Δημήτρης Καπράνος Μάι 30, 2024

Ἀντιγράφω ἀπό τό ἔγκυρο σάιτ Newsbreak:

«Σκηνές ἀπείρου κάλλους ἐκτυλίχθηκαν μέσα σέ ἐκκλησία τῆς Ἀχαΐας τό πρωί τῆς Κυριακῆς, ὅταν ἕνας πατέρας εἰσέβαλε μαινόμενος στόν χῶρο καί ἄρχισε νά προκαλεῖ ζημιές, ἐπειδή ὁ ἦχος ἀπό τό μικρόφωνο τοῦ ἱερέα ξύπνησε τό μωρό του! Τό περιστατικό σημειώθηκε στίς 7.30 τό πρωί στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀνδρέα Ρουπάκια Τριταίας, μέ τόν κάτοικο τοῦ χωριοῦ νά μπαίνει ἔξαλλος στόν χῶρο καί νά προκαλεῖ ζημιές. Ὅπως ἀναφέρει τό ρεπορτάζ, ὁ μαινόμενος πατέρας ἔσπασε τό μαρμάρινο περιστέρι ἐπάνω στό ὁποῖο τοποθετεῖ ὁ ἱερέας τό Εὐαγγέλιο, κουνοῦσε εἰκόνες ἐνῷ “ἐπιτέθηκε” καἱ στά μανουάλια! Τήν ἴδια ὥρα οἱ πιστοί ἔντρομοι παρακολουθοῦσαν τό ξέσπασμά του καί τόν καλοῦσαν νά σταματήσει. Μάλιστα, ὅπως ἀναφέρεται, δέν κλήθηκε ἀστυνομία, ὅμως ἡ ἐκκλησία θά κινηθεῖ νομικά σέ βάρος τοῦ ἄνδρα γιά τήν ἀδιανόητη συμπεριφορά του»…

Αὐτά ὡς πρός τό συμβάν. Ἀπαράδεκτοι οἱ βανδαλισμοί. Ὑπάρχει, ὅμως, πράγματι, ἕνα σοβαρό θέμα μέ τά μεγάφωνα τῶν ἐκκλησιῶν, μέ αὐτή τήν -ἀκατανόητη- τακτική, μέ τήν κακοποιητική γιά τήν βυζαντινή μουσική ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρα τῶν ναῶν. Δέν εἴμαστε μουσουλμᾶνοι. Δέν ἔχουμε «μιναρέδες». Δέν βγαίνει ὁ χότζας στό τζαμί νά φωνάζει «Μπιραλάχ». Εἴμαστε ἡ θρησκεία πού στηρίζεται στήν διακριτικότητα, εἴμαστε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν χρειάζεται τόν «σαματᾶ» τῶν μουσουλμάνων.

Μπορεῖ στούς «Αἴνους» νά περιλαμβάνονται οἱ φράσεις. «Αἰνεῖτε αὐτόν ἐν τυμπάνῳ καί χορῷ· αἰνεῖτε αὐτόν ἐν χορδαῖς καί ὀργάνῳ, αἰνεῖτε αὐτόν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις· αἰνεῖτε αὐτόν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ, αἰνεῖτε αὐτόν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος· αἰνεῖτε αὐτόν ἐν ψαλτηρίῳ καί κιθάρᾳ», ἀλλά ὅλα αὐτά οὐδεμία σχέση ἔχουν μέ τό ἀπαράδεκτο καθεστώς τῶν μικροφώνων καί τῶν μεγαφώνων. Τό παρατηροῦμε ἀκόμη καί στούς ναΐσκους τῶν κοιμητηρίων. Καί ἐκεῖ μεγάφωνα καί σείεται ὁ χῶρος ὁλόκληρος.

Μά, δέν καταλαβαίνουν ὅτι μέ αὐτό τόν ὀρυμαγδό, πού θυμίζει πολλές φορές νυχτερινό κέντρο (μερικοί ἱερεῖς «τό ἔχουν δεῖ» ἀστέρια τοῦ πάλκου) χάνεται ἡ αἴσθηση τῆς μυσταγωγίας, ἡ ὁποία πρέπει νά διατηρηθεῖ;

Καταλαβαίνουμε ὅτι σέ κάποιους μεγάλους ναούς χρειάζεται μιά (σέ χαμηλή στάθμη) μικροφωνική ἐγκατάσταση.

Ὄχι, ὅμως, νά φθάνουμε σέ σημεῖο νά παραμορφώνεται ἡ φωνή τοῦ ἱεροψάλτου ἤ νά ἀκούγονται οἱ ἱερεῖς, κατά τρόπον ἐκκωφαντικό.

Καλό θά εἶναι ὅλοι οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἱεροψάλτες, νά περνοῦν ἀπό κάποιον ναό στό Ἅγιον Ὄρος. Νά ἀπολαύσουν τήν ἱεροτελεστία τῶν ἀκολουθιῶν, τῶν ὄρθρων, τῶν παρακλήσεων, χωρίς μεγάφωνα καί σαματᾶ. Νά κλείσουν τά μάτια, νά σταυρώσουν τά χέρια καί νά ἀφήσουν νά τούς διαποτίσουν οἱ βυζαντινοί ἦχοι, νά φθάσουν μέχρι τά κατάβαθα τῆς ψυχῆς τους, ἁπαλά καί ἐγκάρδια, καί ὄχι μέσα ἀπό ἐκεῖνα τά ἐνοχλητικά ἠχεῖα, πού μετατρέπουν τήν λειτουργία σέ ἐνοχλητικό σαματᾶ.

Φυσικά, ὅταν ὁ στιχουργός τῶν «Αἴνων» μιλοῦσε γιά ψαλτήριο καί κιθάρα, δέν εἶχε ὑπ’ ὄψιν του τά ντεσιμπέλ. Ὅσο γιά τά κύμβαλα πού ἀναφέρει, οὐδέποτε χρησιμοποιήθηκαν, ἀφοῦ οἱ στίχοι, προφανῶς, ἀφοροῦν κύμβαλα ψυχή.

Ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἦταν ποτέ ὑψηλῶν τόνων. Τό ἴδιο καί ὁ Χριστιανισμός. Δέν ἔχουμε ἐμεῖς σχέση μέ κραυγές καί ἀλαλαγμούς. Οὔτε μέ ντεσιμπέλ καί μεγάφωνα.