Σαρακοστή· εὐλογημένη περίοδος!

  Μᾶς δίνει εὐκαιρίες γιὰ περισσότερη νηστεία ἀλλὰ καὶ γιὰ περισσότερη προσευχή, κήρυγμα, μελέτη ἁγίας Γραφῆς, θείας κοινωνίας. Οἱ συνάξεις στὴν Ἐκκλησία εἶναι πιὸ συχνὲς καὶ ποικίλες.

  Ὧρες, ᾠδές, μεγάλα ἀπόδειπνα, προηγιασμένες, χαιρετισμοί, κατανυκτικοὶ ἑσπερινοί. Συνεπῶς μποροῦμε ν’ ἀπολαύσουμε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων πιὸ συχνά.

 Μὰ γιατί, θὰ πεῖ κάποιος, πρέπει νὰ ἔλθουμε στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ συναντήσουμε τὸ Θεό; Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι «πανταχοῦ παρών»; Πρέπει νὰ ἔρθουμε στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ ἐπικαλεστοῦμε τοὺς ἁγίους; Οἱ ἅγιοι μετὰ θάνατο, ὡς ἑνωμένοι ἀδιάλειπτα μὲ τὸ Θεό, δὲν βρίσκονται παντοῦ; Δὲν μποροῦμε νὰ ἐπικαλούμαστε τὶς πρεσβεῖες τοὺς ὁπουδήποτε κι ἂν βρισκόμαστε;

  Καὶ βεβαίως ὁ Θεὸς εἶναι «πανταχοῦ παρών» καὶ βεβαίως μποροῦμε νὰ ἐπικαλεστοῦμε τοὺς ἁγίους παντοῦ, πλὴν ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι περισσότερο παρὼν στὴν ἐκκλησία. Παντοῦ ὑπάρχει ὀξυγόνο στὴ γῆ. Ὑπάρχουν ὅμως περιοχὲς ποὺ ἔχουν ὀλιγώτερο ὀξυγόνο καὶ ἄλλες ποὺ ἔχουν περισσότερο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχει περισσότερο ἐκεῖ ποὺ συγκεντρώνονται οἱ πιστοί του.

  Ἔτσι ἡ Γραφὴ λέγει ὅτι ἐνῷ ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρὼν(Ψάλμ. 138,7-9), ἐν τούτοις, «ὅπου εἰσὶ δυὸ ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσω αὐτῶν»(Μάτθ. 18,20). Δηλαδὴ ὁ Θεὸς εὑρίσκεται περισσότερο καὶ ἰδιαίτερα σ’ αὐτοὺς ποὺ εἶναι συγκεντρωμένοι στὸ ὄνομά του. Φαντασθῆτε λοιπὸν πόσο περισσότερο βρίσκεται ὁ Θεός, ὅπου ὑπάρχουν δεκάδες ἢ ἑκατοντάδες ἢ χιλιάδες-σὲ μερικὲς μεγάλες Ἐκκλησίες- ἄνθρωποι συγκεντρωμένοι στὸ ὄνομά του καὶ φυσικὰ μετανοοῦντες γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους. Διότι, ἂν πᾶμε στὸ ναὸ ἀπὸ ἔθιμο καὶ συνήθεια ἢ ἀπὸ κοινωνικὴ ὑποχρέωση(μυστήρια-κηδεία-μνημόσυνα) ἢ τὸ χειρότερο γιὰ ν’ ἁμαρτήσουμε(Φαρισαῖος), τότε φυσικὰ ἰσχύουν τὰ ὅσα λέγει ὁ Θεὸς στὸν Ἠσαΐα' «Ἀκοῦστε τὸ λόγο τοῦ Κυρίου οἱ ἄρχοντες τῶν Σοδόμων' προσέξτε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ ὁ λαὸς τῆς Γομμόρας. Τί νὰ τὸ κάνω τὸ πλῆθος τῶν θυσιῶν σας; Εἶμαι γεμάτος ἀπὸ τὰ ὁλοκαυτώματα κριαριῶν καὶ δὲν θέλω τὸλίπος τῶν ἀρνιῶν οὔτε τὸ αἷμα τῶν ταύρων καὶ τῶν τράγων. Οὔτε θέλω νὰ ἔρχεσθε καὶ νὰ μὲ βλέπετε. Ποιός σας ζήτησε τέτοια πράγματα; Δὲν θὰ σᾶς ἐπιτρέψω νὰ ἔρχεσθε στὸ ναό μου. Μάταιο εἶναι νὰ μοῦ προσφέρετε, γιὰ τὸν τύπο μόνο, θυσία σεμιγδαλιού' σιχαίνομαιδὲ τὸ θυμίαμά σας. Δὲν θὰ ἀνεχθῶ πλέον τὶς πρωτομηνιές σας, οὔτε τὰ Σάββατά σας, οὔτε τὶς ἄλλες γιορτές σας. Τὶς νηστεῖες σας καὶ τὶς ἀργίες σας καὶ τὶς πρωτομηνιές σας καὶ τὶς ἑορτές σας τὰ μισεῖ ἡ ψυχή μου. Σᾶς μπούχτισα' δὲν θ’ ἀνεχθῶ πλέον τὶς ἁμαρτίεςσας. Ὅταν σηκώνετε τὰ χέρια σας πρὸς ἐμένα, θὰ πάρω τὰ μάτια μου ἀπό σας καὶ ἐὰν πληθύνετε τὴν προσευχή σας δὲν πρόκειται νὰ σᾶς ἀκούσω' διότι τὰ χέρια σας εἶναι γεμάτα ἀπὸ αἷμα(Ἤσ. 1, 10-15).

  Στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχουν ἐπίσης ἀναρίθμητοι ἄγγελοι καὶ ἅγιοι ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς πιστούς. Ὑπάρχουν λόγω τῆς παρουσίας τοῦ Σώματος τοῦ Κυρίου. Στὴ θεία λειτουργία ποὺ τελεῖται στὸ ναό, ἐπαναλαμβάνεται τὸ μυστήριό της θείας ἐνανθρωπήσεως. Ὁ Χριστὸς ἔρχεται καὶ μεταβάλλει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα του καὶ εἰσέρχεται στὸ σῶμα αὐτῶν ποὺ κοινωνοῦν. Ὑπάρχει αὐτὴ ἡ μυστηριακὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ ποὺ συμβαίνει μόνο στὸ μυστήριο τῆς θείας λειτουργίας. Γι’ αὐτὴ τὴ λειτουργικὴ παρουσία καὶ διότι στὴν ἁγία Τράπεζα παρευρίσκεται συνεχῶς ὁ Τίμιος Ἄρτος τῆς Μεγάλης Πέμπτηςγιὰ τὴ κοινωνία τῶν ἀσθενῶν, εἰδικώτερα δὲ τὴν Μεγάλη Σαρακοστή, ἐπειδὴ ὑπάρχει καὶ ὁ ἄρτος τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, παρευρίσκονται συνεχῶς ἀναρίθμητοι ἄγγελοι καὶ ἅγιοι. Λοιπόν, ἐὰν ὅπου ὑπάρχουν δυὸ ἢ τρεῖς συνηγμένοι στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἐκεῖ ὑπάρχει μὲ μία ἰδιαίτερη παρουσία ὁ Θεός, πόσο περισσότερο γίνεται αὐτὸ στὴν Ἐκκλησία ὅπου ὑπάρχουν ἀναρίθμητα τάγματα ἀγγέλων καὶ ἁγίων;

  Λοιπὸν ἂς ἀπολαύσουμε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ποὺ ὑπάρχει ἄφθονη στὸ ναό. Ἃς ἀπολαύσουμε τὴν παρέα τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἁγίων. Μὴ ποῦμε αὐτὰ ποὺ λέμε συνήθως' «Δὲν πάω στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος». Καὶ ἐπειδὴ εἶσαι καλὸς δὲν χρειάζεσαι τὴν παρέα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἕνωση μὲ αὐτόν; Μὰ τότε δὲν σῴζεσαι. Καὶ ἐπειδὴ εἶσαι καλὸς δὲν χρειάζεσαι τὴν παρέα τῶν ἀγγέλων καὶτῶν ἁγίων; Μὰ τότε δὲν εἶσαι μέλος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτονομεῖσαι καὶ προσπαθεῖς νὰ σωθεῖς ἀνθρωποκεντρικά. Ἐπαναλαμβάνεις στὴν πράξη ὅτι ἔκαναν οἱ προπάτορές μας ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὕα ποὺ προσπάθησαν νὰ θεωθοῦν μόνοι τους καὶ κατάντησαν ἐκεῖ ποὺ κατάντησαν.

  Ἐκτὸς τούτων ποὺ ἀναφέραμε, θὰ πρέπει νὰ θυμηθοῦμε ὅτι ἡ Θεοτόκος-ποὺ μνημονεύουμε ἰδιαίτερα τὴν περίοδο τῆς Μ. Σαρακοστῆς- εἶναι αὐτὴ ποὺ εἶναι στὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, διότι εἶχε μέσα στὰ σπλάχνα της γιὰ ἐννέα μῆνες τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ λέγεται καὶ Ζωοδόχος Πηγή, ὅπως καὶ ὁ πανάγιος τάφος τοῦ Χριστοῦ λέγεται Ζωοδόχος Τάφος. Διότι ἀπὸ μέσα τῆς ἀνέβλυσε ἡ ὄντως ζωή, ὁ Χριστός. Καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ γιορτάζει ἰδιαίτερα ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Παρασκευὴ τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδας. Γιορτάζει τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στὴ Κωνσταντινούπολη, ὅπου ὑπῆρχε ἁγίασμα, καὶ μὲ ἀφορμὴ τὰ ἐγκαίνια προβάλλει ξανὰ στοὺς πιστοὺς τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς ἑνώσεως θείας καὶ ἀνθρωπίνης φύσεως μέσα στὴ μήτρα τῆς Παναγίας μας.

   Ὁ Χριστὸς ἔγινεθεάνθρωπος καὶ ἡ Παναγία ἀνθρωπόθεος.

  Λοιπὸν αὐτὸ ποὺ εἶχε ἡ Παναγία μας, ἐκτάκτως καὶ εἰδικῶς, ἃς φροντίσουμε νὰ τὸ ἀποκτήσουμε

1.  φοιτώντας συχνὰ στὸ ναό,

2.  κοινωνώντας τὰ ἅγια μυστήρια καὶ

3.  προσευχόμενοι ἀδιαλείπτως μαζὶμὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς μας.