“Όταν λένε ειρήνη εννοούν πόλεμο,
και όταν λένε πόλεμο εννοούν ειρήνη.
Όταν λένε δημοκρατία εννοούν ολοκληρωτισμό, και αντίστροφα.
Χρησιμοποιούν το ψεύδος για να παρουσιάζονται σαν “Άγγελοι φωτός”.
(Texe Marrs)
Ποιοί είναι οι εν λόγω δίγλωσσοι; Οι ιδιόρρυθμοι αυτοί γλωσσομαθείς; Ποιοί είναι οι “άγγελοι φωτός” κατά τον προλαλήσαντα; Είναι όλα τα εκτρώματα της πνευματικής πορνείας και της απάτης, της αλχημιστικής αυτής εμπειρίας. Οι τσαρλατάνοι αυγοκέφαλοι θεωρητικοί της νέας τάξης πραγμάτων. Είναι όλοι αυτοί που σύμφωνα με τον Β. Ουγκώ θεωρήθηκαν ως παλίρροια και όμως απετέλεσαν έναν δεύτερο καταστροφικό κατακλυσμό. Είναι οι προδότες των ιδανικών, σύμφωνα με τον Κων/νο Τσάτσο στο μελέτημά του “Η προδοσία των ιδανικών”. Σημειώνει: “Όπου ακούμε πολλές τυμπανοκρουσίες, να λέγονται οι λέξεις ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη, εκεί, τώρα πια να ξέρουμε, με πολλές τέχνες αυτά τα ιδανικά ποδοπατούνται. Το νέο που προσθέτει στα δεινά της ιστορίας η εποχή μας, είναι αυτή η ευθεία, μόνιμη, οργανωμένη προδοσία των ιδανικών”.
Ποιοί είναι οι σύγχρονοι δίγλωσσοι; Είναι οι νομοθέτες. Είναι αυτοί που κατακλύζουν τις κοινωνίες με σωρεία νόμων με στόχο να τις καταπνίξουν. Δικαίως ο Εμμανουήλ Ροΐδης σημειώνει: “Η πληθύς των νόμων είναι ασφαλές τεκμήριο της διαφθοράς των ηθών. Ούτω και των ορισμών η αφθονία, ουδέν άλλο αποδεικνύει η την ασάφειαν των ιδεών”.
Συμπληρώνει ο Τάκιτος λέγοντας‧ “Όπου κράτος διεφθαρμένο, εκεί οι περισσότεροι νόμοι”. Μήπως αυτό δεν συνέβη στην πολύπαθη πατρίδα μας, την περίοδο της χούντας του κορωνοϊού; Οι καθαρόαιμοι ανιχνευτές του πνεύματος, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον εισβολέα κορωνοϊό και την πέμπτη φάλαγγα της νόσου της πολυνομίας. Πάμπολλοι νόμοι ψηφίστηκαν πάντοτε εν τω σκότει και περισσότεροι απεσύρθησαν. Αλλά σύμφωνα με τον Νεοκλή Καζάζη‧ “νόμοι τιθέμενοι και ακυρούμενοι μετά περισσής ευχερείας, δεν απορρέουσιν από της αειρόου πηγής του δικαίου, αλλ΄ από ταπεινωτάτων βλέψεων και συμφερόντων”.
Ποιοί είναι οι δίγλωσσοι; Όλοι όσοι μιλούν συντονισμένα –τα μέλη της ιδίας πολιτικής οικογένειας που έχουν κληρονομήσει κοινά γλωσσικά φετίχ– για ανθεκτικότητα, αλλαγή συμπεριφοράς και νοοτροπίας, ατομικής ευθύνης και φυσικά για φονικούς αόρατους εχθρούς. Για μετά κορωνοϊό εποχή, που τίποτα δεν θα είναι το ίδιο σε σχέση με το παρελθόν.
Αυτοί οι ίδιοι μιλούν παρ' όλα αυτά για ελευθερία, ενώ εννοούν σκλαβιά. Για διευκόλυνση, εννοώντας την δυσχέρανση. Για ευημερία, προσωνυμώντας την δυστυχία, για πρόοδο προσδιορίζοντας την οπισθοδρόμηση. Προς τούτο επιθυμούν τις ανθρώπινες μάζες σαν αντικείμενα της πολιτικής τους, οπότε δεν τις κινητοποιούν, αλλά αντιθέτως τις χειραγωγούν προς ίδιον όφελος.
Βάσει των προτέρων, δίγλωσσοι είναι οι σύγχρονοι επιτήδειοι, οι δολοπλόκοι, οι αδίστακτοι, που σταβλίζονται μέσα σε ιδιόρρυθμα κυβερνητικά σχήματα, συνοδεία αναλόγων επιχειρηματιών, που σαν επιχείρημά τους προτάσσουν την ιδιότητά τους ως “θεραπευτών των αθλίων”. Κι όμως όλοι οι πρότεροι κατήντησαν τους ανθρώπους νούμερα, ως κρατούμενους των “ελευθέρων” φυλακών της ευρείας κοινωνίας. Όλοι οι πρότεροι είναι οι μεγάλοι πειραματιστές πάνω στα ανθρώπινα κουφάρια, λόγω πολλαπλών πειραμάτων, προς εφαρμογή πολιτικών, οικονομικών και ψυχολογικών σχεδίων της ατλαντικής ολιγαρχίας και τραπεζοκρατίας. Αυτοί ειδικά στην πατρίδα μας επιδιώκουν μεθοδικά ακόμη και με την βία, τον πολιτιστικό αφελληνισμό της Ελλάδος, ποθώντας να γίνουν εξουσιαστές των ψυχών μας. Όπλα τους ισχυρά η εξαγορά, η δωροδοκία και οι απατηλές υποσχέσεις. Και πάλι η συμβουλή της Πυθίας προς τον βασιλέα της Μακεδονίας Φίλιππο. “Ἀργυραῖς λόγχαις μάχου καί πάντων κρατήσεις”.
Στο τελευταίο ερώτημα “ποιοί είναι οι δίγλωσσοι”; ας αφήσουμε να απαντήσει ο Μπ. Ράσσελ. “Είναι τελικά οι διευθυντές μεγάλων επιχειρήσεων με τεράστια δύναμη στην σημερινή εποχή. Μπορεί να μην έχουν την δύναμη να κόβουν κεφάλια όπως ο Νέρωνας ή ο Τζέκις Χαν, αλλά μπορούν να αποφασίσουν ποιός θα πεινάσει και ποιός θα γίνει πλούσιος‧ μπορούν να μεταβάλλουν την ροή των ποταμών και να ρίχνουν κυβερνήσεις. Ευτυχώς ότι οι σύγχρονοι κάτοχοι της δύναμης δεν έχουν πλήρη συνείδηση για το πόσα θα μπορούσαν να κάνουν, εάν ήθελαν, αλλά όταν το καταλάβουν καλά αυτό, θα πρέπει να περιμένουμε μία νέα εποχή στην ανθρώπινη τυραννία”.
Όμως αφήσαμε στο τέλος μία ειδική κατηγορία διγλώσσων, που όμως ο Κύριος τους έχει προείπει να λένε μόνο “ναι” ή μόνο “ου”. Τους έχει συμβουλεύσει ειδικά αυτούς να υπηρετούν, μόνο, έναν Κύριο. Αυτοί όπως καταλαβαίνουμε, είναι οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, πολλοί των ιεραρχών, που προτάσσουν την τεχνολογία ως νέα θρησκεία. Έτσι κάποιος εν μέσω πανηγυρικής θείας λειτουργίας, ημέρα εθνικής εορτής, ευχαρίστησε δημοσίως την επιστήμη που μας διεφύλαξε υγιείς και μπορούμε τώρα να εορτάζουμε... Κάπως έτσι φθάσαμε στο σημείο, να υποκατασταθεί η μορφή του ιερωμένου από την μορφή του γιατρού και του ψυχιάτρου, γιατί τελικά η υγεία αντικαθιστά την σωτηρία της ψυχής.
Ένας άλλος πάλι δίγλωσσος ιεράρχης επεσήμανε: “Ως έθνος, ως κράτος και ως κοινωνία είναι αδιαμφισβήτητο, ότι με αργό ή με γρήγορο ρυθμό, οπωσδήποτε θα μετάσχουμε στον “θαυμαστό καινούργιο κόσμο” ο οποίος, όπως φαίνεται, θα είναι πολυπολικός, πολυκεντρικός, μεταδιπολικός και τελείως ψηφιακός”. Οι δίγλωσσοι χρησιμοποιούν ως πρώτα συνθετικά των λέξεων τους ηχηρά προθέματα, όπως πολύ, μετά, δι, χωρίς όμως να τολμούν να αναφερθούν στο τέλος. Στο τέλος το δικό τους, αλλά και της ανθρωπότητος. Τι περιμένουμε όμως, όταν συνέπραξαν με αυτούς που άλωσαν τους ναούς μέσω του φόβου και αλλοίωσαν την αποστολή τους; Κι όμως μέσα στους ιερούς ναούς καλλιεργείται κατά βάση η πίστη στον Θεό, που καταλύει κάθε φόβο θανάτου. Γιατί ο μόνος φόβος του πιστού τελικά, είναι ο φόβος του Θεού.
Οι μάσκες φορέθηκαν! Πολλοί βολεύτηκαν κάτω απ' αυτές! Καιρός να πέσουν! Τις ρίχνει ο ίδιος ο Χριστός με το φραγγέλιο του λόγου του και με μία μοναδική γλώσσα, αυτή της αληθείας. Ο Λόγος, κηρύσσει με τον λόγο του, την μία, ουσιαστική και αναγκαία επανεκκίνηση.
Ας την αναζητήσουν οι κλέφτες των αιωνίων συνθημάτων και οι τωρινοί απατεώνες, μέσα στα λόγια του Κυρίου “σπεύσας κατάβηθι” (Λουκ.19,5). Μας καλεί ο Χριστός να κατεβούμε από την συκομορέα της ηδονής και της κραιπάλης, από τα πλαστά ύψη της ύλης και να αποκτήσουμε ύψος πνευματικό, ανεβαίνοντας μαζί του στο όρος των εντολών του. (Ματ. 5,1). Αυτή είναι η μεγάλη επανεκκίνηση! Αναθεώρηση της αμαρτωλής ζωής μας, της συνεχούς πτώσης μας και η επανεύρεση της οδού της ανάβασης! Γι΄ αυτό διέταξε κατάβηθι, για να ακολουθήσει η ανάβαση.
Αρίσταρχος