ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

Ο άνθρωπος με τις ανακαλύψεις του έχει πετύχει πολλά και θαυμαστά. Έτσι νομίζει, ότι είναι κύριος της φύσεως, εξερευνητής και κάτοχος ξηράς, θάλασσας και αέρα, και τελευταία διανοείται ότι πλησιάζει να κατακτήσει και το σύμπαν ολόκληρο. Με την επιστήμη μπορεί και δίδει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά, που παλαιότερα ήταν γι’ αυτόν ανεξιχνίαστα μυστήρια και τον βασάνιζαν. Όλα αυτά τα επιτεύγματα του ανθρώπου τον ενέπλησαν ικανοποίηση, αυτοπεποίθηση, έπαρση, και τον μέθυσαν κυριολεκτικά με αισιοδοξία ότι η ζωή του από εδώ και πέρα θα είναι ένας συνεχώς βελτιούμενος παράδεισος, χάρη στις συνεχώς αυξανόμενες εφευρέσεις του, οι οποίες πράγματι υπερέβησαν κάθε προσδοκία. Η έπαρση αυτή του ανθρώπου είναι διάχυτη παντού και μάλιστα στα έργα φιλοσόφων, λογοτεχνών, κοινωνιολόγων, πολιτικών και άλλων διανοουμένων.
Το 1850, ο Ernest Renan (1823-1892), ονομαστός φιλόσοφος, θεολόγος και συγγραφεύς, πρώην κληρικός (αποσχηματίσθηκε το 1845 και έκτοτε έπαυσε πλέον να πιστεύει), έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Το μέλλον της επιστήμης». Το περιεχόμενο του βιβλίου ήταν ότι η επιστήμη θα δώσει τα πάντα στον άνθρωπο. Ειρήνη, χαρά, ευτυχία, θα καταργήσει τον πόλεμο, θα καταργήσει την πείνα, την φτώχια, την αρρώστια και γενικά θα λύσει όλα τα ανθρώπινα προβλήματα.
Και ο δικός μας ποιητής, οΚωστής Παλαμάς (1859-1943), επηρεασμένος απ’ αυτόν τον επιστημονισμό, γεμάτος περηφάνια για τα επιτεύγματα του ανθρώπου, πίστευε μαζί με τον Ρενάν ότι ο 20ος αιών θα ήταν ο ευτυχέστερος της ανθρωπότητος και έγραψε το περίφημο· «Για τους ναούς της επιστήμης κάντε τόπο». Νέες εκκλησίες, νέους ναούς ανοίξτε? και λατρέψτε τον νέο Θεό, την επιστήμη. Και συνεχίζει γεμάτος πάθος και μυστικοπάθεια· «Μέλλεται κόσμος τρισμεγάλος χαροποιός| μα που το ύψιστο το κάλλος θα του λείπεται ο Θεός».

Ας δούμε ήρθαν έτσι τα πράγματα; Την απάντηση την δίδει, πολύ όμορφα νομίζω, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος (1902-1986), ο γνωστός πολιτικός αλλά και συγχρόνως γνωστός λόγιος και φιλόσοφος άνδρας. Γράφει στο βιβλίο του «Ο 20ος αιών» (Αθήνα 1951)·

«Ουδέποτε οι άνθρωποι χλώμιασαν από φόβο όσο οι άνθρωποι του 20ου αιώνος».

Και του 21ου αιώνος θα προσθέταμε εμείς. Και για να περιοριστούμε μόνο στα δεινά που ενέσκηψαν στον πλανήτη μας από την χρήση μόνο της πυρηνικής ενεργείας, είτε στον πόλεμο είτε σε έργα κοινωφελή, υπενθυμίζουμε το Ναγκασάκι, τη Χιροσίμα, το Τσερνομπίλ και τόν πρόσφατο σεισμό στην Ιαπωνία, στις 11 Μαρτίου του 2011, στη νήσο Χονσού, όπως και το επακόλουθο τσουνάμι που προκάλεσε και το οποίο ξεπέρασε τα 10 μέτρα, προκαλώντας ζημιές στο πυρηνικό εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής της Φουκουσίμα.
Η Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, στην «Εστία», σε πρόσφατο άρθρο της (24-3-2011) με τίτλο «Πυρηνικός Ωκεανός», θα γράψει, σχολιάζοντας την καταστροφή που προκάλεσε το λεγόμενο φυσικό κακό στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκοσίμα με συνεπακόλουθο την μόλυνση του περιβάλοντος, τα εξής· «Όσο κι αν είναι κανείς συγκλονισμένος από το δράμα που ζει σήμερα ο λαός της Ιαπωνίας, όσο κι αν νοιώθει λύπη για τους νεκρούς που χάθηκαν και για τους ζωντανούς που τους θρηνούν, όσο κι αν συμπονάει αυτούς που έμειναν γυμνοί και δίχως στέγη, δεν μπορεί και να μη θυμώσει με τους συμπατριώτες των θυμάτων, που επίστευσαν τους εαυτούς τους θεούς παντοδυνάμους και ικανούς να τιθασεύσουν στοιχεία όπως το ουράνιο και το πλουτώνιο και να εκμεταλευθούν τη δύναμή τους, για να παράγουν φθηνότερη ενέργεια».
Και σε άλλο σημείο παρατηρεί· «Πως να μη θυμώνει κανείς όταν σκέφτεται, ότι εξ αιτίας της υπεροψίας και της βουλιμίας του ανθρώπου μετά τη Φουκουσίμα

 ο Ειρηνικός Ωκεανός θα γίνει Πυρηνικός Ωκεανός;

Η ζωη των θαλασσίων οργανισμών θα προσβληθεί από την ραδιενέργεια. Οι Ιάπωνες θα πρέπει να διαγράψουν το σούσι από τη διατροφή τους. Κανένα όμως μέτρο δεν μπορεί να εμποδίσει τα ψάρια του Ειρηνικού να κολυμπούν όπου τους αρέσει, να ταξιδεύουν όπου υπάρχουν θάλασσες γύρω από τον πλανήτη και να μεταφέρουν μαζί με τα αυγά τους και την ραδιενέργεια της Φουκουσίμα. Πότε θα φθάσουν άραγε τα ραδιενεργά ψάρια από τα παράλια της Φουκουσίμα στο Γιβραλτάρ και θα περάσουν στην Μεσόγειο και πόσο καιρό θα τους πάρει για να καταλήξουν στο Αιγαίο και να δημιουργήσουν σχέσεις με τα δικά μας μπαρμπούνια και τις συναγρίδες; Απίθανο; Δεν το νομίζω. Εδώ ο άνθρωπος κοντεύει να τινάξει στον αέρα ολόκληρο τον πλανήτη από τις βλακείες που κάνει»!

Αυτά λοιπόν είναι τα αποτελέσματα των ανακαλύψεων του ανθρώπου. Αλλά για να δούμε πόσο παντοδύναμος έγινε και πόσο ικανός ν’ αντιμετωπίζει απλώς το φυσικό κακό, θα πρέπει να θυμηθούμε το σεισμό που έγινε και πάλι στην Ιαπωνία, στη πόλη Κόμπε (Πύλη των θεών), που είναι το έκτο λιμάνι κατά σειρά σπουδαιότητας στον κόσμο, στις 17 Ιανουαρίου του 1995. Ενώ οι Ιάπωνες έχουν 1.000 σεισμικές δονήσεις το χρόνο κι ενώ τα 20% των ισχυρότερων σεισμών στον πλανήτη γίνονται στην χώρα τους, με αποτέλεσμα να έχουν λάβει έκτακτα μέτρα σ’ όλους τους τομείς του πολιτισμού τους για αντισεισμική προστασία, έφθασε ένας σεισμός των 7,2 ρίχτερ σε 22 δευτερόλεπτα να δημιουργήσει 400.000 κατεστραμμένα κτίρια, 250.000 αστέγους και 5.500 νεκρούς. Ο σεισμός δεν προβλέφτηκε, αν και η Ιαπωνία διαθέτει 200 σεισμογράφους, έχει ειδικά αντισεισμικά ινστιτούτα, που μελετούν ακόμη και τις αντιδράσεις των ζώων στο σεισμό, όπως είναι ένα είδος ψαριών τα λεγόμενα γατόψαρα, και δαπανά 100.000.000 δολλάρια το χρόνο σε αντισεισμική έρευνα. Μία εφημερίδα τότε, η «Ασάχι Σιμπούν» έγραψε· «Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η πόλη μας αποδείχτηκε ότι είναι πολύ εύθραυστη. Μήπως εμπιστευτήκαμε υπερβολικά την τεχνολογία»; Κι ενώ κάθε χρόνο, στην επέτειο του σεισμού που έπληξε το Τόκιο στις 20 Σεπτεμβρίου του 1923 και άφησε 140.000 νεκρούς, εκπαιδεύονται πως ν’ αντιμετωπίσουν τον σεισμό, εν τούτοις βάδιζαν 2-3 ώρες για να βρούνε κέντρα υποδοχής κι όταν φθάνανε δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν όλες τις ανάγκες τους.
*  *  *
Συνεπώς ο άνθρωπος, όσο κι αν προόδευσε αλλά κι όσο κι αν προοδεύσει, ποτέ δεν θα γίνει παντοδύναμος και εξουσιαστής των πάντων. Ακόμη κι αν έλυσε κάποια προβλήματα που τον τυραννούσαν, εν τούτοις συνεχώς δημιουργούνται άλλα, τα οποία είναι είτε άλυτα είτε δυσεπίλυτα και θα τον ταλανίζουν συνεχώς. Η έπαρση και η αλαζονεία του θα καταρρέει συνεχώς. Ο πραγματικά σοφός και ο πραγματικά επιστήμων συνεχώς θ’ αναφωνεί «εν οίδα ότι ουδέν οίδα».
Τώρα εκείνο που αποκαλύπτει η αγία Γραφή για το λεγόμενο φυσικό κακό (σεισμός, καταποντισμός, τσουνάμι, πλημμύρα, εκρήξεις ηφαιστίων, ανίατες ασθένειες), που τόσο συχνά και τόσο φρικτά ταλαιπωρεί τον άνθρωπο, είναι ότιαυτό έχει άμεση σχέση με την αμαρτία και αυξομειώνεται ανάλογα με το βαθμό της αμαρτωλότητάς μας.

Έτσι επειδή οι άνθρωποι κατάντησαν «σάρκες» (Γεν. 6,3) την εποχή του Νώε και δεν μετανόησαν, αν κι ο Θεός τους προειδοποιούσε για 100 ολόκληρα χρόνια που κατασκευαζόταν η κιβωτός, ο Θεός επέφερε τον κατακλυσμό ο οποίος έπλυνε «μ’ ένα θανατηφόρο μπάνιο» (άγιος Χρυσόστομος) ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Επίσης στα Σόδομα και τη Γομόρρα, που έφθασαν στο άκρο άωτο της αμαρτίας, ο Θεός έβρεξε θειάφι και φωτιά (Γεν. 19,24).

Ο δε προφήτης Ηλίας, βλέποντας το αμετανόητο των συμπατριωτών του και την κατρακύλα τους προς την ειδωλολατρεία, έκλεισε με τη προσευχή του (Ιακ. 5,17-18) τους ουρανούς να μη βρέχουν, για ν’ αναγκάσει τους συμπατριώτες του να συνέλθουν και να εκζητήσουν το έλεος του Θεού (Γ?Βασ. 16,29-17,1). Η αμαρτία μας συνεπώς επιδρά ακόμη και στα μετεωρολογικά φαινόμενα.

Στον δε παραλυτικό της Βηθεσδά ο Κύριος είπε «ίδε υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε (Ιω. 5,14)». 

Συνεπώς, αν θέλουμε να μη ταλαιπωρούμαστε όσο είναι δυνατό από τις συνέπειες του φυσικού κακού αλλά και από τις επιπτώσεις του χωρίς Θεό πολιτισμού μας, ας μετανοούμε συνεχώς και ας προσπαθούμε μ’ όλες τις δυνάμεις μας να προσεγγίζουμε τον Κύριο. Αμήν. Γένοιτο.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ