Όταν προσέξω το μικρό αριθμό εκκλησιαζομένων, χαίρομαι και λυπάμαι συγχρόνως. Χαίρομαι για σας που δεν σας λυγίζει η απουσία των, λυπάμαι για τους άλλους που δεν τους ωφελεί το ενδιαφέρον σας.

 Δεν προσέχουν τον ψαλμωδό να λέγει· «Εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον ή οικείν με εν σκηνώμασι αμαρτωλών» (Ψαλ. 83,11). Δεν είπε προτιμώ να μένω, να ζω στον οίκο του Θεού, αλλά ας είμαι παραπεταμένος. Ας είμαι ο τελευταίος· αλλά ας είμαι στα πρόθυρα του ναού.

  Όταν αγαπάμε κάποιον πολύ κι όταν δεν δούμε τον ίδιο, αλλά δούμε το σπίτι του, τον κήπο του, το μέρος που μένει, ένα ρούχο του, μια φωτογραφία του, ένα αντικείμενο που είχε νομίζουμε ότι έχουμε τον ίδιο,

 «Εν σκηνώμασι αμαρτωλών»· Κάθε τόπος, κάθε μέρος, σε σύγκριση με τον οίκο του Θεού είναι σκήνωμα αμαρτωλών, δικαστήριο, βουλευτήριο, τράπεζα, σχολείο, στρατώνας κλπ. (Κι όμως –ας προσέξουμε- και ο ναός καταντά μερικές φορές «οίκος εμπορίου» ή οτιδήποτε άλλο και τον καταστρέφει εν τέλει ο Θεός).

 Ο ναός και χωρίς σύναξη (λειτουργία, ακολουθία, κήρυγμα ) πάλι μας γεμίζει με δέος και κατάνυξη.

 Και όμως εμείς προφασιζόμαστε· «αγρόν ηγόρασα, ζεύγη βοών ηγόρασα, γυναίκα έγημα». Υλικές ανάγκες, επάγγελμα, γάμος δεν έγιναν για να μας οδηγούν στην κόλαση. Μετά τον Θεό είναι όλα αναγκαία, πριν τον Θεό τίποτα. Αφού τιμήσουμε το Θεό ας τιμήσουμε και τα άλλα. Ο υπηρέτης πρώτα φροντίζει το αφεντικό του και μετά το ίδιο. Ο τσαγκάρης δεν έχει παπούτσια λέγει η παροιμία. Ο μάγειρας πρώτα χορταίνει τους άλλους και μετά τον εαυτό του.

 Όταν η γη δεν απολαμβάνει φροντίδα γεωργού γεμίζει αγκάθια. Όταν η ψυχή δεν απολαμβάνει διδασκαλία γίνεται χάλια. Αν εμείς που καθημερινά φοιτάμε στην Εκκλησία είμαστε ελεεινοί οι άλλοι τι είναι; («Αν δεν σωθούν οι ευσεβείς μοναχοί ή χριστιανοί, ποιοι θα σωθούν» έλεγε ο π. Παΐσιος). Αν δεν είναι καθαροί αυτοί που λούονται, θα είναι καθαροί οι ουδέποτε λουσθέντες;

 Κι όμως το λουτρό του αγίου Πνεύματος βγάζει όχι μόνο τη βρωμιά αλλά και την μπογιά· «εάν γαρ ώσι αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ» (Ησ. 1,18).

 Σας τα λέω εσάς για να τους τα πείτε. Μη σταματήσετε αν δεν τους πείσετε.

 Διστάζετε λόγω της σκληροκαρδίας τους; Ας σας παρηγορήσει ο Παύλος «Η αγάπη πάντα ελπίζει, πάντα πιστεύει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει»

 Κι αν δεν σε δεχθεί εσύ έχεις τον μισθό σου.

 Τόσο όσο αν πίστευε. Γιατί ο Θεός κρίνει από την διάθεση όχι από το αποτέλεσμα. Η χήρα έπεισε τον δικαστή που ήταν αγριώτερος (Λουκ.18,1-8)

 «Οικοδομείτε αλλήλους» (Α΄ Θεσ. 5,11).Συνεπώς το καθήκον δεν είναι δικό μου μόνο.

Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ