

  Σήμερα στη Δύση και η πιο απόλυτη μωρία θεωρείται γιγάντιο βήμα προς την πρόοδο, την δημοκρατία, την ανθρώπινη απελευθέρωση. Δεν είναι πολιτικά και κοινωνικά ορθό να κρίνουμε τίποτα και κανένα, ούτε ακόμη και από τα αποτελέσματα που έχουν οι πράξεις τους. Το μόνο που επιτρέπεται είναι απλώς ν’ αποδεχόμαστε το κάθε τι και από τον οποιονδήποτε. Αξιολογικά κριτήρια, πρωτόκολλα διαχειρίσεως πληροφοριών-ιδεών-απόψεων, βάσει κάποιων δεδομένων λογικής, πείρας, θεϊκής αποκαλύψεως, απαγορεύονται και αν υπάρχουν καταργούνται. Τα μόνα που επιτρέπονται είναι τα δόγματα του καθενός και οι προσωπικές πεποιθήσεις, ασχέτως αν δεν στηρίζονται πουθενά η παραποιούν την ιστορία, την αντικειμενική αλήθεια, την ουσιαστική πρόοδο της κοινωνίας. Η αξιολόγηση χαρακτηρίζεται ρατσισμός και προκατάληψη. Θεωρείται εχθρός της δημοκρατίας.

  Σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις, ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε σ’ ένα ασήμαντο αφρικανικό χωριό δεν έχει καμμία αξιολογική διαφορά. Ο Παρθενών και η καλύβα της ζούγκλας είναι ίδια. Όλες οι θρησκείες είναι ίσες, οδηγούν στο Θεό, και υπηρετούν την αλήθεια. Έτσι αν στην Ινδία καίνε τη χήρα του θανόντος, γιατί έτσι επιτάσσει η θρησκευτική και πολιτιστική παράδοση των Ινδών, θα το δεχθούμε. Στις σατανιστικές τελετουργίες γίνονται ανθρωποθυσίες, θα τις ανεχτούμε. Και αν κάποιοι αντιταχθούν στα ανωτέρω βάσει της στοιχειώδους λογικής, θα τους χαρακτηρίσουμε φονταμενταλιστές, φανατικούς, με παρωπίδες και πάει λέγοντας. Βαδίζοντας όμως έτσι, θα έρθει στιγμή που θα πρέπει ν’ ανεχθούμε και το κοινό έγκλημα, την κλοπή, τον βιασμό, την αποπλάνηση των ανηλίκων, την οποιαδήποτε καταστροφή, και την οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια. Θα πρέπει ν’ ανεχθούμε το δικαίωμα του τεμπέλη να κρατήσει τις «αξίες» του χωρίς καμμία επίπτωση για τον ίδιο, τo δικαίωμα του παιδιού να κρατήσει τον παιδισμό του, το δικαίωμα του αναρχικού να μη υπολογίζει κανένα και τίποτα. Στο τέλος θα καταργήσουμε κι αυτή τη σκέψη. Διότι δια να λειτουργήσει η σκέψη χρειάζεται κάποια αξιολογικά κριτήρια· κάποια αξιώματα, τα οποία εκ των προτέρων και αντικειμενικά, είναι σωστά και αποδεκτά από την πείρα της ανθρωπότητας και από τα αποτελέσματά τους. Καταργώντας δε τη σκέψη καταργούμε κάθε αγωγή και παιδεία στο όνομα της δήθεν προόδου και της ελευθερίας του ατόμου.