«Ο ουν Ιησούς κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκαθέζετο ούτως επί της πηγής» (Ιω. 4,6).
Επειδή ο Ιησούς ενσαρκώθηκε πραγματικά, γι’ αυτό είχε τα λεγόμενα αδιάβλητα πάθη. Κουραζότανε, πονούσε, πεινούσε, κοιμότανε, φοβότανε κ.λ.π. Βεβαίως τα πάθη αυτά τα είχε, διότι ήθελε και όχι διότι αδυνατούσε να τα αποφύγει. Λοιπόν κουράστηκε από την συνεχή οδοιπορία.
Εδώ αποκαλύπτεται και κάτι άλλο· ότι ο Χριστός ήταν πτωχός και άσημος ως άνθρωπος. Δεν είχε άμαξα ή άρμα ή έστω κάποιο υποζύγιο για να ιππεύσει. Η μόνη φορά που ίππευσε ήταν το γαϊδουράκι, με το οποίο μπήκε στα Ιεροσόλυμα, θέλοντας να ξευτελίσει την ιδέα του κοσμικού Μεσσία, που είχαν οι Ιουδαίοι. Σήμερα που οι πάντες, πλούσιοι και φτωχοί, έχουμε τη δυνατότητα να μετακινούμαστε με ταχύτητα και άνεση, ας μη ξεχνάμε τις μαρτυρικές μετακινήσεις του Κυρίου και των αποστόλων την εποχή εκείνη, αλλά και αργότερα των διαδόχων τους για αρκετούς αιώνες, που τα ίδια υπέφεραν.
Ακόμη ο Κύριος φαίνεται ότι ήταν λεπτής ιδιοσυγκρασίας και οργανικής συστάσεως. Οι μαθητές που ήταν μαζί του δεν είχαν εξαντληθεί και συνέχισαν την πορεία για να πάνε στην πόλη και να αγοράσουν τρόφιμα. Ότι δεν ήταν χαλκέντερος στους κόπους και στις δοκιμασίες φαίνεται και από το ότι δεν μπόρεσε να μεταφέρει το σταυρό του στον Γολγοθά, όπως οι άλλοι δύο ληστές, και αγγάρευσαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, για να τον μεταφέρει αυτός.
Επίσης στα ευαγγέλια φαίνεται ότι και ψυχικά ήταν απαλός και ευαίσθητος. Παρακάλεσε τον Πατέρα του, αν είναι δυνατόν να μη πιει το ποτήρι της σταυρικής δοκιμασίας· πάνω στον σταυρό παραπονέθηκε, γιατί φαινομενικά τουλάχιστον τον εγκατέλειψε στην δοκιμασία του· επίσης είπε μεγαλοφώνως ότι διψά, τη στιγμή που διάφοροι ιστορικοί ήρωες παρουσιάζονται σκληροί και περήφανοι να μη μιλάνε για τα προβλήματά τους και τα βασανιστήρια.
Κι όμως, ο λεπτός και ασθενής στην σωματική και ψυχική του σύσταση Ιησούς, είχε το κουράγιο και τη θέληση να διανυκτερεύει στην προσευχή πριν να εκλέξει τους μαθητές του. Είχε την αντοχή να προσεύχεται στη Γεθσημανή ολομόναχος, ενώ οι μαθητές του κοιμότανε. Είχε το ψυχικό σθένος και την ακατάβλητη ψυχική δύναμη να πει ότι αν το θέλημα του Πατρός του είναι διαφορετικό, ας γίνει όπως εκείνος θέλει. Είχε τη θαυμαστή αγάπη και ανεξικακία να προσευχηθεί για την συγχώρεση των σταυρωτών του. Είχε το κουράγιο και την αντοχή και την υπομονή να μη κατεβεί από τον σταυρό, όταν οι εχθροί του τον προκαλούσαν. Είχε τη δύναμη και το σθένος να μη κάνει χρήση της θεϊκής του δυνάμεως, ενώ τον βρίζανε και τον κοροϊδεύανε αφόρητα.
Αλλά και στην αρχή της σταδιοδρομίας του, στους πειρασμούς στην έρημο είπε «ύπαγε οπίσω μου Σατανά»! Και το επανέλαβε στον μαθητή του Πέτρο, όταν εκείνος προσπάθησε να τον αποτρέψει από την σταυρική του πορεία, που ο Χριστός προφητικά τους ενημέρωσε ότι θα υποστεί.
Είχε την ορμή και την πυγμή αυτός ο γλυκύς και ευαίσθητος Ιησούς δύο φορές να πάρει το μαστίγιο και να διώξει τους εμπόρους από το ναό.
Είχε την τόλμη να πει τα φοβερά «ουαί» στο πανίσχυρο θρησκευτικό και πολιτικό κατεστημένο της εποχής του. Είχε το θάρρος να ελέγξει τη γενεά του ως «άπιστη και διεστραμμένη».
Είπε τα φοβερά και ακατανόητα λόγια, για αυτούς που προτιμούν την ησυχία και την γαλήνη ασχέτως τιμήματος και αξιών που καταπατούνται χάριν αυτής· «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην. ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής» (Ματθ. 10,35-36).
Επίσης στον ευαγγελιστή Λουκά (12,49) λέγει· «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τι θέλω ή ήδη ανήφθη! Δοκείτε ότι ειρήνην παρεγενόμην δούναι εν τη γη; Ουχί, λέγω υμίν, αλλ’ ή διαμερισμόν».
Μαχαίρι λοιπόν, φωτιά και διαίρεση τα συνθήματά του! Η ειρήνη που επαγγέλεται ο Χριστός έχει σχέση με την ειρήνη ανθρώπου και Θεού, με την καταλλαγή, με την συγχώρεση και άφεση των αμαρτιών. Και όχι με μία ανθρωποκεντρική ειρήνη συμβιβασμών, ελιγμών, διπλωματικών ενεργειών. Δεν υποστήριξε ποτέ «έτσι είναι, αν έτσι το θέλετε».
Γλυκύς λοιπόν αλλά και πικρός ο Ιησούς· μακρόθυμος αλλά και απότομος· πράος αλλά και αγανακτών· φιλικός και διακριτικός αλλά και ελεγκτικός στο έπακρον. Είναι ο ποικίλος Ιησούς! Δεν είναι ο υπεράνθρωπος ή ο ημίθεος, αλλά ο Θεάνθρωπος. Ας πάρουμε κουράγιο όσοι λεπτοί και ευαίσθητοι και αδύνατοι, αλλά και ας πάρουμε ως πρότυπο την μορφή του και τις ενέργειές του, στις ποικίλες φάσεις του βίου μας.
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ